212η μέρα από 365 / 212th day from 365

03.11.2015 Τρίτη

Την στιγμή που ξεκινούσα ήθελα να 'μουν αλλού, δεν ξέρω που, δεν βαριόμουν, είχα χάλια διάθεση, ένοιωθα βαρύς και κουρασμένος, ήθελα απλά να 'μαι αλλού, για καφέ, για ψώνια, για βόλτα. Ήθελα να 'μαι ακαθόριστα αλλού, το ταρτάν φάνταζε στα μάτια μου βαθιά πισίνα.

Ξεκίνησα και το σώμα νοιώθω να ακούγονταν όπως όταν σταματά το τρένο και ακούγονται τα βαριά σίδερα, ακριβώς την στιγμή που ακινητοποιείται.

Κι όλα αυτό κράτησε για πέντε - δέκα λεπτά, το σκηνικό άλλαξε, σαν να έπεσε λάδι στα ξερά και αφυδατωμένα κομμάτια μιας μηχανής. Οι σφυγμοί ανέβηκαν παρέα με την διάθεση και εγώ έπαιζα μαζί τους προσπαθώντας να τους κρατήσω σε συγκεκριμένα επίπεδα.

Οι σκέψεις έκαναν διάφορα ταξίδια σαν από ακαθόριστο αέρα που πηγαίνει πέρα δώθε τα ξερά φύλλα.

Παρατηρούσα τους υπόλοιπους ανθρώπους που έτρεχαν ή περπατούσαν θαύμαζα την απόφαση να κάνουν αυτό που κάνουν, θαύμαζα την φροντίδα από τον εαυτό τους, για τον εαυτό τους.

Άλλες στιγμές έρχονταν στο μυαλό έντονα η χθεσινή συνειδητοποίηση και απολάμβανα κάθε βήμα, κάθε ανάσα, κάθε στιγμή. Πονούσα με την σκέψη του κακοποιημένου δίχρονου απ' την Πελοπόννησο που ''έφυγε'' τελικά.

Κρύωνα κι ας ήμουν καλά ντυμένος, μας παγώνει ο χειμώνας, πιο πολύ γεγονότα που νοιώθουμε αδύναμοι να αντιδράσουμε....

Δεν μπορεί όμως πάντα θα υπάρχει κάποιος τρόπος να προσφέρουμε, να αλλάξει, να γίνει καλύτερη η ζωή κάποιων, πόσο μάλλον των μικρών.

http://www.movescount.com/moves/move82140901

~~~~~~~~~~

03.11.2015 Tuesday

The moment I started I wanted to be somewhere else, I don't know where, I wasn't bored, I was in a terrible mood, I felt cumbrous and tired, I just wanted to be somewhere else, for a coffee, for shopping, for a walk. I wanted to be somewhere else indefinitely, the field looked like a deep swimming pool for me.

I started and I feel my body was heard just like the way the heavy pieces of iron are heard when the train stops, exactly the moment it comes to a halt.

All this lasted for five-ten minutes, the situation changed, as if there fell oil on the dry and dehydrated parts of a machine. The pulses grew faster while the mood grew better and I played with them, trying to keep them at specific levels. 

Thoughts made some journeys, like indefinite wind moves dry leaves here and there.

I was watching other people running or walking and looked up to their decision to do what they did, I looked up to the care from themselves for themselves.

At some other moments yesterday's realisation came to my mind and I enjoyed every step, every breath, every moment. I felt pain thinking of the two-year-old abused kid from Peloponnese which finally passed away.

I was cold despite being dressed well, winter is freezing us, moreover facts that we feel weak to react...

I'm sure, there will always be some way for us to offer, to change, to improve some people's lives, especially the children's. 

http://www.movescount.com/moves/move82140901