18.01.2016 Δευτέρα
Παράξενη Δευτέρα που θύμιζε σχολικά παιδικά χρόνια. Άσπρα όλα κι οι δρόμοι γυαλί, όταν βγήκα έξω νωρίς γύρω στις 07:00 ένα αυτοκίνητο έπεσε πάνω σ' ένα άλλο σταματημένο στην πιο κοντινή κατηφόρα στο σπίτι. Αποφάσισα πως θα έφευγα μόλις περάσουν τα αυτοκίνητα του Δήμου καθαρίζοντας τον δρόμο.
Έτσι η 288η συνεχόμενη ημέρα του project βγήκε νωρίς το πρωί λόγω του ολιγόωρου αποκλεισμού.
Είχα πολλά χρόνια να τρέξω σε επίπεδη επιφάνεια με χιόνι και ήρθαν εικόνες από πολύ περασμένα χρόνια. Στο Σέλι πρωινή προπόνηση με τον Άκη Αμοιρίδη προπονητή, ένα κύκλο γύρω απ' το parking, στην συνέχεια διατάσεις, πρωινό και στην πίστα για προπόνηση.
Διαφορετική η αίσθηση όταν τρέχεις στο χιόνι και χιονίζει μαζί, όλα είναι διαφορετικά, απ' το τοπίο, τον ρουχισμό ως την επαφή των παπουτσιών στην χιονισμένη επιφάνεια. Οι σφυγμοί είναι διαφορετικοί, πιο έντονοι, σαν να θέλουν να πιάσουν την συχνότητα των νιφάδων, σαν να θέλουν να ζεστάνουν τις νιφάδες.
Άλλη αίσθηση στο μέσα μας τρέχοντας στο χιόνι. Η παγωνιά που μετατρέπεται σε θερμότητα, η θερμότητα που λειτουργεί σαν μοχλός της σκέψης που φέρνει ιδέες, φέρνει όνειρα, φέρνει μνήμες.
Θεέ μου αυτές οι μνήμες σύντροφοι παντοτινοί, εφόδια για την συνέχεια πολλές φορές, πέτρες βαριές που παρασύρουν προς τα κάτω άλλες.
Κι όλα δικά μας, κι όλα μέσα μας, κι εμείς κουκκίδες που άλλοτε λερώνουν κι άλλοτε χρωματίζουν το λευκό τοπίο με τα ίχνη τους.
Σαν το χιόνι να ξυπνά τις αισθήσεις, σαν να ξυπνά πρωτόλεια ξεχασμένα εσωτερικά ίχνη που μοιάζουν να 'χουν αφετηρία την ίδια με αυτή των νιφάδων.
Τόσο μακρινά, τόσο ξεχασμένα, τόσο οικεία, τόσο παγωμένα και κινητοποιητικά μαζί.
~~~~~~~~~~
18.01.2016 Monday
Strange Monday that reminded me of juvenile school years. Everything white and the streets like glass; when I went out early at about 7:00 a car bumped into another one which was stopped at the closest down of my house. I decided that I would go when the cars of the municipality passed cleaning the streets.
So the 288th consecutive day of the project was carried out early in the morning due to the few-hour exclusion.
I hadn't run on a flat surface with snow for a lot of years and pictures from really past years came. On Seli morning training session with Akis Amoiridis as a trainer, one circle around the parking, then stretching, breakfast and training on the slope.
When you are run on the snow and it's snowing at the same time the sense is different, everything is different, the scenery, the clothes, the touch of the shoes on the snowy surface. The pulses are different, more intense, as if they want to catch the frequency of the flakes, as if they want to warm the flakes up.
Different sense inside us while running on the snow. The freezing cold which turns into heat, the heat which works as a lever of thought that brings ideas, dreams, memories.
My God these memories are eternal comrades, many times supplies for the continuity, heavy stones that lure the others downwards.
Everything is ours, everything is inside us and we are spots which sometimes dirty and some other times colour the white scenery with their traces.
It's as if the snow wakes the senses, as if it wakes primitive forgotten inner traces that seem to have the same starting point with the flakes.
So far, so forgotten, so familiar, so frozen and mobilising at the same time.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου