04.12.2015 Παρασκευή
Σαν με άδειες μπαταρίες θα μπορούσε να 'ταν ο τίτλος της σημερινής ημέρας τρεξίματος. Ενέργεια εντελώς κάτω, στο μυαλό μου ήταν συνεχώς η εικόνα από ένδειξη μπαταρίας στο πιο χαμηλό επίπεδο.
Ίσως η Παρασκευή και η κούραση της εβδομάδας, ίσως η υγρασία στον πιο μέγιστο βαθμό, ίσως το ότι δεν ήπια καφέ όλη την ημέρα μετά από καιρό συντέλεσαν στο να νοιώθω μοναδική αδυναμία.
Στο επίπεδο της σκέψης τα ίδια, μια επίπεδη γραμμή, όπως το μηχάνημα στις ταινίες που δείχνει τους χτύπους τις καρδιάς και ο ασθενής αναχωρεί. Έβλεπα τα πόδια μου και δεν πίστευα πως σηκώνονται κάθε φορά.
Θυμήθηκα την εγκατάλειψη στο καλοκαιρινό OMT 100, τότε κάποια στιγμή απ' την εξάντληση είχα σκεφτεί πως δεν ξέρω αν θα τρέξω ποτέ ξανά.
Στο τέλος όμως απλά σκέφτηκα ότι και το σώμα έχει το δικαίωμα να 'ναι στα κάτω του. Έκανα λίγες διατάσεις και τελείωσα δίχως περισσότερα, δίχως λιγότερα.
~~~~~~~~~~
04.12.2015 Friday
"As if with empty batteries" could be the title of this day of running. Energy utterly down, the image of battery indication at the lowest level was continuously in my mind.
Perhaps Friday and the tiredness of the week, perhaps the humidity to the extreme, perhaps the fact that I hadn't drunk coffee all day after a long time led to my feeling unique weakness.
At the level of thought the same, a flat line, like the machine in movies that shows the beats of the heart and the patient "departs". I was watching my legs and I coulnd't believe they were going up every time.
I remembered my giving up at the summer OMT 100, then some time due to exhaustion I had thought that I didn't know whether I would ever run again.
In the end, however, I just considered that the body has also the right to be out of sorts. I did some stretching and finished with nothing more and nothing less.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου