12.10.2015 Δευτέρα
Ακόμα και στο τρέξιμο οι Δευτέρες είναι ζόρικες, τα πόδα βαριά σαν πέτρες ασήκωτες, η διάθεση εξαφανισμένη. Τα πάντα στην ύπαρξη φωνάζουν ''που πας....γύρνα πίσω...στην Κυριακή, στο Σάββατο και πιο πίσω στο πιο γλυκό βράδυ της εβδομάδας, την Παρασκευή''.
Έτσι ξεκίνησε η σημερινή 190η συνεχόμενη ημέρα τρεξίματος, φύσαγε τρελά και δεν υπήρχε περίπτωση να ανέβαινα στην βάση πεαρσμένες 23:00 με την διάθεση που προανέφερα. Ζεστός φροντιστικός διάδρομος (πως αλλάζουν τα πράγματα). Είχα βέβαια προαποφασίσει πως δεν θα έμενα σε απλό τρέξιμο σήμερα.
Βγήκαν δυο 15λεπτα με ενδιάμεσα ασκήσεις ενδυνάμωσης κορμού. Στο πρώτο δεκαπεντάλεπτο νοιώθω να ακολουθούσα απλά τη ροή του διαδρόμου, στο δεύτερο μετά τις ασκήσεις δεν κατάλαβα πως άλλαξε η διάθεση. Συνήθως όταν τρέχω και έρχεται κάποιο τραγούδι το τραγουδώ από μέσα μου, σήμερα νομίζω ήταν η πρώτη φορά που τραγουδούσα φωναχτά.
Κάποια πράγματα δεν θα μάθουμε ποτέ πως συμβαίνουν; Πως γίνονται; Από που πηγάζουν; Πως είναι; Σκεφτείτε δεν έχει υπάρξει έστω και μια φορά που να είδατε κάποιον άνθρωπο στον δρόμο και να βγήκε η ανάγκη να μάθετε πράγματα για αυτόν. Έστω και μία φορά. Και αυτός ο άνθρωπος να έφυγε, όπως όλοι κάποια στιγμή έχουμε φύγει απ' το ακαθόριστο ''μαγνητικό πεδίο'' (ο αδόκιμος όρος μου ταιριάζει καλύτερα) κάποιου άλλου.
Ποτέ δεν θα μάθουμε, μπορούμε όμως να πάρουμε μια γεύση απ' την παρατήρηση, καμιά φορά οι μικρές γεύσεις είναι οι καλύτερες.
Δείτε την φωτογραφία που συνοδεύει το σημερινό report. Πήρα τα παπούτσια που θα φορούσα μέχρι να κατέβω στον διάδρομο και απλά παρατήρησα το γλυκό φύλλο πάνω στην σόλα. Το 'δα σαν έργο τέχνης, σαν το συγκεκριμένο φύλλο να υπήρξε μόνο για να βρεθεί εκεί.
http://www.movescount.com/moves/move79779127
~~~~~~~~~~
12.10.2015 Monday
Even running on Mondays is hard, my legs were heavy like stones and my good mood vanished. Everything was yelling at me..."where are you going?...Come back on Sunday, Saturday or better on the sweet night of Friday".
It was my 190 ongoing running day and i went out in a mood like this. It was blowing and i didn't want to go out and run around the base ground. So, i chose the run corridor, taking care of myself. Nevertheless, i had decided to do something more than just running for today.
I did it in two parts, for 15 minutes each, doing exercises for body strengthening. During the first 15 minutes, it was like i was following the flow of the running corridor and at the second one, after the exercises, i couldn't understand how my mood had changed. Sometimes, when i run, i am thinking of a song and i start singing it without voice. Today, it was the first time that i was singing loudly.
There are things that we will never know how they are happening or what is the origin. There are some moments that you meet somebody outside on the road and you feel the urge to know him or her better. And then this human is moving away, like all of us, from the magnetic field of the person (i like this term even if it is inappropriate).
We will never know, but we can have a small idea from the observation. Sometimes small flavors are better.
Watch the photo i took today. I took my shoes that i was going to use them on the corridor and i saw this little sweet leaf on it. It was like a work of art, like it was made for being there.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου