25.08.2015 Τρίτη
Η μεταφορά από τα χειρόγραφα κείμενα
απ' τις ημέρες των διακοπών συνεχίζεται.
Τα κείμενα τοποθετούνται
με την ακριβή ημερομηνία
που πραγματοποιήθηκε
η κάθε ημέρα τρεξίματος.
14.09.2015
Η μόνη διακοπή στο running365 στις διακοπές έχει να κάνει με την ροή στο διαδίκτυο και την ηλεκτρονική καταγραφή των reports. Περασμένες 23:00 και καταγράφω σε χειρόγραφο κείμενο το report της 142ης συνεχόμενης ημέρας τρεξίματος. Πίνω γάλα που λειτουργεί σαν καταλύτης του σιροπιαστού που προηγήθηκε στην Κύμη.
Ας έρθω όμως στην δράση. Μ' αρέσει όταν βρίσκομαι σε ξένο τόπο να ακούω ιστορίες, να μαθαίνω από ντόπιους για διάφορα που σχετίζονται με τον τόπο που για περιορισμένο διάστημα με φιλοξενεί. Ένα απ' τα πράγματα που έμαθα είναι πως το σύνολο σχεδόν των αγελάδων που συναντά κανείς στην περιοχή ανήκουν σε δυο υπέργηρες αδερφές που απλά τις αφήνουν στην φύση για την τροφή τους.
Σήμερα λοιπόν όπως φαίνεται και στο runtastic διεύρυνα αρκετά την διαδρομή των δυο τελευταίων ημερών. Κάποια στιγμή συνάντησα την μια απ' τις δυο αδερφές, ήταν πάνω σ' ένα γάιδαρο και είχε μαζί της παρέα δυο αγελάδες. Δέχθηκε να την φωτογραφίσω όπως βλέπετε αφού πρώρα με ρώτησε από που είμαι, που μένω και που πηγαίνω. Έμοιαζα με ξένο γιατί με ρώτησε αν είμαι αλλοδαπός.
Είναι μοναδική η επαφή λίγων δευτερολέπτων με ανθρώπους που τους συναντάς για πρώτη φορά και ίσως για τελευταία. Συνάντηση δυο διαφορετικών ανθρώπων, δυο διαφορετικών κόσμων. Εγώ με τα κλασσικά ρούχα του τρεξίματος, το καπέλο και το κινητό απ' την μια, η μεγάλη γυναίκα με τα κλασσικά μαύρα ρούχα, το τσεμπέρι και τον γάιδαρο απ' την άλλη. ''Σ' ένα χιλιόμετρο θα βγεις στον δρόμο'' μου 'πε, σε 1100 μέτρα βγήκα. Έχει food pod το γαϊδούρι; Όχι είναι gps αλάθητο η γιαγιά. Τα χρόνια φέρνουν γνώση.....όχι πάντα.
Καθώς έφευγα σκεπτόμουν πόσα θα 'χε να πει αν είχα χρόνο να την ακούσω, αν με εμπιστευόταν. Με ρώτησε αν είμαι αλλοδαπός και όταν κατέβηκε απ' τον γάιδαρο για την φωτογραφία πήρε μια πέτρα κι ας μας χώριζε ένας φράχτης.
Έτρεχα και καθώς έρχονταν συνεχώς διακλαδώσεις στους χωματόδρομους σκεφτόμουν τα διαφορετικά μέρη που έτρεξα την τελευταία εβδομάδα. Έχω αναφέρει σκέψεις σε προηγούμενα report. Σκέψεις πολλές σαν τις διακλαδώσεις των χωματόδρομων, νοιώθω να 'χασα τα μέρη και τις μέρες μέσα στο ταξίδι μεταξύ του τώρα και του πριν.
Όταν με ρώτησε η γιαγιά από που είμαι απάντησα απ' την Αθήνα. Η διαφορετική απάντηση ήχησε ανάποδα στα αυτιά μου κι ήρθαν εικόνες απ' την Άνω Κυψέλη. Σε κλάσματα δευτερολέπτου κατάλαβα το λάθος, όμως δεν το διόρθωσα. Σημασία είχε η απάντηση, η επικοινωνία, η επαφή με την ηλικιωμένη γυναίκα, η επαφή με το δικό μου κομμάτι αμφιθυμίας σκέφτομαι τώρα από απόσταση.
Όπως ρόδα είναι και γυρνά, έτσι project είναι και τρέχει κι είμαι πολύ γεμάτος μ' αυτό.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
25.08.2015 Tuesday
The only time that I stopped putting my thoughts on web, was during my vacation. It was an interruption not to running itself but to the electronic record of the text.
It is late at night (23.00 p.m.) and i am writing in a notebook my thoughts of the 142nd ongoing day of running. I am drinking milk after a syrupy sweet that i ate before at Kimi place.
Let’s talk about the action. When i am in a new place i like to listen stories, to learn for this area from the people that live there, for all these that has to do with the specific place in where i live for some days. One of the story that i heard was that the two cows of the area belong to two very old ladies. They used to leave the cows walking around and eat their food.
As you can see at Runtastic, today i went further away comparing to the route of the 2 days before. So, i met one of the two sisters. She was riding a donkey and she was followed by the 2 cows. She accepted to take a photo of her asking me first, from where i have been there, where i live and where i go. I looked like a foreigner because she asked me if i was an alien.
Any contact that lasts for few seconds is unique. You probably will not meet this person again in your life. It is a meeting of two different persons, of two different worlds. I was wearing the classic clothes of running, my hut, my mobile phone and on the other side she was an old woman, wearing black clothes, a head scarf and riding a donkey. She informed me that i would be at the road after 1000m. I was there after 1100m. I am wondering if the donkey had food pod. Probably this old woman was an infallibility gps. Years bring together knowledge....not always i guess.
The only time that I stopped putting my thoughts on web, was during my vacation. It was an interruption not to running itself but to the electronic record of the text.
It is late at night (23.00 p.m.) and i am writing in a notebook my thoughts of the 142nd ongoing day of running. I am drinking milk after a syrupy sweet that i ate before at Kimi place.
Let’s talk about the action. When i am in a new place i like to listen stories, to learn for this area from the people that live there, for all these that has to do with the specific place in where i live for some days. One of the story that i heard was that the two cows of the area belong to two very old ladies. They used to leave the cows walking around and eat their food.
As you can see at Runtastic, today i went further away comparing to the route of the 2 days before. So, i met one of the two sisters. She was riding a donkey and she was followed by the 2 cows. She accepted to take a photo of her asking me first, from where i have been there, where i live and where i go. I looked like a foreigner because she asked me if i was an alien.
Any contact that lasts for few seconds is unique. You probably will not meet this person again in your life. It is a meeting of two different persons, of two different worlds. I was wearing the classic clothes of running, my hut, my mobile phone and on the other side she was an old woman, wearing black clothes, a head scarf and riding a donkey. She informed me that i would be at the road after 1000m. I was there after 1100m. I am wondering if the donkey had food pod. Probably this old woman was an infallibility gps. Years bring together knowledge....not always i guess.
I was leaving and i was thinking how many things she had to narrate if i had more time to listen to her, if she could trust me. She asked me if i was an alien and when she got down of her donkey for the photo she kept a stone in her hand, although we had a fence between us.
I was running and thinking the different places that i had been last week. I have referred about this earlier. It was like the crossroads that i met on my way. It was like i lost the places and the days between now and before.
When the old lady asked me where am i from, i answered spontaneously from Athens. This different answer sounded strange at my ears and i thought the small roads at Kipseli area. In few seconds i understood that i gave a wrong answer but i didn't correct it. What really matters was that i answered, the communication, the contact with a personal part of ambivalence. I can realize it now that i have some distance from the event itself.
It is a project and it runs, like it is wheel and is turned. I feel full because of my effort.
