Κυριακή 15 Μαΐου 2016

running365 η συνέχεια 406 Σέιχ Σου / running365 keep going 406 Seix Sou


15.05.2016 Κυριακή

Όσο τσιμέντο κι αν ρίξουμε, όσες πόλεις και αν χτίσουμε, όσο και αν τριγυρνάμε μέσα τους και όσο κι αν προσπαθούμε να κρυφτούμε στα τσιμεντένια μας κλουβιά δεν πρόκειται να συναντηθούμε.

Οι συναντήσεις γίνονται στο φυσικό μας περιβάλλον, με τους άλλους και με ‘μας, μαζί ή χώρια, μαζί και χώρια. Οι συναντήσεις γίνονται στο καφέ του χώματος και στο πράσινο των δέντρων. Έξω στην φύση που ανήκουμε.

Αυτά σκεφτόμουν πρωί καθώς έτρεχα στο Σέιχ Σου μαζί με μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων και μόνος. 

Κι ύστερα ήρθε το απόγευμα. Η παρουσίαση του Born for Run του Christopher McDougall στην Helexpo.

Κι έλεγε ο Χρήστος Κατσάνος για tribe – φυλή, για racers και runners και σκεφτόμουν το κοινό, το δικό μας κοινό όσων τρέχουμε. Κι όλο αυτό που ανήκουμε κάνοντας μια απλή φυσική δραστηριότητα. 

Και αυτό όλο συμβαίνει και ανήκουμε χωρίς κάποια αίτηση ή δήλωση, χωρίς καν να το ξέρουμε ότι ανήκουμε πολλοί από εμάς, σίγουρα δεν το ξέρουμε όταν ξεκινάμε.

Μετά πως να μην νοιώθω γεμάτος στο τέλος μιας μέρας που 'ταν η 406η συνεχόμενη ημέρα τρεξίματος.



~~~~~~~~~~ 

15.05.2016 Sunday 
No matter how much cement we throw, no matter how many cities we build, no matter how much we wander in them and no matter how much we try to hide inside our cement cells, we are not going to meet.

Meetings take place in our natural environment, with us and the others, together or separately, together and separately. Meetings take place amongst the brown of the earth and the green of the trees. Outdoors in nature where we belong. 

These are the things I was thinking about early morning as I was running in Seich Sou together with a large group of people and alone.

And then came the afternoon. The presentation of Born for Run by Christopher McDougall at Helexpo.

And Christos Katsanos was speaking about tribe, about racers and runners and I was thinking about the common ground, our common ground, of all of us that we run. And all this that we belong to just by doing a simple physical activity.

And all this is happening and we belong without any application or declaration, without even knowing it most of us that we belong, we definitely don't know it when we begin.

And then, how can I not feel complete at the end of a day, which was the 406th consecutive day of running.

Δεν υπάρχουν σχόλια: