16.07.2016 Σάββατο
Βράδυ Σαββάτου με υποχθόνια σταθερή πίεση στο πρόγραμμα που δεν αφήνει πολλά περιθώρια για σκέψεις.
Το μυαλό όμως έχει μπει σε τροχιά Zagori Race για τα καλά, πάντα υπάρχει ένας φόβος όταν πρόκειται για μεγάλο αγώνα. Έρχεται στο μυαλό μου το περσινό συναίσθημα της απόγνωσης στην εγκατάλειψη του OMT100. Τότε για πρώτη φορά με αφορμή την κούραση που ένοιωθα, ήρθε η σκέψη πως δεν θα ξανατρέξω ποτέ, την επομένη είχε φύγει, όμως το 'χα νοιώσει.
Θα δείξει, πάντα το αύριο, το μπροστά δείχνει. Το τώρα απολαμβάνεται όπως... ή τουλάχιστον πρέπει να απολαμβάνεται. Αν προτιμάτε βιώνεται.
Ζεστό βράδυ Σαββάτου με ένταση και για τελείωμα γλυκές ανακουφιστικές διατάσεις.
~~~~~~~~~~
16.07.2016 Saturday
Saturday evening, with a subterranean constant pressure in my schedule, which does not leave any room for thoughts.
Saturday evening, with a subterranean constant pressure in my schedule, which does not leave any room for thoughts.
But my mind has entered for good into a "Zagori Race" orbit, there is always some fear when facing a long distance race. My mind goes to last year´s feeling of despair when abandoned OMT100.
Then for the first time, due to the tiredness I was feeling, I had a
thought that I will not run again, the next day it was gone, but
nevertheless I had felt it.
Let´s
see how it goes, it is always the tomorrow, what lies ahead, that shows
us. The present is being enjoyed just as...or at least it should be
enjoyed. Or, if you prefer it, it should be experienced.
A hot Saturday evening with tension and for the finishing touch some sweet comforting stretches.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου