06.01.2016 Τετάρτη
Υγρή και ομιχλώδες η σημερινή ημέρα, τουλάχιστον όμως ήταν μέρα, με κούρασαν τα τελευταία βραδινά στην βάση. Έτσι απόλαυσα πραγματικά το σημερινό τρέξιμο στην ''μεγάλη βάση'' του running365.gr, στο Σέιχ Σου.
Πολλές φορές όπως σήμερα ακριβώς τη στιγμή που ξεκινώ να τρέχω, στα πρώτα πέντε έξι βήματα νοιώθω τόση ευφορία που δεν μπορώ να μεταφέρω με λόγια το συναίσθημα εκείνης της στιγμής. Το μόνο που μπορώ να ορίσω για το ανέκφραστο εκείνο συναίσθημα είναι πως βγαίνει από κάπου πολύ βαθιά μέσα απ' το στήθος μου. Καταλήγει ψηλά στον ουρανό με τελική έξοδο διαφυγής το κεφάλι μου ως το πιο ψηλό σημείο του σώματός μου.
Έχει όμως προηγηθεί μια συγκεκριμένη πορεία. Αφετηρία το στήθος, πρώτος προορισμός τα πόδια, εκεί δίνεται μια απίστευτη ώθηση στο σώμα και αυτό το ίδιο συναίσθημα εκτοξεύεται ψηλά στο κεφάλι και βγαίνει έξω με την ανάσα, βγαίνει έξω την στιγμή ακριβώς που το σώμα βρίσκεται στο πιο ψηλό του σημείο.
Μπερδευτικό αυτό μπορεί να πει κάποιος, η πραγματικότητα μιας στιγμής λέω εγώ. Τελευταία έχει ξεκινήσει μέσα μου μια διαδικασία ερωταπαντήσεων σχετικά με το project, σχετικά με 'μένα μέσα στο project. Το πράγμα ανοίγει και μ' αρέσει, έτσι σήμερα ήρθε η ερώτηση: ''τι αφήνουμε πίσω οι άνθρωποι, τι θέλω να αφήσω πίσω μέσα απ' το running365.gr;''
Δεν θα δώσω τώρα απάντηση, η απάντηση δίνεται κάθε στιγμή όσες μέρες τρέχει το project και εγώ μαζί. Και σήμερα αν ήταν η τελευταία μέρα πάλι θα 'χε αφήσει πράγματα, πάλι θα 'χα αφήσει την μέχρι τώρα παρουσία του, κι αυτό δεν ξέρω αν διαβάζεται και ''μεταφράζεται'' ως εγωιστικό, όμως αυτή είναι η πραγματικότητα.
Όση ώρα συντάσσονταν το σημερινό report η τηλεόραση ήταν ανοιχτή πίσω μου. Άκουγα ταυτόχρονα στιγμές από την συνέντευξη της ποιήτριας Κατερίνας Αγγελάκη - Ρουκ στο κρατικό κανάλι, τελειώνοντας απήγγειλε η ίδια ένα ποίημα της.
Αυτό αφήνει πίσω της η ίδια, αυτό είναι ένα απ' τα στίγματα, ένα απ' τα αποτυπώματά της στη γη, όπως το αποτύπωμα που συνάντησα σήμερα και συνοδεύει το σημερινό κείμενο.
Αυτό νοιώθω να 'ναι το τρέξιμο στην ζωή μου, ένα ποίημα....και το μεταφέρω εδώ.
Εννιά μήνες σήμερα running365.gr oι αριθμοί:
6 Απριλίου - 6 Μαΐου έγραψε 22Ω 12' και 217 χιλιόμετρα
7 Μαΐου - 6 Ιουνίου έγραψε 25Ω 59' και 241 χιλιόμετρα
7 Ιουνίου - 6 Ιουλίου έγραψε 32Ω 49' και 230 χιλιόμετρα
7 Ιουλίου - 6 Αυγούστου έγραψε 23Ω 15' και 203 χιλιόμετρα
7 Αυγούστου - 6 Σεπτεμβρίου έγραψε 22Ω 33' και 215 χιλιόμετρα
7 Σεπτεμβρίου - 6 Οκτωβρίου έγραψε 29Ω 18' και 228 χιλιόμετρα
7 Οκτωβρίου - 6 Νοεμβρίου έγραψε 25Ω 40' και 259 χιλιόμετρα
7 Νοεμβρίου - 6 Δεκεμβρίου έγραψε 30Ω 55' και 301 χιλιόμετρα
7 Δεκεμβρίου - 6 Ιανουαρίου έγραψε 22Ω 33' και 198 χιλιόμετρα
~~~~~~~~~~
06.01.2016 Wednesday
Humid and foggy the day today, at least it was day though, the last night (running sessions) on the base ground have tired me. So I really enjoyed running today on the "big base ground" of running365.gr, at Seih Sou.
Many times -like today- right at the moment I begin to run, from the first five-six steps I feel such euphoria that I can't express with words the emotion of that moment. The only thing I can define for that unexpressed emotion is that it emerges from somewhere very deep inside my chest. It ends up high upon the sky with final escape exit my head as the tallest part of my body.
A specific route has preceded, though. Starting point the chest, first destination the feet, there is given an unbelievable push to the body and this same emotion blasts high on the head and comes out through the breath, comes out exactly the moment when the body is at its highest point.
Somebody could say this is confusing, I say it's the reality of a moment. Lately, there has started inside me a process with questions and answers concerning the project, concerning me in the project. The thing is expanding and I like this, so today came the question : "what do we-people leave behind, what do I want to leave behind through running365.gr"?
I won't give an answer now, the answer is given every moment all the days the project goes on as well as I do. Even if today was the last day it would still have left things, I would still have left its presence up till now, and I don't know if this is read or "translated" as selfish, however this is the reality.
While I was writing the current report, the TV was on behind me. I was listening at the same time to moments of the poet Katerina Aggelaki Rouk's interview on the state channel; she finished reciting herself one of her poems.
This is what she leaves behind her, this is one of the stigmas, one of her imprints on earth, like the footprint I ran into today and accompanies the current text.
This is what I feel running is in my life, a poem...and I reflect it here.
Nine months today running365.gr the numbers:
6 April-6 May: 22 hours and 12 minutes, 217 Km
7 May-6 June:25 hours and 59 minutes, 241 Km
7 June-6 July: 32 hours and 49 minutes, 230 Km
7 July - 6 August: 23 hours and 15 minutes 203 Km
7 August - 6 September 22 hours 33' and 215 Km
7 September - 6 Octomber 29 hours 18' and 228 Km
7 Octomber - 6 November 25hours 40' and 259 km
7 November - 6 December 30 hours 55' and 301 km
7 December - 6 January 22 hours 33' and 198 km
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου