19.11.2015 Πέμπτη
Μιάμιση ώρα μετά το τέλος της 22ης συνεχόμενης ημέρας τρεξίματος ήρθε στο μυαλό μου ο Κώστας Σπανός απ' το jazz in jazz στην Δεξαμενή στο Κολωνάκι. Πως ήρθε; Καθώς έτρεχα νωρίτερα ήρθε μαι σκέψη και σκέφτηκα πως αυτή πρέπει θα την μεταφέρω στο σημερινό report. Μ' άρεσε σαν σκέψη και έκρινα πως ήταν ότι έπρεπε για εδώ, τώρα.
Όταν λοιπόν μιάμιση ώρα μετά πήγα να ανακαλέσω στην μνήμη μου την ''σπουδαία'' σκέψη αυτή είχε χαθεί. Η λέξη σπουδαία έφερε στο μυαλό μου τον αξέχαστο Κώστα Σπανό, ένα βράδυ στο jazz in jazz είχε διακόψει τον έντονο διάλογο μιας παρέας μπροστά του στην μπάρα λέγοντας αυτό ακριβώς: ''ρε σταματήστε να πω κάτι σπουδαίο''. Διαβάστε εδώ ποιος ήταν ο Κώστας Σπανός όπως τον έζησα τα χρόνια που ζούσα στην Αθήνα.
Η δική μου σπουδαία σκέψη χάθηκε και ίσως πήγε να συναντήσει τον Κώστα και τις σκέψεις του στο άπειρο. Εκτός της θύμησης του Κώστα απ' την σημερινή ημέρα κρατάω τις φωνές και την ενέργεια στο τελείωμα.
Ξεκίνησα απ' το αθλητικό κέντρο Πανοράματος και κινήθηκα προς τον Κισσό σε ανηφορικούς κυρίως χωματόδρομους, στο τέλος επέστρεψα πάλι στο αθλητικό κέντρο Πανοράματος.
Όταν ξεκίνησα δεν είχε πολύ κόσμο στο κέντρο, στην επιστροφή όμως είχε υγιή φασαρία που ενισχύθηκε απ' την μοναξιά και ησυχία του διαστήματος που έτρεξα έξω στην φύση. Φωνές κυρίως παιδικές από τις διάφορες ομάδες που προπονούνταν στον χώρο, φωνές και ενέργεια που δείχνει πως υπάρχει ζωή και θετικές καταστάσεις μέσα από στην καθημερινότητα όσο δύσκολη και μίζερη και αν είναι αυτή.
Βρέθηκα από την απομόνωση της φύσης και του βουνού στην πολυκοσμία του στίβου με τις φωνές και τον κόσμο. Tο 'χω ξαναπεί το τρέξιμο συνδυάζει στον απόλυτο βαθμό κοινωνικότητα και αντικοινωνικότητά, το τρέξιμο συνδυάζει σχεδόν τα πάντα, είναι η φύση μας, είναι το επόμενο στάδιο μετά το περπάτημα. Πολλές φορές και το πρώτο, τα μικρά παιδιά πρώτα δοκιμάζουν να τρέξουν και μετά περπατάν αν σκεφτείτε....
Αν σκεφτείτε; Κι αυτό στο προσφέρει απλόχερα σου δίνει τον χρόνο με τον εαυτό για να σκεφτείς!!!
~~~~~~~~~~
19.11.2015 Thursday
One and a half hour after the end of the 228th successive day of running, Kostas Spanos from Jazz in Jazz at Dexameni, Kolonaki came in my mind. How did he come? As I was running earlier there came a thought and I considered that I should reflect it in the current report. I liked it as a thought and decided it was absolutely suitable for here, now.
So, when half an hour later I tried to recall the "important" thought, this had been lost. The word important reminded me of the memorable Kostas Spanos; one evening at Jazz in Jazz he had interrupted the intense dialogue among a company in front of him at the bar, saying exactly this: "hey you, stop so that I can say something important". Read here who Kostas Spanos was, as I knew him the years I lived in Athens.
My own important thought was lost and may have gone to meet Kostas and his thoughts in the infinity. Besides Kostas' memory, from the current day I keep the voices and the energy in the end.
I started at the Panorama Sport Center and moved to Kissos, mainly on upward dirt roads, in the end I returned to Panorama Sport Center.
As soon I started there weren't many people in the Center, whereas during the return there was healthy noise reinforced by the loneliness and the silence of the time I had been running out in the nature. Voices mainly juvenile from the various teams which were training there, voices and energy which prove that there is life as well as positive situations through the daily life, no matter how difficult and abject this is.
I found myself from the isolation of nature and mountain to the crowd of the track with the voices and the people. I've said this again, running combines at the absolute degree sociability with unsociability, running combines almost everything, it's our nature, it's the next stage after walking. Many times even the first, kids at first try to run and then they walk if you think of it...
If you think of it; and it lavishes this on you, it gives you the time with yourself to meditate!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου