09.01.2016 Σάββατο
Δύσκολη και βαριά η σημερινή ημέρα, μόνο όσον αφορά το project και την 279η συνεχόμενη ημέρα του. Άφησα όλη την μέρα να περάσει ενώ θα μπορούσα να βγω κάποια στιγμή. Ήρθε το απόγευμα κι όλη η οικογένεια περάσαμε όμορφα με φίλους. Είχα την σκέψη πως θα βγω στην βάση το βραδάκι.
Δεν υπολόγισα όμως έναν απίστευτο πονοκέφαλο που καραδοκούσε σαν άλλο ξεχασμένο πηγάδι που καραδοκεί το θύμα του, εμένα. Όταν γυρίσαμε στο σπίτι ο πονοκέφαλος με συντρόφευε με τον πιο βάναυσο τρόπο. Η γυναίκα μου ανέλαβε τα μπάνια των παιδιών και βγήκα στην βάση θολωμένος περασμένες 22:00.
Απ' τη αρχή είχα τακτοποιήσει μέσα μου πως σήμερα θα έτρεχα μόνο 10 λεπτά, τελικά βγήκε ένα 20λεπτο με βήματα ακαθόριστα, με σκέψεις που χάνονταν στα ακαθόριστα βήματα και την νύχτα, η Φαίδρα δίπλα μου ένοιωθα να τρέχει πιο σταθερά από εμένα.
Κάποια στιγμή ήρθε μόνο μια σκέψη από ένα κείμενο απολογιστικό του 2014, είχε αναρτηθεί στο παροπλισμένο τους τελευταίους μήνες teaofrun.blogspot.gr. Εκεί ανέφερα πως κατά την διάρκεια του 2015 θα έγραφα ένα κείμενο με θέμα τις σχέσεις όσων τρέχουμε κι είμαστε παντρεμένοι, έχουμε παιδιά και παλεύουμε για να βγουν προπονήσεις και αγώνες.
Σκέφτηκα πως ο συγκεκριμένος στόχος δεν βγήκε, αν πούμε πως αποτελούσε στόχο. Την αμέσως επόμενη στιγμή η ίδια αυτή σκέψη ακυρώθηκε. Σκέφτηκα το project, το running365.gr, αυτό το ίδιο αποτελεί όχι μόνο κείμενο, αλλά ολόκληρο κεφάλαιο στην σχέση, στην οικογένεια στο σύστημα όλο. Εμπλέκεται όλη η οικογένεια, το πρόγραμμα της οικογένειας, των μελών της ξεχωριστά, του ίδιου του project αλλάζει, διαφοροποιείται, υπάρχει πια κοινή πορεία . Σκέφτομαι τελικά πως το κείμενο εκείνο συντάχθηκε με άλλο τρόπο, για την ακρίβεια συντάσσεται ακόμα.
Τελειώνοντας, ο πονοκέφαλος δεν είχε φύγει όμως είχε εκτονωθεί κάπως η έντασή του.
Γύρισα στο σπίτι, στην ζεστασιά του εμπλεκόμενου όλου, βράδυ Σαββάτου.
~~~~~~~~~~
09.01.2016 Saturday
Difficult and hard the day today, only as for the project and the 279th consecutive day of it. I let all day pass whereas I could go out some time. The afternoon came and all the family had a good time with friends. I had the thought that I would go out on the base ground in the evening.
However, I hadn't taken into consideration an incredible headache lurking like another forgotten well which lurks its victim, me. When we returned home the headache accompanied me in the most brutal way. My wife took over the kids' bath and I went out blurry on the base ground at around 22:00.
I had arranged inside me from the beginning that I would run only for 10 minutes today; finally a 20minute was carried out with undefined steps, with thoughts which were being lost in the undefined steps and in the night, I was feeling Faidra beside me running more steadily than I did.
Some time came only a thought of a debriefing text of 2014, it was on the "grounded" these last months teaofrun.blogspot.gr. I mentioned there that during 2015 I would write a text concerning the relationships of us who run and are married, have kids and struggle to carry out the training sessions and the races.
I considered that this specific goal wasn't achieved, if we say it was a goal. This same thought was cancelled right the next moment. I thought of the project, the running365.gr, this itself is not only a text, but also a full chapter on relationship, on the family, on the entire system. All the family is involved, the family's schedule, its members' separately, the project itself is changing, differentiating, there is a common route now. I finally consider that that text was written in another way, to be exact it's stil being written.
Finishing, the headache hadn't gone but its tension had decompressed a bit.
I got back home, in the warmth of the whole involved, Saturday evening.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου