13.06.2016 Δευτέρα
Οι τελευταίες ημέρες κύλησαν έντονα προπονητικά, έτσι σήμερα το απλό τρέξιμο λειτούργησε πολύ ιδιαίτερα σε σώμα, μυαλό και ψυχή.
Παράξενη αίσθηση στα πόδια που κάτι ''έλειπε'' απ' το σύνολο. Μετά το πρώτο 10' και ενώ ένοιωθα πως αφομοιώνουμε απ' την διαδικασία ήρθε το ''χτύπημα''. Σίγουρα τα πράγματα μας αγγίζουν όταν είμαστε με όποιο τρόπο τμήμα τους.
Αν δεν ήμουν γονιός δεν θα πονούσα τόσο, οι ρόλοι που παίρνουμε έχουν ευθύνη, έχουν γνώση, έχουν ενσυναίσθηση. Οι ρόλοι που παίρνουμε όμως, όχι αυτοί που μας δίνονται.
Ήρθε στο μυαλό μου το απίστευτα πονετικό περιστατικό με τα 14χρονα αγόρια και την δολοφονία του ενός απ' τον άλλον.
Πως να αντέξεις τόσο πόνο.
Σκέφτηκα την ''Πρωτοβουλία για το Παιδί'' που υποστηρίζω μέσα απ' το project και το καθημερινό τρέξιμο. Πόση προληπτική δουλειά χρειάζεται, πόση τοξικότητα έχει η κοινωνία μας και οι άνθρωποι μέσα τους, μέσα μας.
Ήθελα να σταματήσω το τρέξιμο σήμερα, ξέχασα ακόμα και φωτογραφία να τραβήξω για την σημερινή ημέρα τρεξίματος. Το θυμήθηκα αργότερα μπαίνοντας στο σπίτι με τα παιδιά, όταν μου έδειξαν την πεταλούδα πάνω στην πόρτα.
Πάντα τα παιδιά και τα παιδικά κομμάτια που έχουμε μέσα μας οι ενήλικες μας φέρνουν στα ''ίσα'' μας.
http://www.movescount.com/moves/move109826140#!
http://www.movescount.com/moves/move109826140#!
~~~~~~~~~~
The last days rolled with intensity in terms of training, so today just a simple run worked in a very special way on the body, the mind, and the soul.
A strange sensation in the legs as something "was missing" from the whole. After the first 10´and while I was feeling that I was being absorbed by the process, came the "blow". Certainly things affect us when we are somehow part of them.
If I weren't a parent I would not be hurting so much, the roles we take have responsibility, they have knowledge, they have empathy. Just the roles that we take though, not the ones that are given to us.
The incredibly painful incident with the 14-year-old boys and the murdering of the one by the other, came to mind.
How can one take so much pain...
I though of Initiative For The Child , the foundation I am supporting through the project and the daily running. How much prevention work is needed, how much toxicity is there in our society and inside of people, inside of us.
I wanted to stop running today, I even forgot to take the photo of today´s day of running. I remembered it later, getting in the house with the children, when they showed me the butterfly on the door.
Always the children, and the pieces of childhood that we adults have inside of us, bring us round.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου