18.02.2016 Πέμπτη
Ανηφόρες σήμερα με μουντό καιρό κι ένα μικρό κρυολόγημα που βγαίνει με μπούκωμα στο αναπνευστικό. Παρόλα αυτά το τρέξιμο λειτούργησε, κι ήταν μαγική η στιγμή στο τέλος μετά την καταπόνηση όταν φόρεσα τα στεγνά ρούχα και την κουκούλα της ζακέτας. Τότε νοιώθω τα λόγια του Καζαντζάκη που ''ανέβασα'' σήμερα στο f/b, με αφορμή την σημερινή επέτειο απ' την γέννησή του το 1883, ''«Αν δεν αγκαλιάσεις τον εαυτό σου εσύ πρώτα, μην περιμένεις να το κάνει άλλος» Αγάπα τον άνθρωπο γιατί είσαι εσύ...''
Μέσα στις λέξεις και στο νόημά τους νοιώθω την φροντίδα προς τον εαυτό, όμως αυτό δεν είναι το τρέξιμο και η άσκηση; Μικρή καθημερινή αυτό-φροντίδα που πλουτίζει το μέσα μας. Τρέχω, γράφω, σκέφτομαι και τα λόγια αυτά νοιώθω να κυλάν μέσα μου, βιωμάτικά πριν έρθουν τα λόγια του σπουδαίου συγγραφέα. ''Απλά'' τώρα έρχεται η επιβεβαίωση και η θύμηση μέσα απ' την σοφία του Καζαντζάκη. Γιατί είναι πολλά αυτά που ξεχνάμε κατά την διάρκεια....την όποια διάρκεια στα πράγματα και έχει και όμορφα και σημαντικά και υποστηρικτικά.
Στο πρακτικό κομμάτι της σημερινής ημέρας, είχα συναντήσεις, το βλέπετε στην φωτογραφία που συνοδεύει το report. Ανεβοκατέβαινα σε δασικούς δρόμους απ' το Πανόραμα προς Κισσό, εκεί συναντήθηκα με ένα κοπάδι κατσίκια. Ο βοσκός μου 'πε από που πρέπει να περάσω, είχε δυο ετοιμόγεννα και η αναταραχή της συνάντησής μας σε συνδυασμό με την φύση που τα καλεί να απομονωθούν για την γέννα πιθανά να σήμαινε την φυγή τους απ' το υπόλοιπο κοπάδι.
Συνέχισα την ανηφόρα της συγκεκριμένης φάσης του προγράμματος, τότε είδα πιο πάνω και αρκετά πίσω ένα κατσίκι να πηγαίνει προς τα υπόλοιπα, απ' το περπάτημά του φαίνονταν ταλαιπωρημένο. Εντωμεταξύ είχα διάλειμμα κατηφόρας και πρόλαβα τον βοσκό ενημερώνοντας τον για το μοναχικό κατσίκι. Κι ήρθε η αποκάλυψη. Το μοναχικό κατσίκι της φωτογραφίας είναι γέρικο, ο βοσκός χαριτολογώντας μου 'πε πως έχει αλτσχάιμερ και πως έρχεται πίσω ακολουθώντας τους δικούς τους χρόνους, τους δικούς του ρυθμούς.
Η φύση, τα ετοιμόγεννα κατσίκια που ψάχνουν ευκαιρία να απομονωθούν για να γεννήσουν, τα γέρικα με την δική τους πραγματικότητα.
Η φύση, η δική μας των ανθρώπων.
Ο βοσκός μετά την επαφή που του έκανα για το γέρικο κατσίκι, μου 'πε πως με πέρασε για ξένο, για αλλοδαπό. ''Δεν τρέχουν οι Έλληνες'' είπε. Ήμουν κουρασμένος και δεν του 'πα την σκέψη μου, οι Έλληνες τρέχουν και δεν προλαβαίνουν με τις επιλογές που κάνουν.
Αυτό το αλλοδαπό μου θύμισε την συνάντηση με μια γιαγιά το καλοκαίρι στην Εύβοια στο Οριό. ''Έλληνας είσαι; για αλλοδαπό σε πέρασα'' μου 'χε πει. Διαβάστε το report της 142ης ημέρας του project εδώ.
Η προπόνηση σήμερα είχε αρκετά έντονη και σύντομη πίεση, στο κλείσιμο του κομματιού της πίεσης και μετά τα όσα προηγήθηκαν και περιέγραψα, βγήκαν κάποιες σκέψεις. Προσωπικές, για την ζωή, σύντομες μα ''βουρκωτικές'' (για να σε δω τώρα κύριε μεταφραστά), δεν είναι για εδώ, για τώρα ίσως.
Πάντα η πίεση ''αποδίδει'', απλά σήμερα ήρθε πολύ γρήγορα, θυμήθηκα άλλα σημεία που φέρνει ανάλογα συναισθήματα η πίεση, σημεία στον Όλυμπο. Πάντα έρχεται σε κατηφοριές μετά από έντονες ανηφόρες.
Η φύση λοιπόν σήμερα, ότι ανεβαίνει, κατεβαίνει, ότι έρχεται, έρχεται γιατί κάτι θέλει να πει, να δώσει. Όπως και αν είναι, ότι και αν είναι, ας δώσουμε λίγο χρόνο για να γευτούμε...
~~~~~~~~~~
18.02.2016 Thursday
Ups today with dim weather and a small cold which results to a sloughing on the respiratory system. In spite of these running worked and the moment at the end after the strain when I put on the dry clothes and the jacket was magic. Then I feel Kazantzakis' words that I posted today on f/b, on the occasion of the anniversary today from his birth in 1883, " If you don't embrace yourself first, don't wait for someone else to do it. Love human because it's you..."
Through the words and their meaning I feel the care for the self, but isn't this running and exercise? Little daily self-care that enriches our inside. I run, write, think and I feel these words flowing inside me as experiences before the important writer's words come. It's just that now comes the confirmation and the memory through Kazantzakis' wisdom. Because the ones we forget on the duration, whatever duration on things, are many and it has beautiful and important as well as supportive things.
At the practical part of today, I had meetings, you can see it on the photo accompanying the report. I was running up and down on forest roads from Panorama to Kissos, where I came across a flock of goats. The shepherd told me where I had to pass through, he had two parturient (goats) and the turmoil of our meeting in combination with the nature that calls them to isolate for the birth could probably mean their flee form the rest flock.
I continued the up of this specific phase of the programme, then I saw up and behind enough a goat going to the rest, from its step it looked suffering. Meanwhile I had a down interval and was in time to inform the shepherd of the lonely goat. And the revelation came. The lonely goat of the poto is old, the shepherd told me joking that it has alzheimer and that it comes behind following its own times, its own rates.
The nature, the parturient goats which look for a chance to get isolated to give birth, the old ones with their own reality.
The nature, our own, people's one.
The shepherd after our contact for the old goat told me he had mistaken me for a stranger, a foreigner. "Greeks don't run" he told me. I was tired and didn't tell him my thought, Greeks run and don't have time because of their choices.
This foreigner reminded me of the meeting with an old woman in summer at Orio, in Euboea. "Are you Greek? I thought you are a foreigner" she had told me. Read the report of the 142nd day of the project here.
The training session today had intense enough and short pressure; during closing the part of pressure and after what had preceded and I've decribed, some thoughts came up. Personal, about life, short but tearing up (let me see you Mr translator), probably they aren't for here, for now.
Pressure always works, today it just came very quickly, I recalled other points where pressure brings similar emotions, points on Olympus. It always comes during downs after intense ups.
So the nature today, whatever goes up, goes down, whatever comes, comes because it wants something to say, to give. No matter how it is or what it is, let us spend a little time to taste...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου