13.03.2016 Κυριακή
Αν κάτι ξεκινήσει στραβά θα συνεχιστεί Θεόστραβα. Τι άλλο να πω; Τι άλλο να γράψω; Όταν ξυπνάς νωρίς το πρωί για να βγεις για 2ωρο σχετικά χαλαρό και την ίδια στιγμή σκέφτεσαι πως θα είναι αν καταφέρεις και κοιμηθείς το μεσημέρι, βγαίνεις; δεν βγαίνεις...
Ε!!! εγώ βγήκα.
Με καιρό άρρωστο που φυσά, βρέχει δίχως κρύο κι ουρανό βαρύ και μαύρο σαν πέτρα που πετάς πίσω σου δεν προχωράς όπως και να 'χει. Μείνε μέσα πιες καφέ, φάε πρωινό, δες τηλεόραση μην βγεις πάντως, μην βγεις...
Όσον αφορά την επιλογή που έκανα στα ρούχα ήταν ότι πιο δυσλειτουργικό. Το μόνο που έσωσε την κατάσταση ήταν το μακρυμάνικο μπλουζάκι με το φερμουάρ της ronhill. Για τα υπόλοιπα τι να πω. Μακρύ κολάν κι έσκασα, για να μην ξυπνήσω τον υπόλοιπο πληθυσμό στο σπίτι δεν πήρα το καλό αδιάβροχο αλλά ένα μεγάλο παλιό τύπου στρατού, φόρεσα παλιά παπούτσια για να μην βρέξω τα πιο καλά έκανα παντού τσουλήθρα, στα χέρια φόρεσα τα κλασικά μάλλινα γάντια που βάρυναν απ' την βροχή αφού απορροφούσαν όλο το νερό.
Σαν η 343η συνεχόμενη ημέρα τρεξίματος που διαβάζετε κι ανάποδα στα νούμερα να μου έλεγε ακόμα και συμβολικά γύρνα πίσω, πάρτο ανάποδα.
Έτρεχα και δεν μπορούσα να πιάσω σφυγμούς, κάποια στιγμή μονολόγησα είμαι στους 105 και ήμουν στους 101, λίγο νωρίτερα είδα πως έτρεχα 38 λεπτά και δεν κατάλαβα πως είχα κάνει ήδη 6 χιλιόμετρα. Έτρεχα κουρασμένα υπνωτισμένος με ταλαιπωρία που ήταν στα όρια του θυμού. Δίωρο φυσικά δεν βγήκε αφού ευτυχώς αφυπνίστηκα και γύρισα πίσω.
Στην επιστροφή συνάντησα και το θέμα της σημερινής φωτογραφίας, μια κορδέλα σήμανσης απ' τον Άεθλο. Ήταν βρεγμένη, ταλαιπωρημένη πηγαίνοντας όπου όριζε ο αέρας. Ταυτίστηκα μαζί της...
Μετά σκέφτηκα πόσοι έχουν περάσει στην δική μου κατάσταση, στην δική μου εικόνα ή σε πολύ καλύτερη, κι η κορδέλα αυτή εκεί να δείχνει τον δρόμο, όχι μόνο ενός αγώνα, της ανθρώπινης παρουσίας.
Θυμήθηκα ξανά απ' τα μονόχορδα του Γιάννη Ρίτσου που είχα αναφέρει παλιότερα στο teaofrun. ''Για να υπάρχει αυτός ο σταυρός, σημαίνει πως έφτασαν κι άλλοι ορειβάτες.''
~~~~~~~~~~
13.03.2016 Sunday
If something starts badly it will continue rather badly. What else can I say? What else can I write? When you wake up early in the morning to go out for a relatively relaxed 2hour -thinking at the same time of how it would be if you managed to sleep at noon- do you go out? You don't...
Ehhh!!! I did.
With a sick windy weather, rainy without cold and a sky heavy and black like a stone you drop behind you, you don't go ahead anyway. Stay inside, drink coffee, have breakfast, watch TV, don't go out anyway, don't go out...
Concerning the choice I made at clothes it was the most dysfunctional one. The only thing that came to the rescue was the ronhill long-sleeve shirt with zip. What could I say for the rest? Long leggings and I was too hot, in order not to wake up the rest population at home I didn't get the good anorak but a a big old armystyle one, I wore old shoes so as not to wet the better ones and I did slide everywhere; I also wore my classic woolen gloves which got heavy because of the rain since they absorbed all the water.
It was as if the 343rd consecutive day of running -which can be read backward at numbers- was telling me even in a symbolic way "turn back, go backward".
I was running and I couldn't get pulses; some time I told myself I was at 105 whereas I was at 101, a little earlier I saw that I had been running for 38 minutes and I hadn't realised I had already completed 6 kilometres. I was running tired and hypnotised with hardship on the verge of anger. Of course the 2hour wasn't carried out since I luckily wakened and turned back.
During the return I came across the topic of the current photo, a marking ribbon of Aethlos. It was wet, bedraggled and was going where the wind decided. I identified with it...
Afterwards I considered how many people have passed by being in my situation, my image or a much better one, and that ribbon was there showing the way, not only of a race but also of the human presence.
I recalled again the Giannis Ritsos' monochord poem I've mentioned in the past on teaofrun. "Since there is this cross, this means that other climbers have arrived, too."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου