Σάββατο 2 Μαΐου 2015

27η μέρα από 365 / 27th day from 365


02.05.2015 Σάββατο
Κάποιες φορές είναι παράξενη η αίσθηση που έχεις με τα μεγέθη στα πράγματα. Τα μεγέθη στα διάφορα επίπεδα. Στον χρόνο, στον χώρο, στο φυσικό μέγεθος των πραγμάτων. 


Σήμερα το απόγευμα έτρεξα 30' με πολύ βιασύνη, είχαμε κανονίσει με κάποιους φίλους και έπρεπε να είμαστε στην ώρα μας στην συνάντηση μαζί τους. Στο σημερινό 30λέπτο είχα την εντύπωση - την αίσθηση πως έτρεξα μόλις 10'.

Ήμουν στην βάση αλλά δεν έμεινα στο βασικό κυκλικό κομμάτι αυτής, διεύρυνα λίγο την περίμετρό της και έβαλα κάποιες μικρές ανηφοροκατηφόρες των 100 - 150 μέτρων. Ήταν ωραία η αίσθηση του διαφορετικού μέσα στο ίδιο, ήταν ανανεωτικό. Δεν ξέρω αν αυτή ήταν η αιτία της διαφορετικής αίσθησης ή το γεγονός πως βιαζόμουν για την συνάντηση με τους φίλους. Μπορεί και τα δυο.

Και μετά επιστρέφοντας στο σπίτι, το τμήμα της γνάθου που επέλεξα για φωτογραφία ως συντροφιά του σημερινού κειμένου. Ένα μικρό κομμάτι που αν το δούμε με μια πρώτη ματιά μπορεί να φανεί ένα γιγάντιο απολίθωμα από προϊστορικό ζώο πάνω σ' ένα βουνό. Όμως είναι απλά ένα κομμάτι γνάθου με λίγα δόντια πάνω σε μια μικρή πέτρα στο έδαφος.

Αυτό επιτυγχάνεται με το τρέξιμο, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, τίποτα δεν είναι ίδιο, τα μεγέθη διευρύνονται καθώς κινούμαστε. Όλα τα μεγέθη διευρύνονται, κάποιες φορές ταυτόχρονα, ακόμα και η φαντασία μας.


~~~~~~~~~~

02.05.2015 Saturday
Sometimes you feel strange for the sizes of things around. Sizes in different levels, time space, natural sizes of different things. 

This afternoon i run in haste, for 30 minutes. We had arranged to go outside with our friends so i was in hurry to be there on time. During my training i had the impression that i run just for 10 minutes.

I was in base, but actually i didn't stay just to the circle. I expanded the perimeter and incorporated some uphill’s and downhill’s for 100 - 150 meters. I felt great trying something different inside my basic training program. It was refreshing. It didn't really matters if it was because i tried something new or because i was in big hurry to meet with my friends. Probably it was both.

Afterwards, when i came back home, i chose to post the photo of the small part of the jaw to accompany my text. At first glance you could thing that it is a giant fossil from prehistoric animal standing on the mountain. It is just a small piece of jaw, a part of the teeth, on a small stone on the ground.

This is achieved by running. Nothing is as it seems, nothing is the same, sizes expand as we move on. All kind of sizes expand, sometimes simultaneously, even in our imagination.


Δεν υπάρχουν σχόλια: