04.11.2015 Τετάρτη
Ήρεμο γλυκό βράδυ Τετάρτης, η μόνη σε πλήρη εγρήγορση να κυνηγά αλεπούδες ήταν η Φαίδρα. Ένοιωθα κολλημένος σε ρυθμό, σε ταχύτητα και σφυγμούς, όλο όμως έρεε σταθερά όπως κυλά το νερό στ' αυλάκι. Είχα καιρό να νοιώσω τόση αρμονία στο σύνολο.
Κάποια στιγμή ήρθε η γνώμη κάποιων ανθρώπων στο μυαλό μου, έχουν πει για το project χαρακτηρίζοντας το πιεστικό και εμένα ψυχαναγκαστικό. Σαφέστατα έχει πίεση όλη αυτή η συνεχόμενη παρουσία, όσον αφορά τους ψυχαναγκασμούς, όλοι λίγο - πολύ έχουμε αν πούμε ότι αυτός είναι ο δικός μου, που για το συγκεκριμένο δεν συμφωνώ.
Απ' την άλλη θυμήθηκα τον εαυτό μου έφηβο, δίχως ουσιαστική υποστήριξη και πρότυπα να πιέζομαι για να μάθω να καπνίζω. Θέλει προσπάθεια να μάθει κάποιος να καπνίζει, θέλει πίεση, δεν είναι απλό, θέλει θέληση και μεγάλη προσπάθεια για να καλύψεις την ανάγκη και την δημιουργία μιας υποτιθέμενης εικόνας και στυλ, θέλει προσπάθεια να γίνεις ίδιος με τους ομότιμους.
Δύσκολο πράγμα το κάπνισμα, και για να το αρχίσεις και για να το τελειώσεις, το ενδιάμεσο ακόμα πιο δύσκολο. Θεωρώ πως αν κάποιος έχει υπάρξει εξαρτημένος απ' το κάπνισμα πάντα θα 'ναι στο μυαλό του αυτό. Υπερβολικά σκεπτόμενος θεωρώ πως η νικοτίνη εισχωρεί στο DNA μας.
Κοντά στα έξι χρόνια το 'χω κομμένο και υπάρχουν στιγμές που έρχεται, παλιότερα πιο συχνά, όσο περνά ο καιρός πιο σπάνια. Το πρώτο καιρό έρχονταν η θέληση μέσα στο μονοπάτι, καθώς έτρεχα, πιο μετά σε έντονες δυσκολίες ή σε όμορφες στιγμές χαλάρωσης.
Το πιο ζεστό συναίσθημα προς τον εαυτό είναι όταν σε δύσκολες στιγμές και καταστάσεις έχει βγει η ανάγκη να βγω για τρέξιμο. Την πρώτη φορά που ήρθε η ανάγκη αυτή ένοιωσα πως δεν πατάω στην γη, αισθάνθηκα πως έχω καταφέρει να ισορροπώ στον αέρα.
Αν σκεφτείτε τίποτα δεν είναι εύκολο, τα πάντα θέλουν προσπάθεια, μεγαλύτερη ή μικρότερη. Ίσως αυτή η προσπάθεια να αξίζει πιο πολύ απ' το ίδιο το αποτέλεσμα...
Σκέφτομαι παραφράζοντας με κάποιο τρόπο τον Κωνσταντίνο Καβάφη και την Ιθάκη του....
Η προσπάθεια μόνη της δεν φτάνει χρειάζονται και άλλα χαρακτηριστικά, κρίση για να αντιληφθείς ότι πρέπει να κινηθείς προς την αλλαγή, υπομονή για να έρθει το αποτέλεσμα, χαμηλές ταχύτητες όχι βιασύνη για να 'ναι σίγουρη και σταθερή η αλλαγή.
Πέρασε το σημερινό 30λεπτο με εικόνες και επιλογές από χρόνια εφηβικά δίχως να καταλάβω πως πέρασε η ώρα. Έψαχνα θέμα φωτογραφίας για το σημερινό report, δεν υπήρχε τίποτα, δεν κινιόνταν τίποτα, παρά μόνο η Φαίδρα εκστασιασμένη με τις αλεπούδες.
Ετοιμαζόμουν να φύγω με κάποιες πέτρες και κάτι θολά κινούμενα της Φαίδρας και βρήκα στο σαλιγκάρι που βλέπετε. Μιλούσα για υπομονή και χαμηλές ταχύτητες κι ήρθε ο ορισμός τους μπροστά μου.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο είπα για μια ακόμα φορά.
http://www.movescount.com/moves/move82258487
~~~~~~~~~~
04.11.2015 Wednesday
It was a calm, soft Wednesday evening, the only one in full alertness chasing foxes was Faidra. I felt stuck in pace, speed and pulses; however, all this was stable as water flowing in the ditch. It was long time ago that I had felt such total harmony.
Some time some people's point of view came to my mind, they've said about the project assessing it as pressing and me as obsessive. It's obvious that all this continuous presence has pressure, as for the obsessions we all have some more or less. If we say this is mine though, I disagree.
On the other hand I remembered myself as a teenager, without real support and models, being pressed to learn how to smoke. Learning how to smoke needs effort, pressure, it isn't simple, it needs will and great effort to cover the need and the creation of an alleged image and style, it needs effort to become the same with your peers.
Smoking is difficult, both to start it and to give it up, while the intermediary is even more difficult. I believe that if someone has been addicted to smoking, smoking will always be in his/her mind. Thinking excessively about it, I believe nicotine permeates our DNA.
I've given up smoking for almost six years and there are still times that it comes, more often in the past, actually seldom as time passes. In the past the will came in the path, as I was running, but later on either at difficult moments or at beautiful relaxed moments.
The warmest feeling to myself is while being at dificult moments and situations there has come the need to go out and run. The first time this need came I felt I didn't step on earth, I felt I had managed to balance in the air.
If you think about it, nothing is easy, everything needs effort, bigger or smaller. This effort may be worth more than the result itself...
I consider, paraphrasing in a way Konstantinos Kavafis and his Ithaka...
The effort itself is not enough; you need other features as well, judgement to understand you have to move to the change, patience for the result to come, low speed and not hurry, so that the change can be certain and steady.
Today's 30minute run had pictures and choices from adolescence without realising how the time passed. I had been looking for a photo subject for the current report, there was nothing at all, only Faidra ecstatic with foxes.
I was about to leave with some stones and some blurred photos of Faidra and I came across the snail you see. I was talking for patience and low speed and their definition was there, right in front of me .
Nothing is random, I considered once more.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου