08.05.2016 Κυριακή
Όταν σταματήσουμε να μαθαίνουμε θα 'μαστε έτοιμη για να πεθάνουμε, απλά πράγματα, τόσο απλά, όσο ένα και ένα κάνει δύο. Δεν ξέρω αν ακούγεται μακάβρια η σκέψη, όμως έτσι είναι τα πράγματα. Το τρέξιμο με βοηθά να σκέφτομαι, τίποτα και τα πάντα.
Όσο σκέφτομαι μ' αμφισβητώ, όσο μ' αμφισβητώ μαθαίνω, όσο πιέζω παίρνω, όσο παίρνω κινούμε, αναπνέω, ζω.
Το 'χω πει πολλές φορές, κάθε αγώνας είναι δύσκολος όση διάρκεια κι αν έχει, όση απόσταση κι αν έχει. Αν κατανοήσουμε πως ο πραγματικός αντίπαλος και αγαπημένος συνοδοιπόρος την ίδια στιγμή είναι μόνο ο εαυτός μας δεν θα κερδίσουμε έναν αγώνα, αλλά την γαλήνη της ευχαρίστησης του ταξιδιού που κάναμε.
Δεν το 'χω καταφέρει αυτό στον βαθμό που θέλω, άνθρωπος βλέπετε με όλα, τα καλά και τ' άσχημα, τα άσπρα και τα μαύρα, με κίτρινα κάποιες φορές. Ότι βλέπω και σκέφτομαι από μέσα μου πηγάζει, ο θαυμασμός ή η υποτίμηση προς τον απέναντι δεν έχει να κάνει με τον απέναντι, με τον εαυτό έχει να κάνει. Αυτός είναι η πηγή, ο άλλος, ο απέναντι είναι το μέσο.
Πολλές φορές τρέχοντας νοιώθω να γρατζουνίζομαι, κάποιες να ματώνω. Γρατζουνίζομαι σαν παιδί και ματώνω σαν μεγάλος, είναι λυτρωτικό αυτό.
Βλέπω τις διαφορές, το ασπρόμαυρο που παίρνει χρώμα, έτσι μεγαλώνω, έτσι μαθαίνω... πολλές φορές με μαθαίνω, έτσι ζω όμως.
Μου 'πε κάποια στιγμή ένας συναθλητής που παρακολουθεί το running365.gr, ''θα γράψεις πολλά στο report της μέρας''. Σκέφτηκα την Πολυξένη που το τελευταίο διάστημα έχει δεχθεί και αναλάβει να μεταφράζει τα κείμενα ενώ έχει την ευθύνη του Butterflies In Motion.
Butterflies In Motion, τι ωραίος τίτλος, σαν την ζωή που εξελίσσεται, που αλλάζει που είναι σε κίνηση, σαν το τρέξιμο που μας...
(συμπληρώστε και στείλτε μου αν έχετε διάθεση επικοινωνίας, το τρέξιμο που μας........)
~~~~~~~~~~
08.05.2016 Sunday
When we will stop learning we will be ready to die, simple facts, as simple as the fact that one plus one equals two. I don't know if this sounds like a morbid thought, but this is how things are. Running helps me think, everything and nothing.
The more I think the more I doubt myself , the more I doubt myself the more I learn, the more I push the more I gain, the more I gain the more I move, I breathe, I live.
I have said this many times, every race is difficult regardless of its distance, regardless of its duration. If we realize that the real opponent and, at the same time our beloved companion is only our self, we will not be winning a race but rather we will be winning peace from the pleasurable journey we have just made.
I have not managed this to the extend that I would like to, human-and-all you see, the good and the bad, the ups and the downs, sometimes a straight line.
Whatever I see and think, it is from inside of me that it springs, the admiration or the depreciation of the other has nothing to do with the other, it has to do with our own self. This is the source, the other merely the medium.
Quite often while running I feel I am getting scratched, sometimes I feel I am bleeding. I get scratched like a child, I bleed like an adult, this is quite liberating.
I see the differences , I see the ups and downs leveling up , that is how I grow, that is how I learn...quite often I learn about myself, but this is how I live.
At some point a co-athlete who follows running365.gr, told me ''you will write a long report of the day''. I thought of Polyxeni, who has currently accepted to undertake the translations of the texts, who is in charge of Butterflies In Motion.
Butterflies In Motion, what a beautiful title, like the ever evolving life, which changes which stays in motion, like running, which ..........us...
(fill it in and if you want you can contact me and send it, like running, which ............ us...)
''like running, which makes us blow off some steam'' Polyxeni said.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου