Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016

311η μέρα από 365 / 311th day from 365


10.02.2016 Τετάρτη

Συμβαίνει πολλές φορές την στιγμή που μας παίρνει ο ύπνος να έρχεται όνειρο, να το αντιλαμβανόμαστε και να το διακόπτουμε ή όχι αν είναι ωραίο. Πριν λίγες μέρες μετά από ένα πολύ κουραστικό 24ωρο και με ελάχιστο ύπνο το βράδυ που προηγήθηκε έπεσα να κοιμηθώ με τόνους κούρασης στα βλέφαρά μου.


Δεν ήρθε μόνο ένα όνειρο, ήρθαν ανεξέλεγκτες σκηνές, ανεξέλεγκτες εικόνες, ''απρόσκλητες'', απρόθυμες να φύγουν, κάποιες σκληρές, δεν θυμάμαι το περιεχόμενό τους. Η κούραση μου ήταν τόσο ισχυρή που ενώ καταλάβαινα πως ήμουν σε διαδικασία ονείρου δεν μπορούσα να διακόψω ανοίγοντας τα μάτια.

Γιατί αυτός ο πρόλογος...

Γεμάτη η μέρα σήμερα, νωρίς πριν ξημερώσει έφυγα για την Νάουσα, θα εγχειρίζονταν συγγενικό μου πρόσωπο. Όλη μέρα στο νοσοκομείο, αναμονή και μικρή φροντίδα μετά, όλη μέρα σκέψεις, μνήμες, συναισθήματα μεταβαλλόμενα σμιλεμένα στο πέρασμα των χρόνων.

Μια γωνιά Βέρμιου με δέντρα απ' το παράθυρο του νοσοκομείου. Είναι πολύ όμορφη Νάουσα. Θα 'θέλα να 'χα χρόνο η σημερινή ημέρα τρεξίματος να βγει στην Νάουσα, θα ανέβαινα μέχρι τον Άγιο Νικόλαο, εκεί τριγύρω τρέξιμο και πάλι πίσω.

Περπάτησα ελάχιστα στην πόλη. Κάποια στιγμή πηγαίνοντας προς το αυτοκίνητο μόνος όπως ήμουν συνάντησα ένα ποντίκι, έτρεξε να κρυφτεί, πάντα τρέχουν να κρυφτούν τα ποντίκια, φοβούνται την επαφή. Τώρα θα πεις οι άνθρωποι κρύβονται πολλές φορές στα ποντίκια μένεις. Σωστά, μπορεί να λειτουργούν σαν φοβισμένα ποντίκια, τα κρύβονται, να αποφεύγουν.

Η διαδρομή το ξημέρωμα, η διαδρομή αργά το απόγευμα με επιπλέον ''βόλτα'' εξαιτίας των αγροτικών κινητοποιήσεων. Οι σκέψεις μαζί, πάντα.

Έφτασα αργά στο σπίτι, σχεδόν αμέσως βγήκα για το project. Εδώ κολλά η εισαγωγή. Έτρεχα σαν υπνωτισμένος με ανεξέλεγκτες σκηνές και σκέψεις της ημέρας που προηγήθηκε. Έτρεξα λίγο, ούτε 20 λεπτά, τρία χιλιόμετρα και η σφυγμοί είχαν συνεχώς πορεία καθόδου. Δεν ένοιωθα να 'μαι, ήμουν κουρασμένος. 

Ήταν ότι έπρεπε αυτό το μικρό τρέξιμο της 311ης συνεχόμενης ημέρας τρεξίματος κι είχα και καλή παρέα μαζί.


~~~~~~~~~~

10.02.2016 Wednesday 
There are many times when, as soon as we fall asleep, there comes a dream, we perceive it and we interrupt it or not if it's nice. Few days ago after a very tiring 24hour and with very little sleep the night preceded I went to sleep with tons of fatigue upon my eyelids.

There came not only a dream, but also uncontrollable scenes, uncontrollable pictures, "uninvited", unwilling to go, some of them hard, I can't recall their content. My fatigue was so big that -in spite of my realising that I was in a dream process, I couldn't interrupt by opening my eyes.

Why this preface...

The day today was full, early before sunrise I left for Naousa, a relative of mine was going to have a surgery. All day long at the hospital, waiting and little care afterwards, all day thoughts, memories, changing emotions, sculptured in the passage of years.

A corner of Vermio mountain with trees from the window of the hospital. Naousa is very beautiful. I wish I had had enough time to carry out this day of running in Naousa, I would go up to Agios Nikolaos, I would run around there and then back again.

I walked very little in the city. Some time, while I was going to my car being alone, I came across a mouse, it run to hide, mice always run to hide, they are afraid of the touch. You'll now say that people many times hide and you still deal with mice. Right, they may react like scared mice, hide, avoid.

The route at dawn, the route late in the afternoon with an extra "stroll" due to the mobilisations of farmers. The thoughts always there.

I got at home late, almost immediately I went out for the project. Here is that the introduction fits, I was running like being in a trance with uncontrollable scenes and thoughts of the day preceded. I ran little, not even 20 minutes, three kilometres and the pulses were continuously downward. I didn't feel to be, I really was tired.

This short running session of the 311th consecutive day of running was as needed and I also had a good company.

Δεν υπάρχουν σχόλια: