23.04.2015
Έχει αρκετό κρύο για τέλη Απριλίου, στην θερμοκρασία και στην όψη του ουρανού. Στα βορειοδυτικά είχε σύννεφα που θύμιζαν μέσα Σεπτέμβρη, το αντιανεμικό και ο σκούφος χρειάζονται κι είναι παράξενο αυτό.
Όπως παράξενο είναι όλο το project, 18 συνεχόμενες ημέρες με τρέξιμο.
Σήμερα τριγύριζε στο μυαλό μια ατάκα των γονιών μου όταν ήμουν μικρός. ''Πρέπει να προσέξουμε την εφηβεία όταν γίνει 17''. Τελικά πέρασαν τα 17 και δεν κατάλαβα πότε συνέβη, σίγουρα κατάλαβα καλά τι συνέβη, κι ίσως το καταλαβαίνω ακόμα και τώρα, μερικές φορές ίσως είναι καλό να μην δίνεις και πολύ σημασία στα πράγματα, αυτά από μόνα τους έχουν την δύναμη να διεκδικήσουν καλώς ή κακώς τον χώρο τους.
Αυτό το 17 που το θεωρούσαν δύσκολο που κόλλησε με αφορμή την χθεσινή 17 ημέρα, νομίζω ήταν η πιο δύσκολη αφού άρχισε να πονά έντονα το γόνατο μου.
Τι φέρνει το μυαλό απ' το πουθενά όταν αφήνεται.....ελεύθερο να τρέξει....Δίχως φραγμούς, απλά να εκτονωθεί, ίσως να εκπέμψει.
Μια τρυφερή ηλικία που θέλει φροντίδα απ΄τα παλιά, ένα γόνατο που θέλει φροντίδα στο τώρα σε μέρες που διανύουμε κι είναι παράξενες.
Όπως ο καιρός. Κι όλα συναντιούνται με αφορμή μια απλή, φυσική δραστηριότητα.
Παράξενο....
Παράξενο....
~~~~~~~~~~
23.04.2015
It is April and it is still too cold. You can feel it looking the low temperatures and the view of the sky. The clouds at the sky (northwest) look like September, I still need winter hat and windbreaker jacket. This is really strange.
In addition, the whole project surprises me, 18th days of running.
I remembered today a phrase that my parents repeated often when I was a little boy.
They were worrying about my teenage years and they said “it is necessary to be careful when he will be 17 years old”. I didn’t’t realize it… the years passed, although I had a clear idea what really happened all these years. Sometimes, it is better to consider the power that the conditions have by their own. What happened has the space and the meaning in our lives.
My parents thought that the age of 17th would be really difficult. Yesterday, the 17th day of running was really difficult because of the pain I felt on my knees.
I am always surprised what is really coming up on my mind when I let my thoughts free…to run. Without barriers, just for expanding or broadcasting.
A thought about adolescent, a tender phase that needs special care…a thought about my knee that hurts and needs attention….in these strange days!
Like the strange weather.
All come together…because of a simple, physical activity…running!
Strange…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου