01.12.2015 Τρίτη
Έντονος δροσερός αέρας σήμερα που όταν σε ''έβλεπε'' κατάματα σου έκοβε την ανάσα δυσκολεύοντας το τρέξιμο, κρατώντας χαμηλά τους σφυγμούς. Παρά την ένταση της προπόνησης χαμηλοί σφυγμοί κι οι σκέψεις χαμένες κάπου στην μέση, ενώ σαν χαλί από κάτω μια κούραση απ' την μέρα και ένας μικρός εκνευρισμός που δεν έβγαινε το πρόγραμμα και οι σφυγμοί.
Τουλάχιστον και αυτό τελικά είναι το πιο θετικό άλλη μια μέρα τρεξίματος κύλησε, βγήκε και αυτό μένει, και αυτό κρατάω. Ενώ το τελευταίο 15λεπτο αποθεραπείας ήταν το πιο μαγικό, το πιο χρωματιστό, ήταν η ώρα της σύγκρισης.
Ποιο πορτοκαλί είναι πιο όμορφο σκεφτόμουν, αυτό της ανατολής ή αυτό της δύσης; Μαγικά και τα δυο, αέναα, άπιαστα, συμπαντικά αν σκεφτείτε. Της πορτοκαλί της ανατολής έχει την φρεσκάδα του καινούργιο του νέου που έρχεται, του ορίζοντα που ανοίγει. Το πορτοκαλί όμως της δύσης έχει την πληρότητα της εμπειρίας μιας ολόκληρης ημέρας, έχει ένα ιδιαίτερο μέστωμα μέσα του.
Η εικόνα της δύσης σε τραβά, σε καλεί, όπως το τρέξιμο σε τραβά, σε προσκαλεί να γνωρίσεις μέσα απ' την επανάληψη, μέσα από την χρωματιστή διαύγειά της ύπαρξής. Ομοιότητες που τονώνουν χρωματίζοντας την ύπαρξή μας τελικά.
Κι όποιος δεν κατάλαβε προτιμώ το πορτοκαλί της δύσης...
~~~~~~~~~~
01.12.2015 Thuesday
Intense fresh air today, which -when it "looked at" you right in the eyes- winded you, making running more difficult, keeping the pulses low. Despite the tension of the training session, low pulses and the thoughts lost somewhere in the middle, while like a "carpet" below a fatigue from the day and a small irritation because the schedule and the pulses didn't work.
At least, and this is finally the most positive, one more day of running went on, was accomplished and this is what was left, this is what I keep. Whereas the final 15minute of cooling down was the most magic, the most colourful, it was the hour of comparison.
Which orange is more beautiful, I was considering, the one of the East or the one of the West? Both of them magic, perpetual, elusive, universal if you think of it. The orange of the East has got the freshness of the new that is coming, of the opening horizon. The orange of the West, however, has got the completeness of the experience of an entire day, has got a special maturity inside it.
The picture of the West attracts you, calls you, as running attracts you, it invites you to learn through the repetition, through the colourful clarity of existense. Similarities that tone, colouring our existense at last.
And for those ones who didn't understand, I prefer the orange of the West...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου