29.01.2016 Παρασκευή
Βράδυ Παρασκευής και φέρνω στο μυαλό μου την απογευματινή προπόνηση. Ήταν χαλαρή και βαριά μαζί. Το τελείωμα μιας γεμάτης εβδομάδας έφερνε την διπλή συγκρουόμενη αίσθηση. Ήταν όμορφα όμως παρά την παράξενη εσωτερική ροή.
Αν σκεφτείτε όλες οι συγκρούσεις ιδιαίτερα αν είναι δημιουργικές αυτό το βασικό χαρακτηριστικό έχουν. Όπως το τρέξιμο μετά από μια δύσκολη ή μεγάλη προπόνηση ή έναν αγώνα που κατά την διάρκειά του ήρθαν Θεοί και δαίμονες, όμορφα και άσχημα, πονετικά και απελευθερωτικά. Τι μένει στο τέλος; Ένα ουφ....και μια ανάσα που μέσα της κρύβει τα μύρια όσα προσωπικά.
Δυσκολεύτηκα με το θέμα της φωτογραφίας, πάντα όταν τρέχω στο Αθλητικό Κέντρο Πανοράματος δυσκολεύομαι, περιορισμένα τα ερεθίσματα, με πιάνουν και ντροπές σχετικά με την εικόνα μου προς τους υπόλοιπους (άνθρωπος με ανασφάλειες και εγώ). Όμως έδεσε αυτό το ουφ που ανέφερα πριν με την φωτογραφία που ήρθε στο τέλος και συνοδεύει το σημερινό report.
Είχα τελείωσα και περίμενα το γιο μου να τελειώσει την προπόνησή του, ήμουν ζεστά ντυμένος, στεγνός. Ένοιωθα το δεξί μου χέρι να πιάνει τον αριστερό ώμο μου και το αριστερό χέρι τον δεξί ώμο καθώς όλη η διαδικασία είναι μια φροντίδα, μια αγκαλιά προς τον εαυτό.
~~~~~~~~~~
29.01.2016 Friday
Friday night and I bring to my mind the afternoon training session. It was both relaxed and hard. The end of a full week was bringing the double counter sense. It was nice though, despite the strange inner flow.
If you think of it, all the conflicts -especially if they are creative- have this feature. Like running after a difficult or a long training session or a race during which there have come Gods and demons , beautiful and ugly, painful and releasing. What's there left in the end? A phew...and a breath which hides inside countless personal (thoughts).
I had difficulties with the photo subject, I always have difficulties when I run at the Panorama Sports Center, the stimuli are limited, I also feel ashamed of my image to the rest people (I'm a human with lack of confidence, too). However, that phew I mentioned before fit with the photo which came in the end and accompanies the current report.
I had finished and I was waiting for my son to finish his training session, I was warmly dressed, dry. I was feeling my right hand catching my left shoulder and my left hand the right shoulder, because the whole process is a care, a hug to the self.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου