28.02.2016 Κυριακή
Κυριακή πρωί στο Σέιχ Σου με υγρασία, ζέστη και εκείνη την αίσθηση μαγείας πως μόνο εσύ κινήσε μέσα σε πλάνο φωτογραφίας. Σαν να κοιμούνται όλα και περνάς ανάμεσά τους.
Αυτό ένοιωθα σήμερα, ο αέρας, η μουντάδα που φαίνεται με τον καλύτερο τρόπο στην φωτογραφία που συνοδεύει το σημερινό report, η συνάντηση μόνο με δύο περιπατητές, η δική μου διάθεση. Έδιναν αυτή την αίσθηση της μοναδικότητας και μοναχικότητας έξω στην φύση.
Πλησιάζοντας κάποια στιγμή στα πιο κοντινά σπίτια της Θεσσαλονίκης ακούστηκε μια καμπάνα, το μυαλό έτρεξε σε μακρινά και απομονωμένα χωριά, τις μέρες που σε λίγο καιρό έρχονται, του Πάσχα. Το τρέξιμο έχει μια κατάνυξη που μοιάζει μ' αυτή των Άγιων ημερών του Πάσχα.
Το μυαλό τρέχει πιο γρήγορα απ' τα πόδια, η ψυχή ακόμα πιο γρήγορα, η άσκηση, το τρέξιμο δείχνει τον δρόμο, ανοίγει τον δρόμο πολλές φορές. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις, πάει τα πράγματα πιο πέρα, πιο μπροστά, συμμετέχει στην εξέλιξή τους.
Ήρεμο πρωινό Κυριακής, της 329ης συνεχόμενης ημέρας τρεξίματος.
~~~~~~~~~~
28.02.2016 Sunday
Sunday morning at Seih Sou with humidity, heat and the sense of magic that only you are moving in a photo frame. As if everything is sleeping and you are passing among (them).
This is what I was feeling today, the wind, the dimness which is seen in the best way in the photo accompanying the current report, the meeting with only two walkers, my own mood. They were giving that sense of uniqueness and loneliness outside in the nature.
Approaching some time the closest houses of Thessaloniki, a bell was heard; the mind ran to far and remote villages, the days that are coming after a while, Easter. Running has a devoutness which looks like the one of the Holy days of Easter.
The mind runs faster than the feet, the soul even faster, the exercise, running shows the way, many times opens the way. It creates the conditions, takes things further, ahead, takes part in their development.
Calm Sunday morning, of the 329th consecutive day of running.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου