Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016

300η μέρα από 365 / 300th day from 365


30.01.2016 Σάββατο

Το πρόγραμμα σήμερα είχε μέτρια ένταση με μεγάλη διάρκεια όμως, όπως ο πολλαπλασιασμός σκέφτομαι και έρχεται στο νου η προπαίδεια στο σχολείο του γιου μου. Ότι πολλαπλασιάσεις με το ένα δεν γίνεται ένα, ένα επί επτά, επτά όχι ένα. Κάπως έτσι το νοιώθω, μέτρια ένταση με διάρκεια μένει η ένταση με διάρκεια.


Κι αυτό είναι μια σύνδεση προσωπική, μια τακτοποίηση προσωπική. Παρά την ένταση όμως ήταν απίστευτες οι σκέψεις. Σκεφτόμουν μέσα απ΄την συνέχιση και εξέλιξη του project μικρά παιδιά και ιστορίες που μπορεί να έχουν, ιστορίες δύσκολες, άγριες πολλές φορές, τις περισσότερες. Μια παιδική ιδιότητα είναι η μεγέθυνση των γεγονότων, όχι όμως άδικα, αυτή είναι η φύση τους.

Σκέψεις με παρατεταμένη ένταση, ένοιωθα να μην περνά ο χρόνος μόνο τα βήματα ένοιωθα να τρέχουν ασταμάτητα. Μαζί κι εγώ.

Λίγο πριν το τέλος με πήραν τηλέφωνο απ' το σπίτι και μου 'παν να μην επιστρέψω γιατί έρχονταν στην βάση όλοι μαζί. Το τελικό χαλάρωμα έγινε με την πιο γλυκιά συντροφιά που θα μπορούσε να υπάρχει. Πολλαπλασιασμός, επί 1000 τουλάχιστον, φαίνεται στις φωτογραφίες που συνοδεύουν το σημερινό report....

Γλυκό σαν μέλι Σάββατο... 



~~~~~~~~~~

30.01.2016 Saturday 
The programme today had moderate tension but with long duration, like multiplication I consider and the multiplication table from my son's school comes to mind. What you multiply with one isn't one, one multiplied by seven equals seven, not one. Like this I feel it, moderate tension with duration, the tension remains with duration.

And this is a personal connection, a personal arrangement. In spite of the tension though, the thoughts were unbelievable. Through the continuity and the progress of the project I was thinking of kids and stories they may have, difficult stories, many times, the most ones, rather hard. A juvenile attribute is the exaggeration of facts, not unfairly though, this is their nature.

Thoughts with extended tension, I was feeling that the time wasn't passing, I could only feel the steps running continuously. Me too.

Little before the end they called me from home and told me not to return because they would come to the base ground altogether. The final relaxation took place with the sweetest company that could exist. Multiplication, at least multiplied by 1000, it's obvious at the photos accompanying the current report...

Saturday sweet like honey...

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

Δεν υπάρχει άλλη ευτυχία απ αυτή!!! Εύχομαι η ζωή σου να είναι πάντα ευτυχισμένη!!!!