23.09.2015 Τετάρτη
Η σχέση μου πια με το τρέξιμο και το project έχει μπει σε άλλη φάση, σε άλλη σχέση. Οδηγούσα το πρωί για την δουλειά και "έπιασα" τον εαυτό μου να "κουβεντιάζει" μόνος του. Έκανα πλάνα για μελλοντικά σχέδια του project, και άλλα πιο κοντινά, για το αποψινό πρόγραμμα. Οδηγείται η σκέψη μόνης εκεί, όπως έρχονται άλλα της καθημερινότητας, για τα παιδιά, για την δουλειά. για την κατάσταση που ζούμε πολλοί με την κρίση, για όλα τα υπόλοιπα που είναι σε εξέλιξη.... και τρέχουν.
Καθώς έβγαινα σήμερα το βράδυ σκεφτόμουν την εικόνα μου από μακρυά καθώς τρέχω στην βάση. Ένα κομμάτι φως μέσα την νύχτα, αν δει κάποιος αυτό το κομμάτι φωτός ξαφνικά και δεν ξέρει από που έρχεται τότε βλέπει ένα κομμάτι, ένα τμήμα αυτού που νοιώθω κάθε φορά που τρέχω, είτε είναι μέρα, είτε είναι νύχτα. Βλέπει ένα απόσπασμα γέννησης ή αν προτιμάται αναγέννησης. Έτσι βιώνω το τρέξιμο, έτσι είναι το τρέξιμο.
Καθώς έβγαινα σήμερα το βράδυ σκεφτόμουν την εικόνα μου από μακρυά καθώς τρέχω στην βάση. Ένα κομμάτι φως μέσα την νύχτα, αν δει κάποιος αυτό το κομμάτι φωτός ξαφνικά και δεν ξέρει από που έρχεται τότε βλέπει ένα κομμάτι, ένα τμήμα αυτού που νοιώθω κάθε φορά που τρέχω, είτε είναι μέρα, είτε είναι νύχτα. Βλέπει ένα απόσπασμα γέννησης ή αν προτιμάται αναγέννησης. Έτσι βιώνω το τρέξιμο, έτσι είναι το τρέξιμο.
Τελευταία στις χαλαρές προπονήσεις βαριέμαι και δεν δένω τους αστραγάλους μου όπως θα 'πρέπε, προσέχω πάρα πολύ, φοβάμαι μην ''γυρίσει'' κάποιο πόδι και χάσω για κάποιο διάστημα αυτή την ευλογία. Σκέφτομαι τις γεννήσεις των παιδιών μου και το μαγικό της φύσης, το μαγικό της απόλυτης φύσης, της απόλυτης ευλογίας. Η ύλη που γίνεται σώμα στον τοκετό, το σώμα που βγάζει ύλη με μια έννοια στο τρέξιμο.
Αυτά σκεφτόμουν σήμερα στην αρχή και στο τέλος της αποψινής 171ης συνεχόμενης ημέρας τρεξίματος, στο ενδιάμεσο είχε λίγη περισσότερη ένταση.......για να αντέξω τ' όμορφο.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
23.09.2015 Wednesday
Something is different now between me, running and this project. The relationship has changed. I was driving this morning and i was listening to myself talking to "me". I was organising my future plans about the project and at the same time thinking about my plans for this night. Sometimes this is happening by itself, namely to think about different aspect of my life, my family, my job or even about the financial (and not only) crisis that we live in, for everything that are in this progress...and "run".
While i was going out for running this night, it was like i was watching myself running at the base ground from a distance. I was like a piece of light inside the night. If somebody showed this suddenly, probably will be surprised, he will not understand where this light was coming from and what exactly this is. He or she will see a part of me, how i feel every time that i went out for running, day or night. He or she would experience an extract of birth or of regeneration if you prefer.
This is exactly the way i experience running, this is actually running.
Lately, when i run loosely, i am boring and i don't tie my ankles as i should do. I am very careful, am i afraid not to twisted my leg. I am afraid not to lose this magic effect of the nature, of total nature, of absolute smallpox. In the same way that during childbirth the material becomes a human being, in this way running transforms the material into life.
I was thinking the above today, during the 172nd ongoing running day. In the middle, i run in more intensity...just for handling the beauty.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου