27.11.2015 Παρασκευή
Γλυκό απόγευμα Παρασκευής έτσι απλά στο τελείωμα της εβδομάδας, στο τελείωμα μιας ακόμα εβδομάδας, μιας ακόμα συνεχόμενης ημέρας τρεξίματος, της 236ης!!! Είναι μοναδικό αυτό που νοιώθω για τις μέρες που περνούν, όπως τα παιδιά μου τις νοιώθω, περνά ο καιρός και μεγαλώνουν, μαζί τους κι εγώ. Ωριμάζει το project και μαζί του και εγώ, μ' αρέσει που δεν βιάζομαι και τα επόμενα βήματα γίνονται αργά και σταθερά.
Σήμερα κουβεντιάζοντας έλεγα πως τελευταία έχουν μειωθεί οι διάφοροι πόνοι που νοιώθω κατά και καιρούς, η φροντίδα που παίρνω από εμένα προς εμένα και κατά συνέπεια προς το project είναι σε μια συνεχόμενη ροή. Σαν το project να μπήκε σ' ένα αυλάκι και πορεύεται ενώ πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού καραδοκεί η σκέψη πιθανού τραυματισμού.
Απ' τα θετικά στα αρνητικά και απ' τα αρνητικά στα θετικά, σαν τα βήματα, απ' το ένα στο άλλο, η συχνότητα τα κάνει να μοιάζουν κοινά, τα κάνει ένα. Σαν τους χτύπους της καρδιάς που σήμερα δεν έγινε η καταγραφή τους, μπλόκαρε ο παλμογράφος και δούλεψε όταν γύρισα σπίτι.
Η μέρα κύλησε, αν και είχε υγρασία και κρύωνα όταν βγήκα τελείωσα με μια ζεστασιά οικεία και εσωτερική. Η ενέργεια της ώρας, των χρωμάτων, κάτι μαγικό συνέβη και όλα ήρθαν σε μια αρμονία σχεδόν ασυνήθιστη, ακόμα και η Φαίδρα ήταν διαφορετική στον χώρο σήμερα.
Όπως το 'πα στην αρχή γλυκό απόγευμα Παρασκευής, στο τελείωμα της εβδομάδας, συντάσσοντας το report απολαμβάνοντας ζεστό σαλέπι.
~~~~~~~~~~
27.11.2015 Friday
Sweet Friday afternoon, so simply, in the end of the week, in the end of one more week, of one more consecutive day of running, of the 236th!!! What I feel about the days passing is unique, I feel them as my kids, the time is passing and they're growing older, I'm growing older, too. The project is becoming mature, as well as I am; I like that I'm not in a hurry and the next steps take place slowly but surely.
Discussing today, I was saying that lately the various pains I've been feeling from time to time have diminished, the care I take from me to me and consequently to the project is in a continuous stream. As if the project has got in a ditch and moves forward while the thought of a possible injury is always lurking at the back part of the mind.
From the positive to the negative and from the negative to the positive, like the steps, from one to another one, the frequency makes them look common, makes them one. Like the beats of the heart that weren't recorded today, the oscilloscope was blocked and worked when I returned home.
The day went on, although there was humidity and I was feeling cold when I got out, I finished with a familiar and inner warmth. The energy of the hour, of the colours, something magic happened and all came to an almost unusual harmony, even Faidra was different in the space today.
As I said in the beginning, sweet Friday afternoon, in the end of the week, writing the report, enjoying hot salep.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου