11.10.2015 Κυριακή
Είμαι σίγουρος πως όλοι έχουμε κολλήσει κάποια στιγμή στο youtube, ακούγοντας ένα τραγούδι πάμε σε κάποιο άλλο και μετά σε κάποιο άλλο και χανόμαστε σε διαφορετικά ακούσματα και είδη μουσικής. Προχθές ούτε κατάλαβα πως άρχισα να ακούω jazz που 'χα καιρό πολύ να ακούσω. Ο καιρός ήταν βροχερός και όλο το σκηνικό ''έδενε'' τρελά. Άκουσα Wyntonm Marsalis, Thelonious Monk, Count Basie, Μiles Davis, κόλλησα όμως πραγματικά με τον John Coltrane και την ''Ισημερία'' μ' αυτό κόλλησα, ''Equinox''.
Όταν ακούω αυτή την jazz αμέσως επισκέπτεται την σκέψη μου ο Κώστας Σπανός απ' το Jazz in Jazz στο Κολωνάκι. Μνήμες παλιές μιας άλλης ζωής, μιας άλλης εποχής, θυμάμαι το χρώμα και την γεύση απ' το 3άρι κονιάκ που έπινα, βλέπω τον καπνό της πίπας μου να ανεβαίνει ψηλά και να χάνεται με την μυρωδιά του καμένου σπίρτου. Με τέτοια ακούσματα που τώρα ελπίζω να ακολουθήσατε το link και να ακούτε την ''Ισημερία'', έρχονται μνήμες από άλλες βροχερές περασμένες στιγμές.
H jazz είναι αυτοσχεδιασμός, αν σκεφτείτε και το τρέξιμο έξω στην φύση στο βουνό δεν είναι αυτοσχεδιασμός. Την κάθε στιγμή, στο κάθε βήμα, σε κάθε πάτημα, πόσο μάλλον αν το τερέν είναι βρεγμένο, λασπωμένο. Και επειδή τα πράγματα αλλάζουν όταν τα αλλάζουμε και εγώ έχω άλλες συνήθειες πια ήρθε στο μυαλό η jazz με βροχή στο βουνό όμως, στην φύση, με τους σφυγμούς να ανεβαίνουν όχι απ' τον καπνό και το αλκοόλ αλλά απ' την κίνηση.
Άκουγα τον Coltrane και έτρεχα με τα μάτια ανοιχτά σε βρεγμένο τερέν στο δάσος. Τότε αποφάσισα τις επόμενες ημέρες να βγω με δυνατή βροχή, κι έγινε σήμερα. Δεν την πρόλαβα, πρόλαβα όμως και έζησα όλα τα δώρα που αφήνει πίσω της. Λάσπες, βρεγμένα μονοπάτια, ρυάκια αυτοδημιούργητα για περιορισμένο χρόνο, μικρές λίμνες, δέντρα που στάζουν με την πιο μικρή επαφή και είναι σαν να βρέχει, μυρωδιές και χρώματα βαριά απ' τις σταγόνες της.
Είχα ξεχάσει την ομορφιά που κρύβουν κάποια μονοπάτια στο Σέιχ Σου, πολλές φορές ενώ είχα εξασφαλίσει φωτογραφικό υλικό για το σημερινό report και είχα αποθηκεύσει το κινητό αναγκαζόμουν και φωτογράφιζα ξανά. Σε κάποια σημεία που φαίνονται στο runtastic έχω κάποια πισωγυρίσματα, έχανα τον ρυθμό με τις φωτογραφίες κι ήθελα να ζήσω το μονοπάτι σε πλήρη κίνηση, όχι με διακοπές για αυτό γύριζα πίσω.
Έτρεχα με τα μάτια όσο πιο ανοιχτά γίνονταν, δεν ήθελα να χάσω τίποτα, καμιά βροχερή στιγμή, θα 'θέλα να 'χα ώρες πολλές και να τριγύριζα σ' όλο το βουνό. Κινιόμουν όπου αυτό επιβάλλονταν απ' τα μονοπάτια κάνοντας σλάλομ με άνεση, με το ίδιο τρόπο που παλιά περπατούσα στην Αθήνα μετά τον Κώστα και τους ήχους που επέλεγε εκείνος να βουίζουν στα αυτιά μου, έξω στην ησυχία της πόλης, αργά το βράδυ. Όταν τρέχω δεν ακούω μουσική, σήμερα άκουγα jazz ήχους χωρίς ακουστικά, όπως μετά το μπαρ έχουν μείνει υποθήκη στα αυτιά οι πιο πρόσφατοι ήχοι.
Δεν ξέρω πως ήρθε ο όρος υποθήκη και για τι είδους χρέος προς αποπληρωμή μιλάω. Ξέρω καλά πως είμαι σε άλλη πλευρά, απέναντι δίχως χρέη με πιο πολλά εφόδια και διάθεση για συνέχεια. Σίγουρα δεν κόλλησα τυχαία προχθές με την ''Ισημερία'' του Coltrane απ' όσα ακούσματα ήρθαν. Λίγες ημέρες πριν το project πέρασε στην επόμενη φάση του, πέρασε στο δεύτερο μισό του, κι εγώ σήμερα μιλάω για ένα άλλο μισό που ζω κι είναι απέναντι απ' το προηγούμενο στάδιο ζωής και συνηθειών που περιέγραψα.
Η ισημερία αν σκεφτείτε είναι μια μετάβαση μια αλλαγή, απ' το ένα στο άλλο, κι οι αλλαγές πάντα έχουν να μας πουν πράγματα και πάντα μας βρίσκουν πιο πλούσιους, πιο γεμάτους, έχουν προηγηθεί και άλλα πράγματα πιο πριν. Η φαρέτρα μπορεί να 'ναι πιο βαριά αλλά έχει περισσότερα εφόδια.
~~~~~~~~~~
11.10.2015 Sunday
I am sure that all of you have got stuck at least one time to youtube, listening a song that you like and then another one and so on. We can easily be lost in this, listening different kind of music. The day before yesterday, i started listening Jazz, a kind of music that i had to listen for so long. It was raining outside, the perfect mood for jazz. I listened Wyntonm Marsalis, Thelonious Monk, Count Basie, Μiles Davis and then i got stuck with John Coltrane and the ''Equinox''.
Always, when i listen this kind of music i am thinking of Kostas Spanos and the bar Jazz in Jazz at Kolonaki, in Athens. Old memories are coming from another life, another time. I have memories from the color and the taste of the Koniak No 3 that i was drinking there. I could even see the smoke of my pipe going up and disappearing as it was followed by the smell of my burnt matchstick. Listening to this music, ( i hope you have already followed the link), memories are coming and bringing me back to rainy last moments.
Jazz is improvisation. Running in nature is improvisation as well; Every single step, any movement on the wet, mud ground. Anyway, our life is changing when we decide to change our selves. Because i did it and i changed my habits, i combined jazz and rain with the mountain, the nature, the pulses that are increasing because of moving and not of the alcohol and the smoke.
I was listening Coltrane and i was running with my eyes open on the wet ground. Then i was dreaming to go out under a strong rain, something that happened today. Finally, i didn't have the chance to run in the storm but i enjoyed all the gifts that left behind. Mud, wet paths, temporarily creeks, small lakes, trees that dripping water when you touch them and you feel like rain again, smells and heavy colors because of the rain drops.
I had forgotten the beauty that is hiding at some paths across Seih Sou forest. Although i had already decided the subject of my photo, i was forced to take many more. As you can see at Runtastic, i made some steps behind, i lost my rhythm, trying to take a photo. I wanted to enjoy the path in full movement and not with interruptions. This was the reason i returned back.
I was running with my eyes open, i didn't want to miss anything. I wanted to admire all the rainy moments. I wish i had more time to run all over around the mountain. I was moving around the paths, making slalom, in the same way as i was walking previously in Athens, the nights that i was turning back from Kostas’ bar. I could hear the sounds of the music, after leaving the place, while i was walking in Athens, at night, in the silence of the city. When i run i don't like to listen to music. Today, i was listening jazz, without wearing my headphones. It was exactly like the moments after the bar. The sounds were like mortgage in my ears.
I am not sure why i was thinking this word "mortgage" and what kind of debt i have to pay. I am sure that i am on the other side, without debts but with many inventories and availability to move on. It is no coincidence that i thought this song ''Equinox'' of Coltrane and i stayed on this. Some days ago, this project, completed the half year of running and today i am talking about the other side that i decided to live in. It is a different one that varies from my old habits that i described.
The ''Equinox'' is a transition, a change, from one stage to another. We can always learn from our changes, gain, move on. We are becoming richer and fuller. Maybe, following this process our quiver becomes heavier but enriched with more accouterments.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου