24.10.2015 Σάββατο
Ήρεμο υπερπλήρες Σαββατιάτικο τρέξιμο, έτσι απλά. Όταν τα πόδια και ο ρυθμός απλά ρολάρει κι οι σκέψεις είναι κάπου που ούτε εγώ ήξερα που. Σαν μετά από λήθαργο ένοιωθα καθώς έτρεχα σήμερα, με κάποιους πόνους στα πόδια που δεν ενοχλούσαν ιδιαίτερα. Η Μεταξία που με φροντίζει πάρα πολύ απ' το ξεκίνημα του project μου πες προχθές: ''ρε Ψυχογυιέ μήπως οι πόνοι είναι από ψυχολογικούς λόγους'', χωρίς ερωτηματικό.... Η Μεταξία Μανούσου είναι συνάδερφος στο Κέντρο Ειδικής Αγωγής, φυσιοθεραπεύτρια στην ειδικότητα, έχω πάρει μεγάλη φροντίδα πριν και μετά από αγώνες, ενώ καθημερινά την τρελαίνω με διάφορες σκέψεις και απορίες. Κάποια στιγμή θα αναφερθώ σε όλους τους ανθρώπους που με διάφορους τρόπους βοήθησαν και βοηθάν σε απίστευτο βαθμό στο running365.gr.
Γλυκό τρέξιμο μέχρι το 10ο λεπτό που αποφάσισα να δω τον ρυθμό μου στο ρολόι. Τότε διαπίστωσα πως το foot pod το 'χα αφήσει στο σπίτι, δεν θυμόμουν όμως να μην το 'χω βάλει στο παπούτσι μου. Σκέφτηκα πως η κάθε μέρα τρεξίματος έχει γίνει ένα με την φύση μου, ένα με την κάθε μου δραστηριότητα όποια και αν είναι αυτή, έχει γίνει ένα κομμάτι απ' τα κομμάτια που αποτελούμαι, τα ολοδικά μου κομμάτια, έτσι νοιώθω το τρέξιμο μετά από 202 συνεχόμενες ημέρες τρεξίματος.
Φαίνεται και στην καταγραφή του movescount το σημείο που η μέτρηση είναι πλήρης. Όπως καταλαβαίνετε γύρισα στο σπίτι πήρα το food pot και συνέχισα.
Έτσι και το υπόλοιπο της 202ης ημέρας κύλησε το ίδιο γεμάτα με το ξεκίνημα, παρέα με το φεγγάρι που γεμίζει σιγά - σιγά πίσω απ' τα κλαδιά όπως φαίνεται στην φωτογραφία που συνοδεύει το σημερινό report.
Θεώρησα πως θα χαλάσει η αίσθηση πληρότητας που ένοιωθα απ' το κατέβα - ανέβα στο σπίτι. Αν όμως κάτι είναι να πάει καλά θα πάει.
Έτσι και το υπόλοιπο της 202ης ημέρας κύλησε το ίδιο γεμάτα με το ξεκίνημα, παρέα με το φεγγάρι που γεμίζει σιγά - σιγά πίσω απ' τα κλαδιά όπως φαίνεται στην φωτογραφία που συνοδεύει το σημερινό report.
~~~~~~~~~~
24.10.2015 Saturday
It was a nice weekend, full of running. It was like my legs and the rhythm of my body went on and my thoughts were somewhere there without knowing exactly the place. It seemed like i woke up after lethargy and i was running feeling my legs in pain although i didn't feel special discomfort.
Metaxia is a colleague of mine. We work together in a school for people with special needs and she is taking care of me from the beginning of this effort. Yesterday she asked me if the pains that i feel have psychological reasons. I am wondering the same. Every time, before and after the races she is taking care of me and in the mid time i asked her so many questions, sharing with her my thoughts and queries. I am going to refer to all those people that help me during this project running365.gr and i really feel thankfulness for them.
It was so sweet running this day. And then, after 10 minutes i saw my watch and i focus on my rhythm. Then i realized that i had forgotten my foot pod at home. I couldn't remember if i had put it on my shoe. Every day of this running is a part of myself, it becomes one with my nature, is my activity, a part of my parts, mine parts. This is the way i feel after this 202 ongoing running day.
You can see at movescount the point that this measure is lost. As you can understand i went back home, i took my foot pod and returned back continuing my running.
So the rest of my day (202) went on feeling the same, having for company this nice moon beside the branches of the trees that you can see in the photo of this report.
It was a nice weekend, full of running. It was like my legs and the rhythm of my body went on and my thoughts were somewhere there without knowing exactly the place. It seemed like i woke up after lethargy and i was running feeling my legs in pain although i didn't feel special discomfort.
Metaxia is a colleague of mine. We work together in a school for people with special needs and she is taking care of me from the beginning of this effort. Yesterday she asked me if the pains that i feel have psychological reasons. I am wondering the same. Every time, before and after the races she is taking care of me and in the mid time i asked her so many questions, sharing with her my thoughts and queries. I am going to refer to all those people that help me during this project running365.gr and i really feel thankfulness for them.
It was so sweet running this day. And then, after 10 minutes i saw my watch and i focus on my rhythm. Then i realized that i had forgotten my foot pod at home. I couldn't remember if i had put it on my shoe. Every day of this running is a part of myself, it becomes one with my nature, is my activity, a part of my parts, mine parts. This is the way i feel after this 202 ongoing running day.
You can see at movescount the point that this measure is lost. As you can understand i went back home, i took my foot pod and returned back continuing my running.
I was afraid that this feeling of completeness that I had before could be lost after this break. Nevertheless, if something is going to be fine it will be.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου