07.12.2015 Δευτέρα
Πόσες φορές ο καπνιστής έχει πει: ''θα το κόψω δεν πάει άλλο'' και την επόμενη στιγμή ανάβει τσιγάρο, πόσες φορές ο ερωτευμένος έχει πει ''τέλος δεν ξαναπαίρνω τηλέφωνο'' και παίρνει, πόσες φορές για πόσα άλλα στην καθημερινότητα έχουμε πει ''δεν το ξανακάνω'' και γίνεται;
Ανέβηκα στην βάση μόλις πήγα τον μεγάλο μου γιο στα αγγλικά, αμέσως μετά την δουλειά. Ήμουν πεινασμένος και κουρασμένος, τα πόδια κομμένα και η σκέψη στο ζεστό σπίτι. Η ανηφόρα κόντευε να με πάρει πίσω καθώς ανέβαινα προς την βάση, ευτυχώς με τραβούσε η Φαίδρα με το λουρί της προς τα πάνω.
Κι ύστερα πάλι το ίδιο σκηνικό. Όλα άλλαξαν, άρχισα να τρέχω. Δεν ξέρω τι συμβαίνει στο σώμα, στην σκέψη, στις αισθήσεις μου, σαν να περίμενα από πάντα να τρέξω, σαν να 'τρέχα μετά από καιρό για πρώτη φορά.
Ο πιο όμορφος τρόπος να ξεκινά το κλείσιμο της πρώτης ημέρας της βδομάδας.
Κρύο αεράκι, καθαρή ατμόσφαιρα κι αυτά τα σύννεφα...
Σαν γέφυρα, σαν διάδρομος, η απόλυτη μετάβαση, απ' το ένα στο άλλο. Βήματα σταθερά, σαν από πάντα έτοιμα να πατήσουν κάτω να διώξουν μακρυά κάθε τι βαρύ, πια πείνα και πια κούραση. Τα πάντα γέμισαν εκτόνωση, τα πάνατ γέμισαν ζωή.
Σαν γέφυρα, σαν διάδρομος, η απόλυτη μετάβαση και αυτό είναι το τρέξιμο.
~~~~~~~~~~
07.12.2015 Monday
How many times the smoker has said: "I'll cut it off, enough is enough" and the next moment he lights up a cigarette, how many times the one in love has said "that's it, I won't call again" and he or she calls, how many times for how many other things in daily life we've said "I won't do it again" and we do it?
I went up the base ground after I had taken my older son to his English lesson, right after work. I was hungry and tired, my legs jaded and the thought at the warm home. The up was about to pull me backward as I was running up to the base ground, fortunately Faidra pulled me upward with her strap.
And then again the same scenery. Everything changed, I started to run. I don't know what is going on with the body, the thought, my senses, as if I've always expected to run , as if I was running for the first time after a long time.
The most beautiful way to begin the ending of the first day of the week.
Cold breeze, clear atmosphere and those clouds...
Like a bridge, like a corridor, the absolute transition, from one to another. Steady steps, as if they were constantly ready to tread down and send away everything hard, hunger and tiredness. Everything was full of decompression, everything was full of life.
Like a bridge, like a corridor, the absolute transition and this is running.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου