30.04.2015 Πέμπτη
Σήμερα ήταν η πρώτη ημέρα που δεν είχα όρεξη να βγω για τρέξιμο, αρχικά δεν ήξερα γιατί, ένοιωθα βαρύς, άδειος, δίχως διάθεση. Κάπου πήγαινε το μυαλό μου αλλά τίποτα περισσότερο.
Τελικά όταν ξεκίνησα κι ανέβηκαν λίγο οι σφυγμοί έγινε η σύνδεση.
Είχα μια συνάντηση σήμερα μ' έναν ήρωα, δεν το ξέρει ούτε ο ίδιος ότι είναι, η καρδούλα του το ξέρει. Είναι σαν όλους εμάς, δυο χέρια, δυο πόδια, δυο μάτια, όπως εμείς. Η πραότητα, η ηρεμία, η γνώση που βρίσκεται ο ίδιος και η οικογένειά του, αλλά και η σιγουριά τι ζητά σε σχέση με ότι ζει τον κάνουν ήρωα.
Θα μείνω εδώ δίχως παραπάνω στοιχεία. Δεν θέλω να καταλάβει κανείς οτιδήποτε περισσότερο ή λιγότερο, δεν είναι αυτός ο σκοπός. Είναι ένα προνόμιο (εγωιστικό ίσως) αυτού που γράφει να σταματά εκεί που θέλει. Είναι θεμιτό ο αναγνώστης να χαρακτηρίσει όπως θέλει αυτό που διαβάζει.
Δεν είχα διάθεση για τρέξιμο σήμερα κι ήθελα να 'μαι στο σπίτι με την οικογένεια μου με αφορμή μια συνάντηση μ' έναν ήρωα. Κι έχει πολλούς ήρωες εκεί έξω, στην πόλη, στην ζωή και σίγουρα όλοι συναντάμε κάποιους.
Η σημερινή φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο έχει τραβηχτεί μερικές ημέρες πριν. Σε ήρωες αναφέρθηκα σήμερα, πείτε πως κι η αράχνη της φωτογραφίας είναι ένας ήρωας. Κι ο spiderman ήρωας δεν είναι;
~~~~~~~~~~
30.04.2015 Thursday
Today, it was the first day that i was not in good mood for running. I was feeling heavy, empty, in low spirits. Actually, i knew why this was happening. It became clearer, while i was running, while my pulse level begun to rise.
Today, i met a hero. He doesn't actually know it, his heart recognizes it. He looks like the rest of us, two hands, two legs, two eyes...exactly like us. His calmness, tranquility, the deep knowledge of the stage that he and his family are going through and his certainty about what he really needs because of the special situation of his family...all the above makes him a hero.
I am going to stop here, i don't want to say more or give you evidence. I do not intend to understand more or less...this is not actually the purpose. It is a privilege that belongs to the writer (maybe a bit selfish) to stop saying more, if he or she decides that. You can think whatever you like for this decision...it is the freedom of the reader.
I was in bad mood for running today. Because of the meeting with this hero i had the need to stay at home with my family. There are a lot of heroes out there, in the town, at life and we meet many of them...i am sure about that.
The current picture, which follows the text, was taken some days ago.
I mentioned to heroes today...you can think that this spider is also a hero. Spiderman is a hero as well....don't you think so?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου