02.02.2016 Τρίτη
Πως ήταν η χθεσινή ημέρα; Η αίσθηση; Το συναίσθημα; Καμιά σχέση σήμερα, καμιά σχέση όμως. Φεύγοντας απ' το σπίτι, διάθεση βαριά, πόδια ασήκωτα, αίσθηση σώματος σαν σφουγγάρι βουτηγμένο στο νερό, ξεκίνησα να τρέχω και ένοιωθα πως θα πέσω κάτω, νόμιζα πως άκουγα τα πάντα στο σώμα μου να τρίζουν όπως ακούμε σε ταινίες πλοία να βουλιάζουν.
Κι ύστερα, στην πορεία σιγά - σιγά εμφανίστηκε ο Θεός των δρομέων, γιατί υπάρχει, το ένοιωσα σήμερα. Μόνο έτσι εξηγείται πως άλλαξε η διάθεση πως τα πόδια έβγαλαν φτερά, πως η διαλειμματική δεν βγήκε με ευκολία όμως βγήκε με αλλαγμένη διάθεση σε σχέση με το ξεκίνημα.
Δεν ξέρω και δεν μπορώ να δώσω λογική και συγκεκριμένη εξήγηση πως συνέβη αυτό, όμως συνέβη. Παρά την κούραση, παρά τη αρχική εξάντληση που ένοιωθα όλη η διαδικασία σταδιακά έβαλε ένα θετικό πρόσημο.
Το αποκορύφωμα ήρθε στο κλείσιμο, όταν το δικό μου τελευταίο χαλαρό τρέξιμο συνέπεσε με αυτό του γιου μου που μόλις τελείωνε την δική του προπόνηση. Φαίνεται στην φωτογραφία που συνοδεύει το σημερινό report. Μαγικό τρέξιμο, μαγική ζωή.
Κι αυτό το χρωστάω στον Θεό των δρομέων...
~~~~~~~~~~
02.02.2016 Tuesday
How was the day yesterday? The sense? The feeling? Today anything but , anything but. Leaving home, bad mood, heavy feet, sense of body like a sponge drenched in water; I started running and I was feeling I would fall down, I was thinking that I was hearing everything on my body squeaking as we hear in movies ships sinking.
And then, on the road the God of runners gradually appeared, because He exists, I felt it today. Only this way can be explained how the mood changed and the feet took wings, how the interval training was carried out not easily but with altered mood comparing with the beginning.
I don't know and I can't give a reasonable and specific explanation of how this happened, it happened though. Despite the fatigue, despite the initial exhaustion I had been feeling, the whole process gradually set a positive sign.
The highlight came in the end, when my own final relaxed running coincided with my son's one, who was just finishing his own training session. This can be seen at the photo accompanying the current report. Magic running, magic life.
And I owe this to the God of runners...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου