28.10.2015 Τετάρτη
Πολλές φορές κάνουμε πράγματα που δεν μας αρέσουν, άλλες φορές κάνουμε πράγματα που δεν μας αρέσουν να μας τα κάνουν. Αυτό όμως είναι θέμα που δεν ''κολλά'' στην σημερινή ημέρα. Έχω ξανααναφέρει πως δεν μ' αρέσει η εικόνα ανθρώπων να τρέχουν ή να περπατάν και να μιλάν στο τηλέφωνο, ο καθένας βέβαια έχει τον δικό του τρόπο έκφρασης και αυτό σέβομαι.
Απόψε βγήκα στην βάση περασμένες 21:00 μετά από μια έντονη μεσημεριανή τσιπουροκατάνυξη κι ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον οργανισμό. Λοιπόν, από το σημερινό 30λεπτο μιλούσα στο τηλέφωνο τα 20 λεπτά, αυτό έγινε για πρώτη φορά, δεν κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα. Μιλούσα με τον άνθρωπο που θεωρώ πως είναι ο ηθικός αυτουργός για την δική μου ενασχόληση με το τρέξιμο.
Ο Μάριος είναι παλιός συμφοιτητής από την Αθήνα και τωρινός συνάδερφος κοινωνικός λειτουργός. Τα φοιτητικά χρόνια ελάχιστα ασχολούμασταν με κοινές αθλητικές δραστηριότητες στην πράξη. Όταν έφυγα απ' την Αθήνα οι επικοινωνία μας περιορίστηκε στο τηλέφωνο ενώ ο Μάριος είχε ξεκινήσει ήδη το τρέξιμο.
Κάποια στιγμή το 2010 η κουβέντα έφερε τον Μαραθώνιο της Αθήνας και βάλαμε ως στόχο να ξεκινήσουμε σιγά - σιγά προετοιμασία για την επόμενη χρονιά. Τον θεωρώ ηθικό αυτουργό για την δική μου ενασχόληση, διότι με αφορμή την κουβέντα εκείνη ξεκίνησα το τρέξιμο, ενώ τα πρώτα παπούτσια που αγόρασα και είναι ακόμα σε πολύ καλή κατάσταση ήταν καθαρά δρομικά.
Βέβαια από τότε ποτέ δεν τρέξαμε μαζί, ούτε στον Μαραθώνιο της Αθήνας ούτε κάπου αλλού παρά μόνο απόψε (σκέφτομαι τώρα) απ' το τηλέφωνο. Ο Μάριος ετοιμάζεται φέτος σοβαρά και συγκρατημένα όπως κατάλαβα για την κλασσική διαδρομή, έτσι η κουβέντα μας έμεινε εκεί και στην γενικότερη διαδικασία και οφέλη του τρεξίματος.
Πάντα κάτι νέο τελικά έρχεται με το τρέξιμο όπως και να το κάνουμε και έρχεται απ' το πουθενά αρκεί να το τολμήσουμε, αρκεί να το κάνουμε πράξη, ενώ κάθε μέρα είναι μια διαφορετική μέρα όσο ίδια και αν φαίνεται.
http://www.movescount.com/moves/move81476797
~~~~~~~~~~
28.10.2015 Wednesday
We many times do things that we don't like, other times we do things we don't like when other people do them to us. This is a matter,though, which doesn't match with this day. I've referred again that I don't like seeing people talking on the phone while they run or walk. Each one of course has his own way of expressing oneself and I respect this.
Tonight I went out at the base ground around 9pm after an intensive midday tsipouro drinking situation and whatever this may mean for my body. Well, from tonight's 30minute run I was talking on the phone for 20 minutes. It's been the first time this happens and I didn't realise how the time passed. I was talking with the man I consider the moral inciter for my dealing with running.
Marios, who lives in Athens, was a classmate of mine at TEI University and is now a colleague social worker. During the university years we merely dealt with common sport activities. After I left Athens our communication continued only through phone calls, while Marios had already started running.
Once, in 2010, we talked about the Athens Marathon and we put as a goal to start preparing gradually for next year. I consider him the moral inciter for my own dealing because that discussion lead me to start running, while the first shoes I bought and are still in a very good situation where suitable only for roadrunning.
Since then, actually, we've never run together, neither at the Athens Marathon nor somewhere else except only for tonight (I'm now thinking) through the phone. As I've understood, this year Marios has been preparing seriously and with modesty for the Classic Marathon, so our conversation had to do with this and with the process and the benefits of running in general.
There always comes something new with running, no matter what we do, and it comes from nowhere. It's enough for us to dare, to do it in action, while every day is a different day, even if it looks the same.
http://www.movescount.com/moves/move81476797
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου