183η μέρα από 365 Η μέση του εγχειρήματος / 183th day from 365 The middle of the project

05.10.2015 Δευτέρα

Τελικά η μέση ξεπεράστηκε, από εδώ και πέρα ο κύκλος αυτής της ασυνήθιστης χρονιάς πήρε πορεία καθόδου, κλεισίματος. Από εδώ και πέρα αρχίζει νομίζω το πιο δύσκολο κομμάτι, το πιο σκοτεινό, το πιο χειμωνιάτικο. Πότε ξεκίνησε όλη η ιδέα, πότε έφτασε στην μέση είναι απίστευτο, μοιάζει σαν ένα παζλ όλο αυτό σκεφτόμουν κάποια στιγμή, ένα παζλ που θέλω πολύ να δω να ολοκληρώνεται.

Σκέφτομαι πως όταν ολοκληρωθεί το παζλ αυτό θα έχει τουλάχιστον τρεις όψεις. Μια φωτογραφική, μια πιο συναισθηματική με θέματα που αναδύονται με αφορμή την συγκεκριμένη άσκηση και η πηγή τους βρίσκεται βαθιά μέσα μου, τέλος μια περιγραφική όψη απ' τις στιγμές στα μέρη που έτρεξα.

Υπάρχει όμως μπροστά μισός χρόνος ακόμα, άλλες 182 ημέρες. Κάνω πολλές σκέψεις για την συνέχεια του υπόλοιπου εξαμήνου, σκέψεις και σχέδια. Είναι πολλά και απαιτείται πολύ μεγάλη οργάνωση, ενώ σκέφτομαι να προτείνω την εμπλοκή και περισσοτέρων ανθρώπων του αθλητικού και μη κόσμου. Όλα αυτά είναι σε σκέψη και το τρέξιμο στην πράξη.

Στο πρακτικό κομμάτι της 183ης συνεχόμενης ημέρας τρεξίματος. Οι υποχρεώσεις της ημέρας τελείωσαν κοντά στις 22:30 η κούραση που ένοιωθα ήταν στα κόκκινα. Το χθεσινό report απ' τις Σκουριές μ' άφησε να κοιμηθώ τρεις ώρες, έτσι σήμερα μετά από μια γεμάτη πρώτη μέρα της εβδομάδας και με τρεις ώρες ύπνο, ένοιωθα το λιγότερο βαρύς. Πολύ συνειδητά δεν ανέβηκα στην βάση, ήταν 23:00 και αποφάσισα πάω στον διάδρομο, ενώ μια απορία είχε σχηματιστεί μέσα μου. Το χαλαρό τρέξιμο που θα έκανα θα 'ταν απ' τον χθεσινό αγώνα ή απ' την Δευτέρα που προηγήθηκε...

Πάντα το φωτογραφικό υλικό στον διάδρομο περιορίζεται πολύ πράγμα που είχα στο νου όταν αποφάσισα να τρέξω εκεί σήμερα. Όσα όμως δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή, κατεβαίνοντας στο γκαράζ σε πολύ σκοτεινό σκηνικό το μάτι έπιασε μια κίνηση και το μυαλό κατάλαβε τι ήταν. Φαίνεται στην φωτογραφία που συνοδεύει το σημερινό report, τον τρόμαξα είναι η αλήθεια, όμως δεν είχα συνάντηση βάτραχο τις ημέρες που εξελίσσεται το running365.gr και δεν είχα περιθώρια πολλά να τον αφήσω στην ησυχία του.

Από εκεί και μετά το τρέξιμο στον διάδρομο κινήθηκε με ήσυχους ρυθμούς, σαν να πήρα την ηρεμία του βατράχου μέσα στην νύχτα. Ένοιωθα σαν υπνοτισμένος, η σταθερή ροή, ο ήχος των ποδιών επάνω στον διάδρομο, το μονότονο του γκαράζ, η δική μου κούραση δημιούργησαν το σκηνικό που περιέγραψα. Ήταν όμως το ιδανικό χαλάρωμα για τα πόδια μετά την χθεσινή ημέρα στον 3ο ΞεΣκουριάΖω.

Ξεσκούριασε η ένταση του σώματος, της κούρασης, στην αρχή μιας εβδομάδας στην μέση ακριβώς μιας ''τρεξιματικής'' χρονιάς.

http://www.movescount.com/moves/move78987663

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

05.10.2015 Monday
The circle of this “unusual” year is moving to the end. I have already passed the middle of this project. From now on starts the most difficult part of this try, the darkest one, and the windiest. It is unbelievable that the time passed. It seemed like a puzzle that i will try my best to complete it.

This project, at the end, will have at least 3 sides. One will be the emotional side, concerning to the topics that emerge because of running and have to do with my inner deep thoughts and feelings. The other one will be the images, the photos that i took during this effort. The third one will be the description of the places that i have run.

There is still half year more, another 182 days of running. I have many thoughts and plans for the rest of this time that demand great organization. I am thinking of asking more people to participate to this project from the sports arena and beyond. All these are in my mind and in the other hand I am still active and run.

Let’s see the details of this running day. The daily duties finished around 23.30 and i was feeling very tired. Last night I wrote the report of the race that I participated, something that kept me awake and I finally slept just for 3 hours. Today, after a full day and without sleeping enough i was feeling at least heavy. Consciously, i didn't go at the base ground. It was 23.30 and i decided to run to the run corridor having inside me a question. This relaxed running that i had decided to do was because of the race or due to the last Monday...i was wondering.

I couldn’t have the chance to take a nice photo because of the place of running that I have chosen. But, “what the time doesn’t bring is coming on the moment”. When i went to the basement, it was very dark and i saw something moving. My mind understood immediately what it was. You can see it in the photo and be sure that i scared him. The truth is that i hadn't met a frog all these days that i am running and i couldn’t let him go without taking a photo of him.

Then, i run in a relaxed way. It was like the frog gave me his calmness. I was feeling like sleeping, in a stable movement, having this monotonous scenery around me. On the other hand it was a nice recovery for my legs, after my participation to the 3rd "Furbish" race.

The intense on my body and the fatigue i was feeling left. This was the beginning of the week, in the middle of this "running year”.

http://www.movescount.com/moves/move78987663