24.11.2015 Τρίτη
Πολλές φορές για να συνταχθεί το report της ημέρα τρεξίματος που προηγήθηκε ανατρέχω στο γράφημα του movescount. Βλέπω σφυγμούς, ταχύτητες, λεπτά, είναι σαν να ξαναζώ τις στιγμές που προηγήθηκαν.
Συνήθως αυτό συμβαίνει όταν η προπόνηση είναι έντονη και δεν χωράν πολλές - πολλές σκέψεις. Όταν η σκέψη περιορίζεται στην πίεση, στις αναπνοές, στους σφυγμούς, στο ρολόι και τις ενδείξεις, στην συνειδητή πίεση για πιο πολύ πίεση που δεν έρχεται.
Τελευταία με 'χει αγγίξει παράξενα αυτή η φράση, ''συνειδητή πίεση'', την συγκεκριμένη φράση μου ανέφερε ο Δημήτρης Κασίμης (τις επόμενες ημέρες θα ακολουθήσει ξεχωριστεί ανάρτηση για την υποστήριξη του www.running365.gr από την Kasimis Training).
Έχει μέρες που μου ειπώθηκε μα ακόμα και τώρα ηχεί παράξενα μέσα μου. Έρχονται στο νου μου διαδικασίες θεραπευτικές από περασμένα χρόνια που δούλευα στην Αθήνα στο ΚΕΘΕΑ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ. Έρχονται συγκεκριμένες θεραπευτικές διαδικασίες με έντονο χαρακτηριστικό την πίεση σε συνθήκες έντονης εργασίας, συμβολικού χαρακτήρα σε σχέση με τον λόγω ύπαρξης των ανθρώπων σε πρόγραμμα απεξάρτησης.
Η πίεση δίνονταν με ''συγκεκριμένες λεκτικές κατευθύνσεις'' σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα προς τα υπό θεραπεία μέλη από τους θεραπευτές και άλλα υπό θεραπεία μέλη, τα οποία ήταν σε καλύτερη φάση και κοντά συναισθηματικά σ' αυτούς που δέχονταν την πίεση.
Μέσα από την διαδικασία αυτή οι άνθρωποι που δέχονταν την πίεση - βοήθεια, σιγά - σιγά έδιναν και οι ίδιοι πίεση στον εαυτό τους συνειδητά ή όχι. Με τον τρόπο αυτό άρχισαν να έρχονται στην επιφάνεια συμπεριφορές μιας ολόκληρης ζωής και καταστάσεις βαριές σαν γιγάντιοι βράχοι.
Στη πορεία και μέσα από άλλες ομαδικές θεραπευτικές διαδικασίες ως συνέχεια των προηγούμενων έρχονταν στην επιφάνεια συνειδητά πια τα αίτια και ίσως οι λύσεις για σοβαρά θέματα επιβίωσης.
Μια φράση μ' έκανε αν θυμηθώ μια τεράστια περίοδο της ζωή μου. Μια φράση που δεν είναι καθόλου απλή, ''συνειδητή πίεση'' μου 'πε ο Δημήτρης. Έχω γράψει και άλλες φορές για τις ομοιότητες, για τα κοινά, του τρεξίματος και των ψυχοθεραπευτικών διαδικασιών. Αν σκεφτείτε και τα δύο έχουν κόπο μεγάλο, έχουν πόνο πολλές φορές μεγάλο, έχουν διαδρομές σε μονοπάτια γνωστά μα ανεξερεύνητα, έχουν πλούτο συναισθημάτων, έχουν ένα τέλος, μία κορύφωση.
Όλη η διαδικασία της άσκησης σχεδόν σ' όλες τις μορφές της έχει θεραπευτικά στοιχεία, το τρέξιμο λόγω της φύσης του υπερτερεί δυσκολεύοντας όμως τα πράγματα.
Πολλές φορές ο αθλούμενος πρέπει να βρει μόνος την δύναμη να δώσει ο ίδιος την πίεση, εδώ έρχεται και κολλά το συνειδητή, αυτό είναι δύσκολο, αυτό αγγίζει πολλές φορές τον πυρήνα συνειδητοποίησης των θεμάτων.
Κάθε φορά κάτι νέο έρχεται, ταυτόχρονα όμως με κάποιο τρόπο αυτό το καινούργιο είναι γνωστό, κι έρχεται με αφορμή την αγαπημένη συνήθεια. Είναι σαν να βλέπουμε τα πράγματα από διαφορετικές γωνιές που ταιριάζουν όμως μεταξύ τους, όπως η φωτογραφία που συνοδεύει το σημερινό report.
~~~~~~~~~~
24.11.2015 Tuesday
There are many times when I have a look at the graph of movescount to write the report of the previous day of running. I look at pulses, speeds, minutes and I feel like living again the preceding moments.
This usually happens when the training session is intensive and leaves little space for thoughts. When the thought is limited to the pressure, the breaths, the pulses, the watch and the indications, the conscious pressure for more pressure which doesn't come.
Lately I've been strangely touched by this phrase, "conscious pressure"; Dimitris Kasimis told me this specific phrase (next days I'll write a separate report for the support of www.running365.gr by the Kasimis Training).
Quite a lot of days have passed since it was said to me, but it still sounds strangely inside me. Therapeutic processes from the past years, when I was working in Athens at KETHEA - PAREMVASI, come to my mind; specific therapeutic processes which had as an intensive feature the pressure under conditions of hard work, with a symbolic character as for the reason of people's being in a drug treatment programme.
The pressure was put through "specific verbal directions" at cetrain period of times on the members under treatment by the therapists and by other members under treatment, which were in a better phase and emotionally close to the ones who were receiving the pressure.
Through this process people who were receiving pressure-help were gradually putting as well pressure on themselves either consciously or not. This way, behaviours of an entire life and situations as heavy as giant rocks started to come on surface.
Subsequently and through other team therapeutic processes, as sequels to the previous ones, there consciously came on surface the reasons and perhaps the solutions to serious matters of survival.
A phrase made me remember a long period of my life. A phrase which isn't simple at all, "conscious pressure", Dimitris told me. I've written again about the similarities, the common, between running and therapeutic processes. If you think about it, both of them involve hard work, many times extreme pain, routes on paths known but unexplored, rich emotions, an end, a climax.
The whole process of exercise in almost all its kinds has therapeutic elements, running -due to its nature- excels, making things harder, though.
Several times the athlete has to find the power to put the pressure himself; here comes and fits the "conscious", this is difficult, this many times touches the core of the consciousness of the matters.
Every time something new comes, this new however is at the same time somehow familiar, and it comes on the occasion of the favourite habit. It's as if we see things from different angles which fit one another, like the photo accompanying the current report.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου