27.02.2016 Σάββατο
Είναι από αυτές τις μέρες με τις "ύπουλες" προπονήσεις, έχω ξαναγράψει δείτε εδώ. Μοιάζουν εύκολες μα δεν είναι, η σταθερότητα σε διάρκεια τις χαρακτηρίζει και αυτό είναι το πιο δύσκολο.
Αν σκεφτείτε σ' ότι κάνουμε η επίτευξη της σταθερότητας είναι αυτή που τις περισσότερες φορές κάνει την διαφορά.
Βγήκα στην βάση με φακό αργά το απόγευμα του Σαββάτου. Το τρέξιμο με φακό πρέπει να γίνεται όταν έχεις μόνο χαλαρό τρέξιμο, όταν υπάρχει συγκεκριμένο πρόγραμμα που πρέπει να βγει τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Ακόμα και τις ενδείξεις του ρολογιού θέλει κόπο για να τις δεις.
Σήμερα δεν υπήρχαν πολλά περιθώρια για σκέψεις. Ένα ερώτημα όμως ήρθε αρκετές φορές, είχε να κάνει με το παρελθόν. "Τι έκανες Σάββατο απόγευμα προς βράδυ πριν 20 ή 25 χρόνια;"
Σαν άλλες Ερινύες έρχονταν το ερώτημα κόντρα στην προσπάθεια που έκανα τρέχοντας, σαν να 'θέλε να με τραβήξει πίσω απ' τα δύσκολα του τρεξίματος. Σαν να έρχονταν με μια μορφή τύψεων το ερώτημα.
Έτρεχα και το φως μπροστά μου από τον φακό ένοιωθα να 'ναι το ίδιο το τρέξιμο στην ζωή μου, στην σκοτεινιά που υπάρχει, το φως που φωτίζει ότι θετικό πλαισιώνει την ζωή μου.
Στο τέλος είχα ανάγκη να καθίσω κάτω κι ας είχε υγρασία, δίπλα στην Φαίδρα για δυο λεπτά, όχι περισσότερο, μια ανάσα να πάρω και να απολαύσω την στιγμή 20 ή 25 χρόνια μετά από εκεί που μ' έστελνε το ερώτημα.
~~~~~~~~~~
27.02.2016 Saturday
It's one of those days with the "sneaky" training sessions, I've written again -look here. They seem easy but they aren't, the stability on duration characterises them and this is the most difficult.
If you think of it, at whatever we do the achievement of stability is what makes the difference most times.
I went up the base ground late in the Saturday afternoon. Running with a torch should be done when you have only relaxed running; when there is a certain programme that must be carried out things are more difficult. Even the indications of the watch need strain to be seen.
Today there weren't many margins for thoughts. However, a query came enough times, it had to do with the past. "What did you do Saturday afternoon to evening 20 or 25 years ago?"
The query was coming like other Erinyes against the effort I was doing while running, as if it wanted to pull me back to the difficult (things) of running. As if the query was coming with a kind of qualms.
I was running and I was feeling tha the light in front of me by the torch was the running itself in my life, in the existing darkness, the light that shines whatever positive frames my life.
At the end I had the need to sit down despite the humidity, next to Faidra for two minutes, not more, to take a breath to enjoy the moment 20 or 25 years after where the query was sending me.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου