27.10.2015 Τρίτη
Πριν πολλά χρόνια σε μια κουβέντα με φίλους είχαμε καταλήξει στο συμπέρασμα πως αυτός ο οποίος θα ανακαλύψει ένα μηχάνημα εξαφάνισης της σκόνης απ' το σπίτι θα λύση το οικονομικό πολλών γενναίων της οικογένειάς του. Τελευταία σκέφτομαι πως αυτός που θα ανακαλύψει το μηχάνημα της καταγραφής της σκέψης, θα λύση σίγουρα τα χέρια πολλών από εμάς που μας κατακλύζουν άπειρες σκέψεις, απίστευτες στιγμές της ημέρας.
Έτρεχα σήμερα και έρχονταν απίστευτες σκέψεις, κι ήμουν σίγουρος πως θα μεταφερθούν στο report της 205ης συνεχόμενης ημέρας τρεξίματος με απόλυτη ακρίβεια. Τελικά το μόνο που θυμάμαι είναι τους Cranberries και το Zombie που άκουγα στο αυτοκίνητο καθώς επέστρεφα στο σπίτι. Χαμογελούσα, τραγουδούσα, σκεφτόμουν, θυμώνουν τον Φθινόπωρο του 1994 που κυκλοφόρησε No Need to Argue των Cranberries και τον Χειμώνα που ακολούθησε αλλά μέχρι εκεί....
Σαν μαγικά να χάθηκαν όλες οι συνδέσεις που έκανα, που ήρθαν και τώρα στο report απλά περιγράφω. Ίσως ένα από τα μαγικά του τρεξίματος να 'ναι (που είναι δηλαδή) το χάσιμο, η εξαφάνιση θεμάτων. Κάποιες φορές είναι καλό να συμβαίνει αυτό. Τώρα έρχονται λίγες θολές σκέψεις σαν την φωτογραφία που συνοδεύει το σημερινό report.
Δεν είναι τυχαίο σκέφτομαι, προηγήθηκε η θολή φωτογραφία και μετά οι θολές και ξεχασμένες σκέψεις, και τα θολά όμως έχουν την ομορφιά τους.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Κι αυτό είναι βασική παραδοχή που πρέπει να αποδεχόμαστε για να κατανοούμε και να συνεχίζουμε τα πράγματα....
~~~~~~~~~~
27.10.2015 Tuesday
Many years ago, we had a small talk with friends, having clever ideas about cleaning the dust from the house. We supposed that if somebody could discover a super machine that could clean the house from the dust would probably earned a lot of money. Lately, i am thinking that if somebody could discover a machine for recording the inner thoughts would offer to humanity a great and helpful tool. It could solve many problems that come up after the millions thoughts of every day thinking.
I had incredible thoughts while i was running today and i was sure that i am going to write about them accurately in this report of my 205 ongoing day of running. Finally, i realized that the only thing that i remember is The Cranberries and Zombie that i listened in my car returning back home. I was smiling and singing, i was thinking about the autumn of 1994 that i heard for the first time the song No Need to Argue of the group Cranberries and then the winter that followed and goes on...
Finally, i lost all the connections i made. I just described them now, writing this report. Maybe one of the most magic results while running is that you can be totally “lost”, that means empty of thoughts. Everything disappear and the only that matters is this specific activity. This is, actually, a positive result. Now I remain with my fuzzy thoughts like the photo that you can see in this report.
First i took this vague picture and then my thoughts became like this as well.
I think that nothing is a coincidence. This is a basic acceptance that is necessary to admit and continue our lives...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου