02.12.2015 Τετάρτη
Είναι ωραίο να ''ακούει'' το σώμα και ο οργανισμός τις αλλαγές που γίνονται ή απλά να καταλαβαίνει τις διαφορετικές γεύσεις ζωής που βιώνονται. Τελευταία βλέπω σχεδόν καθημερινά τον τρόπο αντίδρασης του οργανισμού μου συνολικά, είτε πρόκειται για διατροφικές αλλαγές είτε για αλλαγές στις καθημερινές συνήθειές μου.
Χθες κοιμήθηκα αργά, είδα το εξαιρετικό μα βαρύ J.A.C.E. στο κρατικό κανάλι, σε συνδυασμό με τα ξυπνήματα από τον μικρό μας η μέρα σήμερα ήταν κάτι περισσότερο από βαριά. Η 241η συνεχόμενη ημέρα τρεξίματος βγήκε με πόδια βαριά.
Δεν ήταν μόνο η κούραση κι η αϋπνία, το βάρος έρχονταν και από το θέμα της ταινίας, όλη την μέρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου υπήρχε η σκέψη στην ταινία. Είδα την ταινία για δεύτερη φορά, νομίζω πως με βάρυνε πιο πολύ τώρα σε σχέση με την πρώτη.
Καθώς έτρεχα στο σημερινό χαλαρό 30λεπτο σκεφτόμουν πως αυτά που δείχνει το J.A.C.E. γίνονται, γίνονται καθημερινά. Ένστικτα είμαστε οι άνθρωποι, ζώα, όχι σαν ζώα, ζώα κανονικά, μην μπερδεύουμε τα πράγματα. Η διαφορά μας με τα υπόλοιπα ζώα είναι πως κάποιοι είμαστε κοινωνικοποιημένοι και άλλοι κρύβουμε καλά την σκληρή αντικοινωνικότητά μας ή όχι. Δείτε εδώ ένα παράδειγμα (απ' την πρόσφατη ειδησεογραφία) το λιγότερο ζωώδες συμπεριφοράς.
Κι ύστερα ήρθε στην σκέψη ο θάνατος του Μηνά Χατζησάββα. Το βλέμμα μα κυρίως η χροιά της φωνής του είναι ο ορισμός της ζεστής αγκαλιάς. Ευτυχώς θα βλέπουμε δουλειές και θα ξαναζούμε την ζεστασιά που έβγαζε.
Σκέψεις πολλές που δεν μεταφέρονται σε ένα report, σκέψεις με αφορμή όχι την ταινία αλλά την αγαπημένη συνήθεια τους τελευταίους μήνες, το τρέξιμο. Σαν φυσική ομπρέλα λειτουργεί και χωράν όλα από κάτω του, σαν φυσική ομπρέλα όπως το θέμα της σημερινής φωτογραφίας.
http://www.movescount.com/moves/move85097418
http://www.movescount.com/moves/move85097418
Χθες κοιμήθηκα αργά, είδα το εξαιρετικό μα βαρύ J.A.C.E. στο κρατικό κανάλι, σε συνδυασμό με τα ξυπνήματα από τον μικρό μας η μέρα σήμερα ήταν κάτι περισσότερο από βαριά. Η 241η συνεχόμενη ημέρα τρεξίματος βγήκε με πόδια βαριά.
Δεν ήταν μόνο η κούραση κι η αϋπνία, το βάρος έρχονταν και από το θέμα της ταινίας, όλη την μέρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου υπήρχε η σκέψη στην ταινία. Είδα την ταινία για δεύτερη φορά, νομίζω πως με βάρυνε πιο πολύ τώρα σε σχέση με την πρώτη.
Καθώς έτρεχα στο σημερινό χαλαρό 30λεπτο σκεφτόμουν πως αυτά που δείχνει το J.A.C.E. γίνονται, γίνονται καθημερινά. Ένστικτα είμαστε οι άνθρωποι, ζώα, όχι σαν ζώα, ζώα κανονικά, μην μπερδεύουμε τα πράγματα. Η διαφορά μας με τα υπόλοιπα ζώα είναι πως κάποιοι είμαστε κοινωνικοποιημένοι και άλλοι κρύβουμε καλά την σκληρή αντικοινωνικότητά μας ή όχι. Δείτε εδώ ένα παράδειγμα (απ' την πρόσφατη ειδησεογραφία) το λιγότερο ζωώδες συμπεριφοράς.
Ευτυχώς που υπάρχει και η τέχνη σκεφτόμουν κι ήρθαν στο μυαλό μου διάφορες άλλες ταινίες, σαν ποίημα, σαν αγκάθι, σαν όαση, σαν τρυφερό χάδι, σαν μπουνιά σε άδειο στομάχι.
Κι ύστερα ήρθε στην σκέψη ο θάνατος του Μηνά Χατζησάββα. Το βλέμμα μα κυρίως η χροιά της φωνής του είναι ο ορισμός της ζεστής αγκαλιάς. Ευτυχώς θα βλέπουμε δουλειές και θα ξαναζούμε την ζεστασιά που έβγαζε.
Σκέψεις πολλές που δεν μεταφέρονται σε ένα report, σκέψεις με αφορμή όχι την ταινία αλλά την αγαπημένη συνήθεια τους τελευταίους μήνες, το τρέξιμο. Σαν φυσική ομπρέλα λειτουργεί και χωράν όλα από κάτω του, σαν φυσική ομπρέλα όπως το θέμα της σημερινής φωτογραφίας.
http://www.movescount.com/moves/move85097418
~~~~~~~~~~
02.12.2015 Wednesday
It's nice when the body and the organism "listen to" the changes taking place or just understand the different tastes of life being experienced. I've been lately watching, almost in a daily basis, my organism's way of reaction totally, either it has to do with nutritional changes or with changes over my daily habits.
Yesterday I slept late, I watched the magnificent but hard J.A.C.E. on the state TV channel; in combination with the awakenings by our younger son this day was more than hard. The 241st consecutive day of running was accomplished with heavy legs.
There was not only the fatigue but also the insomnia, the "burden" came from the subject of the movie, all day long at the back part of my head was the thought of the movie.It was the second time I had watched the movie, I think it oppressed me more now comparing with the first time.
While I was running during today's relaxed 30minute I was considering that what J.A.C.E. shows happens, happens every day. People are instincts, animals, not like animals, ordinary animals, let's not confuse things. Our difference from the rest of the animals is that some of us are socialized and some others hide well our hard unsociability or not. Examine here an example (from the latest news), which is the least of a bestial behaviour.
Luckily, there is art as well, I was considering, and several other films came in my mind, like a poem, like a thorn, like an oasis, like an affectionate touch, like a punch in an empty stomach.
And then came as a thought Minas' Hatzisavvas' death. The glance but mainly his voice quality is the definition of the warm hug. Luckily, we'll be watching his acting and we'll be experiencing again the warmth he was giving off.
Lots of thoughts that can't be reflected in a report, thoughts not on the occasion of the film but (on the occasion) of the favourite habit these last months, running. It works like a natural umbrella and everything fits below it, like a natural umbrella -as the subject of the current photo.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου