12.03.2016 Σάββατο
Ήρεμο πρωινό στην εικόνα με μουντάδα που έδινε πάσα στην σκέψη για ήρεμες στιγμές στο σπίτι, το πολύ - πολύ χαλαρό τρέξιμο μέγιστης διάρκειας 30 λεπτά. Τα φαινόμενα απατούν και τα ξεχασμένα πηγάδια καραδοκούν.
Το πρόγραμμα είχε το γνωστό ύπουλο Σαββατιάτικο ξεθέωμα χαμηλού σχετικά ρυθμού με αυξημένη διάρκεια όμως.
Ή αλλιώς όταν η ώρα δεν περνά το σώμα αγκομαχά.
Είναι απ' αυτές τις μέρες τρεξίματος που όσες σκέψεις έρχονται, φεύγουν σαν κυνηγημένες απ' το ίδιο το πρόγραμμα. Σαν να μην πρέπει να έρχονται, σαν να μην έχει χώρο ο λόγος ύπαρξής τους.
Η 342η συνεχόμενη ημέρας τρεξίματος κύλησε κι αν κάτι κρατάω είναι η γνώση, μέσα από την συνειδητοποίηση.
Αν ξεκινήσει μια δύσκολη προπόνηση και βγαίνει δύσκολα όσο περνά η ώρα το δύσκολο λειαίνεται και οι στόχοι πιάνονται.
Σε άλλα στην καθημερινότητα ισχύει αυτό;
Μοιάζει να ρωτάω την Φαίδρα δίχως εκείνη να νοιάζεται για τα ερωτήματά μου...
~~~~~~~~~~
12.03.2016 Saturday
Calm morning in the picture with dimness that was giving a pass to the thought for calm moments at home, at most relaxed running of 30 minutes maximum duration. There's more than meets the eye and the forgotten wells are lurking.
The programme had the familiar sneaky Saturday fatigue of a relatively low pace but with increased duration.
Or else when the time doesn't pass the body gasps.
It's one of those days of running when all the coming thoughts leave as if they were hunted by the programme itself. As if they shouldn't come, as if there isn't any room for their reason of existence.
The 342nd successive day of running went on and if I keep something this is the knowledge, through the realisation.
If a difficult training session starts and is carried out with difficulty as time passes the difficult is getting smooth and the goals are being achieved.
Does this happen with other things in daily life?
It looks as if I'm asking Faidra which is not interested in my queries.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου