Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2015

215η μέρα από 365 Σέιχ Σου / 215th day from 365 Seix Sou

06.11.2015 Παρασκευή
Μπήκα στο αυτοκίνητο για την επιστροφή απ' την Περραιβού περασμένες 23:00 και μονολόγησα: ''Θεέ μου πόσα έζησα σήμερα''. Στην δουλειά με τα διάφορα, στο Νοσοκομείο Άγιος Δημήτριος με το εξαιρετικό οδοντιατρικό τμήμα, στην δραστηριότητα του μεγάλου μου γιου, στο super market με τον μικρό πριν την παιδική χαρά, στο σπίτι πριν και μετά, στην έκτακτη δραστηριότητα του μεγάλου με προετοιμασία και αγωνία, στην δραστηριότητα. Στα ενδιάμεσα πόσα περιστατικά, πόσες σκέψεις, πόσα μικρότερα ή μεγαλύτερα. Αμέσως μετά στο ραντεβού για τρέξιμο. Πόσα είπαμε με τον Χρήστο τρέχοντας. Δεν θυμάμαι να 'χω ξανακουβεντιάσει τόσο πολύ όσα χρόνια τρέχω παρά μόνο με τον εαυτό.



Πόσο αδειάζουμε γεμίζοντας, πόσο και πόσα ξεσκαρτάρουμε για να συνεχίσουμε, για να κατανοήσουμε πρώτα απ' όλα εμάς, τον πιο πιστό πολύτιμο και λατρεμένο εχθρό μας. Τον εαυτό...


Είναι διαφορετική η κουβέντα την νύχτα, μειώνονται τα εξωτερικά ερεθίσματα και εστιάζεις διαφορετικά, ψάχνεις διαφορετικά, αλλιώς, μέσα σου, ακούς καλύτερα, προσπαθείς διαφορετικά, όλα είναι διαφορετικά την νύχτα.

Ο καιρός ήταν κάτι παραπάνω από υπέροχος, οι εικόνες προς την πόλη και το Θερμαϊκό ασύλληπτα όμορφες και καθαρές, ανεβαίνοντας προς το καράβι σβήσαμε τον φακό, δεν χρειάζονταν η πόλη μας έστελνε το φως της. 

Σκεφτόμουν πόσο τυχερά είναι τα αγρίμια που ζουν στο βουνό με την θέα που έχουν κάθε στιγμή. Τρέχαμε και μας ενοχλούσε ο ήχος απ' τα βήματά μας τόσο μαγικά ήταν, τόσο πολύ θέλαμε να απολαύσουμε τις στιγμές μέσα στην νύχτα.

Κουβέντες, σιωπές, βήματα, ανάσες, σκέψεις, σε πλήρη νυχτερινή αρμονία. Είναι μοναδική, κατά μια έννοια νομαδική η διαδικασία του τρεξίματος, κοινωνικά νομαδική αν σκεφτείτε καλύτερα και θυμάμαι την κουβέντα για τις φυλές που είχαμε κάποια στιγμή.

Στην επιστροφή λέγαμε πως με τις συνθήκες της βραδιάς θα μπορούσαμε να τρέχουμε όλη την νύχτα. Η ώρα πέρασε κι άφησε πίσω της την 215η συνεχόμενη ημέρα τρεξίματος του project, συμπληρώνοντας ταυτόχρονα επτά μήνες ζωής.

Στο τέλος στο αυτοκίνητο οδηγώντας ήρθε ο άλλος παλιός μα ποτέ ξεχασμένος έρωτας. Το ραδιόφωνο. Άκουγα μια εκπομπή κι ήταν σαν να μουν εγώ. 

Έχει καιρό που σκέφτομαι κάποιες ιδέες για εκπομπές με θέμα το τρέξιμο, πρέπει να βγουν, να γίνουν πράξη αυτές οι εκπομπές κάποια στιγμή, οι ιδέες όταν μένουν ιδέες αφήνουν αρνητική αίσθηση.

Και αυτό δεν ταιριάζει με την φύση του τρεξίματος...





Οι αριθμοί:
6 Απριλίου - 6 Μαΐου έγραψε 22Ω 12' και 217 χιλιόμετρα
7 Μαΐου - 6 Ιουνίου έγραψε 25Ω 59' και 241 χιλιόμετρα
7 Ιουνίου - 6 Ιουλίου έγραψε 32Ω 49' και 230 χιλιόμετρα
7 Ιουλίου - 6 Αυγούστου έγραψε 23Ω 15' και 203 χιλιόμετρα
7 Αυγούστου - 6 Σεπτεμβρίου έγραψε 22Ω 33' και 215 χιλιόμετρα
7 Σεπτεμβρίου - 6 Οκτωβρίου έγραψε 29Ω 18' και 228 χιλιόμετρα
7 Οκτωβρίου - 6 Νοεμβρίου έγραψε 25Ω 40' και 259 χιλιόμετρα 


~~~~~~~~~~


06.11.2015 Friday
I got in the car for the return from Perraivou around 23:00 and had a monologue: "Oh, my God, what I lived today". At work with various situations, at the Hospital Agios Dimitrios with the outstanding dental department, at my older's son activity, at the super market with my younger son before the playground, at home before and after, at my older son's extra activity with preparation and distress, at the activity itself. In the intermediate time how many incidents, how many thoughts, how many smaller or bigger things. Right afterwards at the appointment with running. How many things we said with Christos while running. I don't remember having discussed so much the years I run, except for discussing with myself.

How much we clear ourselves feeling full, how much and how many we discard to go on, to understand ourself first of all, our most faithful, precious and beloved enemy. Ourself...


Conversation is different at night, the outer stimuli are less and you focus differently, you search differently, in another way, inside you, you listen better, you try differently, everything is different at night.

The weather was more than wonderful, the pictures from the town and Thermaikos incredibly beautiful and clear, moving up to the ship we turned off the torch; we didn't need it, the town sent us its light.

I was thinking how lucky the wild animals are, which live on the mountain and have a great view every time. We were running and were annoyed by the sound of our steps, so magic it was, so much we wanted to enjoy the moments within the night.

Discussions, silent moments, steps, breaths, thoughts, in a full night harmony. the process of running is unique, in a way nomadic, socially nomadic if you think better and I remember the discussion about the tribes we had some time.

During the return we said that with the night conditions we could run all night long. Time passed and left behind the 215th consecutive day of the running project, completing at the same time seven months of life.

In the end, as I was driving the car, the old but never forgotten love came. Radio. I was listening to a programme and I felt as if it was me.

I've been thinking some ideas for radio programmes about running for a long time, they have to come out, these programmes should turn into praxis some time; when ideas remain ideas they leave a negative sense.

And this doesn't match with the nature of running...



Numbers:
6 April-6 May: 22 hours and 12 minutes, 217 Km
7 May-6 June:25 hours and 59 minutes, 241 Km
7 June-6 July: 32 hours and 49 minutes, 230 Km
7 July - 6 August: 23 hours and 15 minutes 203 Km
7 August - 6 September 22 hours 33' and 215 Km
7 September - 6 Octomber 29 hours 18' and 228 Km
7 Octomber - 6 November 25hours 40' and 259 km

2 σχόλια:

Unknown είπε...

Είναι σπάνιο να είναι κανείς ευγνώμων για ό,τι έχει και μπορεί να κάνει, για απλά, καθημερινά πράγματα, δεν είναι δεδομένα, δεν μπορούν όλοι. Μπράβο λοιπόν! Συνέχισε Βαγγέλη, αποτελείς εξαίρεση και για κάποιους πρότυπο.

Keep Life είπε...

Άννα σ'ευχαριστώ θερμά με περίσσια συγκίνηση για τα λόγια σου!!!
β.ψ.