Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015

224η μέρα από 365 Σέιχ Σου / 224th day from 365 Seix Sou


15.11.2015 Κυριακή
Πολλές φορές κατά την διάρκεια μιας ημέρας τρεξίματος έρχεται στη σκέψη το report που θα ακολουθήσει λίγες ώρες μετά. Άλλες φορές έρχεται ολόκληρο, άλλες η αρχή του ή κάποιο τμήμα του, κάποιες άλλες φορές έρχονται σκέψεις που κρίνω πως θα 'ταν καλό να μπουν στο report. Τις πιο πολλές φορές όμως και αυτό συμβαίνει σχεδόν πάντα, αυτό που εστιάζω φεύγει, εξαφανίζεται σαν το μονοπάτι που τέλειωσε λίγο πριν.



Έτσι σήμερα που είχα πολύ χρόνο στην διάθεσή μου ήρθαν και έφυγαν κυριολεκτικά άπειρα πράγματα. Πολλές φορές ήρθε κάποια σκέψη που θεώρησα πως πρέπει να αποτυπωθεί εδώ και άλλες τόσες χάθηκε, έφυγε, σαν να προτίμησε (και με το δίκιο της) το βουνό και την φύση από εμένα και την οθόνη του υπολογιστή.

Κινήθηκα κυρίως στο τμήμα του Σέιχ Σου που βλέπει την πόλη, για κάποια διαστήματα βρέθηκα στην διαδρομή του 1ου Σύζαθλου. Ήταν παράξενο που έτρεχα σε τμήμα αγώνα χωρίς να παίρνω μέρος στον αγώνα. Ντρεπόμουν όταν με περνούσαν για συμμετέχοντα και χειροκροτούσαν και προσπαθούσα να διορθώσω το ''λάθος''.

Είχε πολύ κόσμο στο βουνό σήμερα, είχε πολλούς ποδηλάτες και άλλους που απλά περπατούσαν, σαν πια το βουνό να άνοιξε τις πόρτες του στον κόσμο. Μάλλον ο κόσμος βγήκε απ' το σπίτι του και μπήκε στο μεγάλο σπίτι της φύσης. Ήταν παράξενη η αίσθηση τόσου κόσμου, ήταν παράξενη και η αίσθηση όταν κινήθηκα σε μονοπάτια που πρωτοπήγαινα όταν ξεκίνησα να τρέχω το 2010, όταν γνώριζα το Σέιχ Σου.

Είχα πολύ χρόνο στην διάθεσή μου σήμερα να μείνω με τον εαυτό μου, ένα αρνητικό του project είναι πως με το καθημερινό τρέξιμο δεν δίνω βάση σε μεγάλα τρεξίματα. Αυτό είναι πολύπλευρο μειονέκτημα, συναισθηματικό αλλά και πρακτικό που σχετίζεται με την προετοιμασία και την συμμετοχή σε αγώνες.

Σήμερα ένοιωσα να αγκαλιάστηκα με την φύση, είχαμε χρόνο αρκετό για το μεταξύ μας. Βγήκε κούραση είναι η αλήθεια, προηγήθηκε και ένα διπλό χθεσινό παιδικό πάρτι στο σπίτι όμως ένοιωσα πιο ζεστά κουρασμένη την αγκαλιά μου για να κρατήσει μέσα της τα παιδιά, για δεχθεί και τους δυο, έτοιμη σαν μετά από διατάσεις.

Ζεστές μέρες, ζεστές σκέψεις που γλυκαίνουν, στην καθημερινότητα και στο κόσμο που καίει δίχως να ξέρουμε που θα φτάσει.

Για αρχή ας βάζουμε μικρούς στόχους, σαν σε αγώνα μεγάλο και δύσκολο, βήμα - βήμα, σταθμό τον σταθμό.

Καλή εβδομάδα να 'χούμε...



~~~~~~~~~~

15.11.2015 Sunday 
Lots of times during a day of running, the report that will follow few hours later comes to mind. There are times it comes entire, times its beginning or some part of it (come), some other times thoughts, which I believe would be good to be in the report. Most of the times, however, and this happens almost always, what I focus on goes, vanishes like the path which ended a little time ago.

So today that I had plenty of available time literally infinite things came and go. Many times there came some thought which I considered should be reflected here and all those times it was lost, gone, as if it preferred (being right) the mountain and the nature to me and the P.C. screen.

I moved mainly to the part of Seix Sou that views the city, for some time periods I found myself on the route of the 1st Syzathlon. It was strange that I was running on part of a race without taking part in the race. I was ashamed when they were mistaking me for a participant and were applausing and I was trying to correct the "mistake".

A lot of people were on the mountain today, many bicyclists and others who were just walking, as if the mountain at last opened its doors to people. Probably the people got out of their houses and entered the big house of nature. The sense of so many people was strange as well as the sense when I moved on paths where I first went when I began running in 2010, when I was "discovering" Seix Sou.

I had plenty of available time today to stay with myself; a negative thing of the project is that with the daily running I don't emphasize on long runs. This is a manifold disadvantage, both emotional and practical, which has to do with the preparation and the participation in races.

Today I felt as if I embraced nature, we had a lot of time for the between us. Tiredness turned up actually, in addition to that a double kid party preceded at home yesterday, however I felt my hug more warmly tired to hold the kids inside it, to receive both of them as if after stretching.

Warm days, warm thoughts that sweeten, in everyday life and in the world which burns without our knowing where it will reach.

As a beginning we set small targets, as in a big and difficult race, step by step, station after staion.

Let us have a nice week...


Δεν υπάρχουν σχόλια: