17.12.2015 Πέμπτη
Είναι γεγονός πως η άσκηση βοηθά στην υγεία δεν χρειάζονται περισσότερες αναλύσεις για την διαπίστωση. Το ξέρουμε όλοι και το βιώνουμε όσοι αθλούμαστε με όποιο τρόπο, σε όποιο άθλημα ή αγώνισμα.
Ανανεώνει, φρεσκάρει, δίνει διαφορετική δυναμική στα πράγματα, στη καθημερινότητα, ανατροφοδοτεί ουσιαστικά. Απ' τα τελευταία αυτό που μένει μέσα μου πιο έντονα για την σημερινή ημέρα τουλάχιστον είναι αυτό του φρεσκαρίσματος που ανέφερα.
Αναφέρομαι στο φρεσκάρισμα μνήμης, ξυπνά και θυμίζει καταστάσεις περασμένων χρόνων, παιδικών χρόνων.
Πολλές φορές όταν τρέχω στο βουνό νοιώθω σαν παιδί που παίζει, σαν παιδί που συνυπάρχει στην φύση και ζει μέσα της στιγμές έντονες γεμάτες δράση και ενέργεια. Αυτό το ξέρουμε καλά όσοι τρέχουμε έξω στην φύση, στο βουνό.
Σήμερα ήρθε άλλη μνήμη, καθαρά παιδική, μέσα απ' την αίσθηση του πόνου, του τσουξίματος. Κατηφόριζα σε χωματόδρομο στο Πανόραμα απρόσεκτος, άνετος και χαλαρός, δεν ήθελε πολύ για να σκοντάψω και να πέσω άχαρα σαν παιδί που ''δεν ξέρει να πέφτει''. Όλη η δεξιά μεριά και οι παλάμες μου είναι γεμάτες γδαρσίματα, γρατζουνιές που με το παραμικρό άγγιγμα τσούζουν. Έβαλα οξυζενέ και έτσουζα σαν παιδί, έκανα μπάνιο και το νερό ήταν βαρύ πάνω μου.
Το κόκκινο απ' τις πληγές χτύπαγε κόκκινο στις θύμησες, μικρό παιδί με σπορτέξ και σορτσάκι να σκοντάφτω τρέχοντας, άλλες πάλι φορές να πέφτω με το ποδήλατο. Γρατζουνίες, μεγάλες ή μικρές, σημάδια πάνω στο σώμα που υπάρχουν ακόμα, ξεθωριασμένα πια, υπάρχουν όμως.
Κι ήρθαν όλα απλά πέφτοντας, το σώμα που μιλά με κάθε ευκαιρία με κάθε τρόπο κι ας περνάν από πάνω του τα χρόνια σαν παλιός σκουριασμένος οδοστρωτήρας.
~~~~~~~~~~
17.12.2015 Thursday
It's a fact that exercise helps our health, no more analysis about this ascertainment is needed. We all know it and those ones of us who practise sports -in any way, in any sport or athletics event- experience it
It renews, it freshens, it gives a different dynamic to things, to daily life, it feedbacks practically. Of the last what remains inside me more intensely at least for today is the freshening I've already mentioned.
I'm referring to memory freshening, it arouses and reminds (somebody) of situations of past years, childhood years.
Many times while I'm running on the mountain I feel as a kid which is playing, like a kid which coexists in nature and lives inside it intense moments full of action and energy. All of us who run outside in nature, on the mountain, know this very well.
Today there was another memory, clearly childish, through the sense of pain, of tingle. I was sloping down a dirt road at Panorama being careless, ease and relaxed, so it wasn't difficult for me to stumble and fall clumsily like a kid that "doesn't know how to fall". My entire right side and my palms are full of scratches, abrasions which at the slightest touch are tingling. I put hydrogen peroxide and was tingling like a kid, I had a shower and the water was heavy upon me.
The red from the wounds was to the extreme as for memories, a kid with sportex shoes and shorts stumbling while running, some other times falling while bicycling. Scratches, big or small, scars on my body which still exist, faded now, but still exist.
And everything came just through falling, the body that speaks in every instance, in every way, in spite of the years passing over it like an old rusty road roller.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου