14.11.2015 Σάββατο
Σήμερα το πρόγραμμα είχε λίγη ένταση, έτσι δεν υπήρχαν πολλά περιθώρια για σκέψεις, αναλύσεις και συνδέσεις. Είχα πολύ καιρό να βγω τόσο νωρίς το μεσημέρι κι αυτό που έζησα ήταν ξεχασμένα όμορφο.
Παρά την ένταση που είχε το πρόγραμμα, παρά την όμορφη ζεστή με τα μαγικά χρώματα της ώρας, ένοιωθα ένα ακαθόριστο συναίσθημα να υπάρχει, σαν βαρύ μαύρο πέπλο και να αιωρείται όχι πάνω απ' το κεφάλι μου, πάνω απ' το απόγευμα.
Ένοιωθα την σκέψη μου να 'ναι σε μαύρη απόχρωση, κι όλο πήγαινε στην Γαλλία και στους εκεί νεκρούς. Πάλι οι απλοί πολίτες την πλήρωσαν σαν στρατιώτες επί σφαγή, δεν χάθηκε κανένας πολιτικός που πολύ πιθανά έχει την ευθύνη για το αποτέλεσμα της επίθεση στην Γαλλία. Αποτέλεσμα που δεν ήρθε μόνο άλλα έχουν προηγηθεί χρόνιες πολιτικές που ενισχύουν άρρωστα μυαλά δολοφόνων στο όνομα μιας θρησκείας.
Παρά την ένταση της προπόνησης ήρθαν τελικά σκέψεις, πονετικές απ' την καθημερινότητα, πονετικές με απόγνωση και ένταση κατά βάση. Τελικά η 223η συνεχόμενη ημέρα τρεξίματος με την έντασή της ταυτίστηκε με την καθημερινότητα.
Τίποτα δεν ξεφεύγει απ' το τρέξιμο, τίποτα, ούτε εμείς οι ίδιοι.
Εμείς ''απλά'' πηγαίνουμε κατευθείαν στον στόχο....
~~~~~~~~~~
14.11.2015 Saturday
The session today had a little tension, so there were no margins for thoughts, analysis and connections. I hadn't gone out so early at noon for a long time and what I lived was a forgotten, beautiful experience.
Despite the tension of the session, despite the beautiful warmth with the magic colours of that certain hour, I was feeling an undefined feeling being there, like a heavy black veil hanging not over my head but over the afternoon.
I was feeling that my thought had a black shade and it was all the time going to France and to the dead people there. Once again the simple citizens paid the price, like soldiers upon slaughter, no politician died, who probably was responsible for the result of the assault in France. A result that didn't come alone but chronic policies have preceded, which reinforce sick murderer's brains in the name of a religion.
Despite the tension of the training session, there finally came thoughts, charitable from everyday life, charitable with despair and tension fundamentally. At last the 223rd successive day of running with its tension identified with the everyday life.
Nothing flees running, nothing, not even we ourselves.
We "simply" go directly to the target...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου