13.10.2015 Τρίτη
Σε ημέρες τρεξίματος σαν την σημερινή με ένταση δεν χωράν πολλές – πολλές σκέψεις. Έβαλα διαλειμματική, έτσι τα συναισθηματικά πλαίσια στένεψαν ιδιαίτερα. Αυτές τις μέρες αυτό που χωρά περισσότερο είναι η προσοχή σε λεπτομέρειες πάνω στη ίδια την διαδικασία της άσκησης, του τρεξίματος.
Όπως την σωστή θέση του σώματος, το σωστό μέτρημα της απόστασης, τους υπόλοιπους που τρέχουν ή περπατάν, τα πατήματα, τα διαφορετικά σημεία του σώματος και τα σημάδια που μπορεί να δώσουν, η πίεση που πρέπει να δοθεί απ’ τον ίδιο τον εαυτό, το συμμάζεμα της σκέψεις που κάνει ταξίδια εκτός τερέν και συγκεκριμένης προπόνησης φεύγοντας σε λιγότερες επίπονες διαδικασίες.
Ακριβώς όπως οι στίχοι από το τραγούδι ''Μεγάλωσα'' της Χάρις Αλεξίου του 2010 και το δίσκο ''Η αγάπη θα σε βρει όπου και να 'σαι'', έχει γράψει και τραγουδήσει η ίδια: ''Πάντα για άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε''. Έτσι και το σώμα βρίσκει τρόπους για να μην ζοριστεί, ίσως να μην πονέσει, προσπαθεί να συνεργαστεί με τα υπόλοιπα μέλη του και κάνει το έργο της άσκησης δυσκολότερο.
Τότε όμως είναι το μαγικό, τότε αρχίζουν εσωτερικοί διάλογοι με απουσία επιχειρημάτων και παρουσία προσταγών. Η ψυχή και το σώμα, το σώμα και η ψυχή... Η ύπαρξη ολόκληρη στα ''συγκρουσιακότεράς'' της (ας μου επιτραπεί η έκφραση).
Και στο τέλος ο ιδρώτας να στάζει κι η πραότητα έρχεται στην θέση του και εσύ, κι εγώ, κι όποιος..... να ‘ναι ένα με το τερέν για διατάσεις και μουσική τους σφυγμούς που πέφτουν και έχουν εικόνα την φωτογραφία που συνοδεύει το σημερινό report.
Κι αν σκεφτεί κάποιος δεν χρειάζονται ιδιαίτερες προπονήσεις και τρελές πιέσεις για να νοιώσει όλα αυτά. Ουσιαστικά χρειάζεται απόφαση και συνέπεια στη απόφαση. Έτσι ξεκίνησε όλο το project και μετρά σήμερα 191 συνεχόμενες ημέρες τρεξίματος.
http://www.movescount.com/moves/move79892087
~~~~~~~~~~
13.10.2015 Tuesday
I can’t, actually, have many thoughts when I run in a strong way, like i did it today. I applied some interval training that needed so energy that it couldn't let me be in touch with my feelings. These days i focus mostly on the details about the running process.
For example, i observe the right body position, i measure this position, I watch the people that are running or walking, my steps, the different points of my body, the signs, the pressure, the thoughts that are travelling during the specific training looking for less painful processes.
Exactly like the lyrics of the song of Haris Aleksiou "I grow up", of 2010. I remember, also the cd "Love will find you wherever you are” and the lyrics "It is easier to talk for others, forgetting our selves''. This is a way to forget our problems. This is a way that our body is forgetting the pain. Our body, has the ability to find different ways to avoid to be over strained. It tries to co-operate with the different parts and the result is that the exercise is harder.
Then, the magic is coming, inner dialogues are wakening up. During this process you can find dictates and no arguments. The soul and the body, the body and the soul. This is the basic conflict of the existence.
At the end, sweat is dripping and the feeling is calmness. Anybody could feel like this after this kind of effort...it is difficult to be diversified from the terrain that you are doing stretching and listen to the music and at the same time the pulses are reduced and looks like the photo that i took today.
It is not necessary to try hard for having this result. The most important is to decide it and to be consistent to this decision. This was actually the way that i started this project and i have already run the half of my goal. Today, i it was the 191 on going running day.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου