09.02.2016 Τρίτη
Ένταση στο πρόγραμμα της προπόνησης σήμερα σαν μετά από πάρα πολύ καιρό, ενώ δεν είναι έτσι, κάθε εβδομάδα υπάρχει ένταση στο πρόγραμμα. Ίσως ήταν η συνέχεια απ' όλη την σημερινή ημέρα. Απ' την μια υποτονικότητα μ' ένα πονοκέφαλο που διέλυε το σύμπαν, απ' την άλλη τρελή δουλειά με υπηρεσίες και μπερδέματα. Ίσως γι αυτό να ένοιωσα πιο έντονη την ένταση.
Φυσικά τα σύννεφα του πονοκεφάλου και της υποτονικότητας πέρασαν τα πρώτα 5 λεπτά. Μετά σαν να πάτησε κάποιος ένα κουμπί όπως το τηλεκοντρόλ κι όλα άλλαξαν, απ' τις άσχημες με ένταση ειδήσεις σε ταινία μαγική που ταξιδεύει.
Μαγεία, η μόνη λέξη που βγάζει νόημα, η μόνη λέξη που βγάζει τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση.
Σφυγμοί που ανέβαιναν και κατέβαιναν, ανάσα γρήγορη και αργή για συντροφιά των σφυγμών. Κι όλα πάνω μου κι όλα μέσα μου, πόσα ακόμα κουβαλάμε έχετε σκεφτεί; Από που έρχονται; Από ποιους έρχονται και εγκαθίστανται μέσα μας; Που τα πάμε; Πως τα πάμε; Πως μας πάνε; Τι μας κάνουν; Και τελικά το μεγάλο ερώτημα "τι τα κάνουμε εμείς και τι κάνουμε για την απεγκατάστασή τους;"
Δεν περιμένω απάντηση, απλά τα ερωτήματα ήρθαν όπως κι άλλες φορές. Πολλές φορές είναι παραγωγικά λειτουργικό να έρχονται ξανά, έχουμε την ευκαιρία του αυτοπροσδιορισμού, έχουμε την ευκαιρία ενός feedback.
Αρκεί να μην έρχονται για πρώτη φορά, τότε είναι διαφορετικά. Θα αναφερθώ άλλη φορά σ' αυτές τις ανακαλύψεις.
Τώρα νοιώθω όπως όταν αποτύπωσα την στιγμή στην φωτογραφία που συνοδεύει το σημερινό report. Όπως όταν βλέπεις θέαμα αγαπημένο κι είσαι ήρεμος και γεμάτος!
~~~~~~~~~~
09.02.2016 Tuesday
here was tension on the training schedule today as if (it was) after a very long time, although it isn't so; there is tension on schedule every week. May be it was the continuity of the whole day today. On the one hand flaccidity with a headache that dismantled the universe, on the other hand crazy work with services and confusions. Perhaps that's why I felt that the tension was more intense.
Of course the clouds of headache and flaccidity were gone after the first 5 minutes. Then, as if someone had pressed a button like on the remote control, everything changed, from the bad news with tension to a magic movie that "travels".
Magic, the only word that makes sense, the only word that sets things at their right dimension.
Pulses that were going up and down, breath quick and slow -as a company for the pulses. In addition, all upon me and inside me, have you ever thought how many things we carry? Where do they come from? Who do they come from and settle inside us? Where do we take them? How do we take them? How do they take us? What do they do to us? And finally the big query "What do we do with them and what do we do to remove them?"
I'm not waiting for an answer, the queries just came like other times. Their coming again is often productively functional, we have the chance for self-definition, we have the chance for a feedback.
As long as it isn't the first time they come, then everything is different. I will refer to these discoveries another time.
I now feel like when I captured the moment on the photo accompanying the current report. Like when you see a beloved spectacle and you are calm and full!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου