21.02.2016 Κυριακή
Είχα πολύ καιρό να τρέξω προς Ρετζίκι και Φίλυρο και ήταν η πρώτη φορά που ακολούθησα την αντίθετη κατεύθυνση. Βάση Ρετζίκι, δρόμο προς Φίλυρο, δάσος Κουρί με πέρασμα από Πρ. Ηλία. Η επιστροφή έγινε από εντελώς καινούργια διαδρομή, γήπεδο Ασβεστοχωρίου και περιφερειακά πάνω απ' το Ασβεστοχώρι με κατάβαση στην παλιά και πολύ πυκνοκατοικημένη μεριά του χωριού.
Ο καιρός ήταν ιδανικός για τρέξιμο, είχε ένα αεράκι που δρόσιζε σαν νερό την στιγμή που αναβλύζει από πηγή.
Η διαδρομή είχε κομμάτια μονότονα με ευθείες μεγάλες που σε καθήλωναν σε μια διαδικασία εμβάθυνσης της σκέψης ακριβώς την στιγμή που έρχονταν. Σήμερα ένοιωθα να μεγεθύνεται το κάθε κομμάτι της διαδρομής. Οι ανηφόρες όταν βρισκόμουν έμοιαζαν ατελείωτα μεγάλες, το ίδιο και οι κατηφόρες, ένοιωθα να μην αντέχω άλλη χαλαρότητα στα πόδια και στην αναπνοή.
Με μάγεψε ο αμυντικός μηχανισμός του δέντρου της φωτογραφίας που συνοδεύει το σημερινό report. Σαν καλοακονισμένα κοντάρια παρατεταμένα προς κάθε εισβολέα τα κλαδιά του, σαν ξύλινος γιγάντιος αχινός.
Γενικά σήμερα ένοιωθα τα πάντα να έχουν μια ανεξήγητη φωτεινότητα και διαύγεια, σαν ο ήλιος απ' την μια και ο αέρας απ' την άλλη να λειτουργούσαν σαν μεγεθυντικός φακός υψηλής ευκρίνειας. Υπήρχε μια σταθερή αίσθηση για την δρομική σημερινή ημέρα. Ακόμα και η συνάντηση που είχα στο εντελώς άγνωστο κομμάτι της διαδρομής έγινε με γνωστό.
Όμορφο τρέξιμο Κυριακής με ροή άξια ζήλιας.
~~~~~~~~~~
21.02.2016 Sunday
I hadn't run from Retziki to Filyro for a long time and this was the first time I followed the opposite direction. Base ground to Retziki, road to Filyro, Kouri forest with passage through Pr.Ilias. The return took place through a completely new route, Asvestohorion football field and peripherally over Asvestohorion with down on the old and very densely populated side of the village.
The weather was ideal for running, there was a breeze that freshened like water at the time it's gushing from a spring.
The route had monotonous parts with long straights that nailed you on a procedure of deepening the thought right the moment it came. I was feeling today every part of the route to be magnified. The ups, when I was on them, looked never ending long as well as the downs; I was feeling that I couln't stand any more relaxation as for the feet and breath.
I was enchanted by the defensive mechanism of the tree of the photo accompanying the current report. Its branches were like well-sharpened spears extended towards every intruder, like a giant wooden sea urchin.
Generally I was feeling today that everything had an inexplicable brightness and clarity, as if the sun on the one hand and the wind on the other hand worked like a magnifying glass of high definition. There was a steady sense for the current running day. Even the meeting I had during the completely unknown part of the route was with an acquaintance of mine.
Beautiful Sunday running with a flow that was worth envy.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου