11.09.2015 Παρασκευή
Απλό τρέξιμο που είχα καιρό να κάνω και είχε τόσο ανάγκη το σώμα. Μια ψύξη που μ' έχει ''διπλώσει'' στα δύο απ' την μια και για λίγες ημέρες τράβηγμα χειρόφρενου απ' την άλλη ήταν το αποτέλεσμα για το σημερινό σ' όλα του ΑΠΛΟ ΤΡΕΞΙΜΟ.
Αν και 159η συνεχόμενη ημέρα τρεξίματος, σήμερα ήταν η πρώτη μέρα του project που έτρεξα μαζί με τον άνθρωπο που μεταφράζει τα κείμενα του project στα αγγλικά, την γυναίκα μου. Ο μεγάλος μας γιος είχε δραστηριότητα, τον μικρό ευτυχώς μας τον κράτησαν και έτσι βρήκαμε χρόνο και τρέξαμε μαζί. Είναι πολύ παράξενο που μπορέσαμε και κάναμε τρέξιμο παρέα μετά από 159 ημέρες, αυτό δείχνει πόσο σφιχτό είναι το πρόγραμμα, το δικό μου και της οικογένειας.
Έτσι κι αλλιώς στο project συμμετέχει και η οικογένεια, όχι μόνο με τις μεταφράσεις της Ιωάννας αλλά με την αλλαγή που πολλές φορές γίνεται στο πρόγραμμά μας. Το πιο σημαντικό όμως νομίζω πως είναι τα βιώματα που έχουν τα παιδιά, πολλές φορές προβληματίζομαι μήπως συμβεί το ακριβώς αντίθετο και δεν ασχοληθούν μεγαλώνοντας με αθλητικές δραστηριότητες.
Τελευταία όλο και περισσότερες φορές πιάνω τον εαυτό μου να μου λέει: ''σαν μπαμπάς ακούγεσαι''. Είμαι όμως και ίσως σ' αυτό επάνω πρέπει να γίνει ένα σμίλευμα, ένα πάντρεμα, μια αξιολόγηση του ρόλου για τις αποφάσεις, τις λέξεις που χρησιμοποιώ, τις ενέργειές μου. Σκέφτομαι το τρέξιμο στην φύση, στο βουνό, πόσες φορές τρέχοντας είτε σε προπόνηση, είτε σε αγώνα πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα, να γίνει νέα αξιολόγηση, να παρθεί μια άλλη απόφαση για αυτό που έχουμε μπροστά μας και αυτό που ζούμε τώρα.
Με αναφορά στο απλό τρέξιμο ξεκίνησε το σημερινό report, με βαθιά σχεσιακά θέματα τελειώνει. Αν και νομίζω πως τίποτα δεν τελειώνει, όλα συνεχίζουν σαν την άσπρη γραμμή της σημερινής φωτογραφίας. Σαν την προσωπική άσπρη γραμμή που ο καθένας προσπαθεί να τραβήξει στο σκούρο που υπάρχει δεξιά και αριστερά κι ας είναι πολύ.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
11.09.2015 Friday
I run in a simple way today. My body needed so much this way of training. A pain on my back was hurting me and it was necessary to "to pull handbrake" to hard running so i did it in a more light way today.
Although it was the 159th ongoing running day of this project it was the first one that i run together with my wife. She is the person that translates the texts in English. Our big son had his activity and we arranged to leave our small one to his grandmother. So, we did it and we run together. It is strange but it is so hard to find common time to do something together. Our program is very hard, mine and my family’s as well.
Anyway, my family participates in this project, not only because of the translation but also on account of the changes in our program that this effort requires. The most important is the experiences that our children have because of this interest. On the other hand i am concerned about their choices and i hope that will not be in different direction of this one that we are trying to lead them. I hope they will like athletics.
Lately i often say to me «you sound like a father". I am a father and i need to evaluate my behavior in this role, my choices, my words to them, my energies. It is like when I run in nature, on the mountains, applying this procedure. A lot of time it is necessary to change my decisions, to evaluate the circumstances, to change my ideas for all these that are coming have in front of me, in our lives.
At this report i started talking about simple running and i finished referring to those deep relations matters. On the other hand nothing ends, like the white line you can see in the photo. It is like the personal white line that everybody is trying to pull in the dark sides that you can see at the left and the right.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου