24.12.2015 Πέμπτη
''Τόση ομορφιά πως να χωρέσει μέσα μου, μέσα στα μάτια μου'', σκεφτόμουν απ' την πρώτη στιγμή που ανέβηκα σήμερα στην βάση. Χρώματα γιορτινά, όμορφα, λες κι έβαλε τα καλά της έβαλε η φύση λόγω των γιορτινών ημερών. Άρχισε να πέφτει το σκοτάδι κι ήρθε ακαριαία η ερωτηματική σκέψη: ''βγήκε ο επιτάφιος ή όχι ακόμα;''.
Χαμογέλασα με το μπέρδεμα που δημιούργησε η θερμοκρασία
κι έζησε ένα δροσερό Απρίλη για λίγο το παραπλανημένο μυαλό.
κι έζησε ένα δροσερό Απρίλη για λίγο το παραπλανημένο μυαλό.
Ανέβηκα με βαριά σχετικά διάθεση και αίσθηση, δεν είχαν περάσει όλες οι απαραίτητες ώρες μετά το μεσημεριανό φαγητό. Ήταν όμως όπως το λέω, απλά μια αίσθηση. Τελικά βγήκε μια απίστευτη ενέργεια που με 'κανε να απορήσω κι εγώ ο ίδιος.
Όταν λίγες ώρες νωρίτερα σκεφτόμουν την ώρα της σημερινής εξόδου για τρέξιμο πέρασε απ΄το μυαλό μου η σκέψη πως πρώτη φορά θα βγω παραμονή Χριστουγέννων, μου φάνηκε ιδιαίτερη η σημερινή μέρα για το project. Κι είναι πραγματικά ιδιαίτερη αυτή η ημέρα, όχι γιατί είναι παραμονή Χριστουγέννων, είναι ιδιαίτερη ''απλά'' γιατί είναι μοναδική, δεν έχει καμιά σχέση με τις προηγούμενες ή τις επόμενες. Όπως ακριβώς μοναδικές είναι όλες οι προηγούμενες και όλες οι επόμενες ημέρες, δεν έχουν καμιά σχέση με τις υπόλοιπες. Μπορεί να μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό, όμως απλά μοιάζουν ΣΑΝ δυο σταγόνες νερό.
Το μόνο κοινό τους αν σκεφτούμε είναι η κοινή από πάνω τους ομπρέλα, το τρέξιμο και εγώ ο τυχερός όπως νοιώθω πως είμαι που εκτελώ, που παίρνω μέρος, που βρίσκομαι μέσα τους.
Καλά Χριστούγεννα κι αέρα στα πανιά μας.
~~~~~~~~~~
24.12.2015 Thursday
"How could so much beauty fit inside me, in my eyes?", I was considering right after getting on the base ground today. Festive, beautiful colours, as if nature put on her best (clothes) due to the festive days. The darkness started to fall and the interrogative thought came instantaneously: "did the epitaph come out or not yet?".
I smiled with the confusion created by the temperature and the misled mind experienced a cool April for a while.
I went out in a rather bad mood and sense, not all the necessary hours after the lunch had passed. It was as I say it, just a sense. Finally there was an incredible energy which made me myself wonder.
When some hours later I was thinking of the time of today's exit for running, the thought that it was the first time I had ever got out to run on Christmas Eve passed through my mind, so this day seemed to me a special one for the project. And this day is really special, not because it's Christmas Eve, it's special 'just" because it's unique, it's different from all the previous or the next days. Just as unique are all the previous and all the next days, they're incomparable with the rest ones. They may look like two drops of water, whereas they just look LIKE two drops of water.
The only thing they have in common, if we think about it, is the common umbrella above them, running and me the lucky one -as I feel- that I carry out, I participate, I am inside them.
Merry Christmas and let us have wind on our sails.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου