07.02.2016 Κυριακή
Σήμερα βρέθηκα σε αγαπημένες διαδρομές που είχα να περάσω πάρα πολύ καιρό. Βγήκε ένας μεγάλος κύκλος. Βάση, Δάσος Κουρί με πέρασμα από Πρ. Ηλία, κεραίες ΟΤΕ, κατέβασμα στην διασταύρωση Χορτιάτη και απ' τον δρόμο προς Πανόραμα μέσα στο Σέιχ Σου για την επιστροφή.
Το δεύτερο κομμάτι στο Σέιχ Σου μου θύμισε τα πρώτα χρόνια που ξεκίνησα να τρέχω, ήρθαν αναμνήσεις των πρώτων ανακαλύψεων μέσα στα άγνωστα τότε μονοπάτια, ήρθαν εικόνες από τότε, θυμήθηκα έντονα την Φαίδρα που ήταν πιο νέα, την έπαιρνα μαζί μου. Στο πρώτο κομμάτι στο δάσος Κουρί έφερε αναμνήσεις πιο πρόσφατων ανακαλύψεων, έχει μια άλλη μαγεία το δάσος Κουρί, μπορεί να 'ναι μικρό όμως η ομορφιά του είναι απίστευτη. Χάνεσαι, μεταφέρεσαι αλλού νοιώθοντας πολλές φορές το χρόνο να σταματά.
Πιο πριν καθώς ανέβαινα στον Πρ. Ηλία ένοιωσα με σουρεαλιστική διάθεση πως βρίσκομαι σε πλώρη πλοίου που 'χει πάνω της δέντρα πολλά. Αμέσως μετά η προσγείωση στην πραγματικότητα, η μπερδεμένη Ελληνική σημαία απ' τον αέρα, η μπερδεμένη Ελλάδα σκέφτηκα με όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια, τις τελευταίες ημέρες ακόμα πιο έντονα.
Η μπερδεμένη Ελλάδα μ' ότι ορίζει καθένας ως Ελλάδα. Τους ανθρώπους της, τα σύνορα της, τα λαμόγια της, τις σχέσεις της, τις αποφάσεις, τους πολιτικούς, τους ανθρώπους που μένουν, τους ανθρώπους που φεύγουν, τους ανθρώπους που έρχονται, τους ανθρώπους που προσπαθούν να ζουν έντιμα. Κι όλα αυτά σε ένα κομμάτι πανί μπερδεμένο απ' τον αέρα.
Δεν ξέρω τι συνέβη στην επιστροφή, στο δεύτερο κομμάτι ένοιωσα να με πιάνει μια διαολεμένη όμορφη ένταση στο τρέξιμο μου. Έτρεχα δίχως ιδιαίτερες σκέψεις, απλά υπήρχα στο τερέν, απλά απολάμβανα. Ίσως οι αναμνήσεις που προανέφερα να έδειξαν την διαδρομή της εξέλιξης μέσα στα χρόνια. Ίσως γιατί στο πρώτο κομμάτι της ανάβασης έκανα αρκετές στάσεις για φωτογραφίες και για λήψη κάποιων πλάνων για τα μελλοντικά σχέδια του project.
Ίσως οι σκέψεις που ήρθαν νωρίτερα. Πολλές φορές δεν τα μαθαίνουμε όλα, καμιά φορά είναι καλό αυτό.
Η σημερινή 308η συνεχόμενη ημέρα τρεξίματος ήταν πλούσια, ήταν γεμάτη, ένοιωσα να αδειάζω και να γεμίζω μαζί. Ένοιωσα δηλαδή το νόημα που προσφέρει το τρέξιμο.
http://www.movescount.com/moves/move92586056
https://www.runtastic.com/en/users/baggeles-psukhoguios/sport-sessions/1144739392
https://www.runtastic.com/en/users/baggeles-psukhoguios/sport-sessions/1144739392
~~~~~~~~~~
07.02.2016 Sunday
Today I found myself on beloved routes which I hadn't followed for a very long time. A big circle was carried out. Base ground, Kouri Forest with passage through Pr. Ilias, OTE antennas, down to Hortiatis' crossroad and from the road to Panorama through Seih Sou for the return.
The second part on Seih Sou reminded me of the first years I started running, there came memories of the first discoveries in the -at that time- uknown paths, there came pictures of then; I intensely remembered Faidra which was younger, I was taking her with me. The first part in Kouri Forest brought memories of the most recent discoveries; Kouri Forest has another magic, it may be small but its beauty is incredible. You are lost, you are transferred elsewhere feeling many times that the time stops.
Earlier, while I was running up Pr. Ilias I felt -surrealistically thinking- that I was on a bow of a ship that had many trees on. Right after that the landing to reality, the tangled Greek flag from the wind, the tangled Greece, I considered, with what we've been experiencing these last years, these last days even more intensely.
The tangled Greece with whatever everyone defines as Greece. Its people, its borders, its hustlers, its relationships, the decisions, the politicians, the people who stay, the people who leave, the people who come, the people who try to live honorably. And all these on a piece of cloth tangled by the wind.
I don't know what happened during the return, at the second part I felt I had a damnable beautiful tension at my running. I was running without any special thoughts, I just existed on the terrain, I just enjoyed. May be the memories I've already referred to showed the route of the progress through the years. May be because at the first part of the up I had enough stops for photos and for taking some plans for the future plans of the project.
May be the thoughts that had come earlier. We many times don't learn everything, sometimes this is good.
The current 308th successive day of running was lavish, full, I felt both empty and full. That means I felt the point running offers.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου