05.01.2015 Τρίτη
Σκεφτόμουν σήμερα πως οι μέρες αυτές είναι οι πιο μίζερες από όλη την χρονιά, επόμενη και προηγούμενη. Εκεί που τελειώνουν οι μέρες των Χριστουγέννων και αρχίζει το μετά, η περίοδος αυτή μου θυμίζει την εποχή που λιώνουν τα χιόνια στα βουνά την εποχή που το σκι γίνεται επικίνδυνο λόγω της κακής ποιότητας του χιονιού.
Όπως όταν λιώνουν τα χιόνια, όπως όταν ξεφουσκώνουν τα πράγματα, κι ύστερα ο καθένας πρέπει να ανακτήσει δυνάμεις, τις δικές του δυνάμεις και να συνεχίσει.
Απ' την χθεσινή ημέρα έμεινε η ταινία, οι σκέψεις και μια πίκρα.
Έτρεχα σήμερα πίσω απ' το σύννεφο που δημιουργούσα ο ίδιος απ' την ανάσα μου κι έρχονταν σκέψεις από χθες, έρχονταν και άλλες για το project, για το τρέξιμο. Ξεκίνησα να τρέχω στην αρχή της κρίσης το 2010, από εκείνη την χρονιά και μετά έχει μεγάλη ανάπτυξη η ενασχόληση με το τρέξιμο, ίσως να χαρακτηρίζεται ως κίνημα.
Υπάρχει η άποψη πως αυτό συνέβη λόγω της κρίσης, μέχρι πρόσφατα συμφωνούσα απόλυτα με την άποψη. Τελευταία άλλαξε αυτό το απόλυτα μέσα μου, σίγουρα κάποιοι άνθρωποι διοχετεύουν στην άσκηση ενέργεια, ίσως αρνητική που έχει πηγή την κρίση. Όμως η αύξηση δεν οφείλεται μόνο στην κρίση.
Τα πράγματα αλλάζουν, μαζί κι άνθρωποι, ο τρόπος σκέψεις, ο ''τόπος σκέψης''. Βγαίνουν από μέσα μας πολλά, φιλτράρονται απ' την επαφή με το έξω και έρχονται πάλι μέσα μας και πράττουμε. Μήπως αυτό δεν μοιάζει με το τρέξιμο;
Τι σκέφτομαι βραδιάτικα είπα στον εαυτό μου, τελείωνε η σημερινή ημέρα τρεξίματος κι είδα την Φαίδρα με τα πόδια της στην ίδια ευθεία να παρατηρεί δεξιά κι αριστερά, δίχως σκέψεις για κρίσεις και άλλα.
Για αυτό στο θέμα της φωτογραφίας σήμερα τα πόδια της Φαίδρας. Αντίθετο απ' τις σκέψεις που καμιά φορά μας ''ρίχνουν''.
~~~~~~~~~~
05.01.2016 Thuesday
I was considering today that these days are the most miserable ones of all the year, the next and the previous. There, where the Christmas days end and the after begins, this period reminds me of the era when the snow on the mountains melts, the era when ski turns dangerous due to the bad quality of snow.
Like when the snow melts, like when the things deflate, and then everyone has to regain forces, his own forces, and to continue.
What was left of yesterday was the movie, the thoughts and a sorrow.
I was running today after the cloud I was creating myself with my breath and thoughts of yesterday were coming, but also other ones about the project, about running. I started to run on the beginning of the crisis, in 2010, since that year there is huge growth to the dealing with running, may be it could be characterised as a movement.
There is a view that this happened because of the crisis, till recently I absolutely agreed with this view. Lately this "absolutely" inside me has changed, for sure some people channel energy to exercise, perhaps negative (energy), the source of which is crisis. The boost, though, is not only due to the crisis.
Things change, as well as people, the way of thinking, the "place" of thinking. Lots of things emerge from inside us, they are filtered through the contact with the out and come inside us again and we act. Isn't this similar with running?
"What am I thinking tonight?" I said to myself, this day of running was ending and I saw Faidra -with her feet on the same straight- observing to the right and to the left, without thoughts about crisis and other things.
For this reason today Faidra's feet on the photo subject. Contrary to the thoughts which sometimes bring us down.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου