25.11.2015 Τετάρτη
''Θεέ μου όχι άλλη εκτόνωση'' μονολόγησα λίγο πριν το τέλος της σημερινής ημέρας τρεξίματος. Λίγα λεπτά πριν τελειώσω άκουγα μια μοναδική εκτέλεση του Psycho Killer από τον David Byrne.
Στην ζωή μου δεν χορεύω ποτέ, μ' αρέσει όμως ο χορός, σήμερα ένιωσα να χορεύω αυτοσχεδιαστικά πάνω στον διάδρομο, δεν κατάλαβα πως προσάρμοσα τα βήματα μου στον ρυθμό και την ταχύτητα του διαδρόμου, δεν κατάλαβα πως δεν έπεσα.
Κατάλαβα όμως πως γίνονταν εκτόνωση πάνω στην εκτόνωση. Τι κι αν κόντευαν μεσάνυχτα, τι αν ήμουν στο υπόγειο κι έτρεχα στον διάδρομο η μουσική έδινε άλλη διάσταση, άλλη κατάσταση. Ότι άκουσα ήταν πολυαγαπημένο, στο τέλος ήρθε το αποκορύφωμα, μετά τον David Byrne ήρθαν οι Doves, το απόλυτο άκουσμα για κλείσιμο ενός χαλαρού 40'. Πολλές φορές όμως τα πράγματα έχουν μια μαγική ροή, την ώρα των διατάσεων ήρθαν οι Dusk.
Μιλούσαν κατευθείαν στους μυς, τους τραγουδούσαν, τους χάιδευαν, τους άγγιζαν ποιητικά, έσκυβα κάνοντας διατάσεις, ο ιδρώτας έσταζε απ' το μέτωπο και ένοιωσα πως όλα συνηγορούσαν για το απόλυτο άδειασμα, για το απόλυτο γέμισμα ταυτόχρονα.
Τα βήματα που προηγήθηκαν λίγο πριν τρέχοντας, οι σκέψεις που ήρθαν και έφυγαν δίχως να βαραίνουν, η όλη διαδικασία λειτουργεί εξαγνιστικά.
Φιλτράρει, μας φιλτράρει, με φιλτράρει.
Δεν έχει κάτι άλλο για σήμερα, νομίζω θα επαναληφθώ, δοκιμάστε το, ίσως πιεστικά στην αρχή, συνειδητή πίεση που λέγαμε χθες.
Στην πορεία θα βγει η αέναη ενέργεια μου έχει ο καθένας μέσα του.
~~~~~~~~~~
25.11.2015 Wednesday
"My God, not any more outlet" I soliloquised little before the end of the current day of runnning. Few minutes before finishing I was listening to a unique performance of Psyho Killer by David Byrne.
I never dance in my life, whereas I like dancing, today I felt like dancing improvisingly on the treadmill; I didn't actually understand how I adjusted my steps to the rate and the speed of the treadmill, I didn't understand how I didn't fell.
I realised, however, that there was outlet over outlet. Although it was about midnight and I was on the basement running on the treadmill, music set another dimension, another situation. What I listened to was beloved, the highlight though was in the end, after David Byrne were The Doves, the absolute song for ending a relaxed 40'. Many times things have a magic stream, the Dusk came during the stretching.
They were talking straight to the muscles, were singing to them, were caressing them, were touching them poetically; I was bending down stretching, the sweat was dripping down the forehead and I felt that everything was in favour of the absolute emptying and at the same time of the absolute filling.
The steps which had preceded litlle time before while running, the thoughts which came and left without being a burden, the whole process works purifyingly.
It filters, it filters us, it filters me.
There isn't anything more for today, I think I'll repeat myself, try it, perhaps with pressure at first, conscious pressure as we were saying yesterday.
Subsequently the perpetual energy everyone has inside him/her is going to come out.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου