23.07.2015 Πέμπτη
Θυμάστε το παλιό τραγούδι του 1986 ''Το διαολάκι'' σε στίχους του Λευτέρη Χαψιάδη και μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου με την Χαρούλα Αλεξίου που έλεγε: ''Θέλω ν’ αγιάσω μα δεν μπορώ αλήθεια λέω, μα το Θεό Κάθε λίγο και λιγάκι το τρελό το διαβολάκι μου ζαλίζει το μυαλό''. Αυτό ένοιωσα σήμερα, βγήκα στην βάση με σκοπό απλά ένα χαλαρό 30λέπτο.
Απ' την αρχή όμως ένοιωθα πως ήθελα κάτι περισσότερο, δεν ξέρω αν είχα ένταση, αν είχα ενέργεια ήθελα όμως κάτι πιο έντονο. Έτσι αποφάσισα μετά το 10λέπτο ζέσταμα λίγες ανηφόρες. Η ώρα ήταν ιδανική όσον αφορά την ζέστη, κάπου - κάπου φύσαγε και ένα δροσερό αεράκι οπότε ήταν ότι έπρεπε.
Απ' την αρχή όμως ένοιωθα πως ήθελα κάτι περισσότερο, δεν ξέρω αν είχα ένταση, αν είχα ενέργεια ήθελα όμως κάτι πιο έντονο. Έτσι αποφάσισα μετά το 10λέπτο ζέσταμα λίγες ανηφόρες. Η ώρα ήταν ιδανική όσον αφορά την ζέστη, κάπου - κάπου φύσαγε και ένα δροσερό αεράκι οπότε ήταν ότι έπρεπε.
Βγήκαν 5 ανηφοριές των 150 μέτρων με μέτρια ένταση και ήρθα και χαλάρωσα, η αλήθεια είναι πως ένοιωθα να θέλω λίγο ακόμα όμως με περίμεναν οι υπόλοιποι της οικογένειας στο πάρκο και έτσι ολοκλήρωσα με λίγο χαλαρό τρέξιμο ασκήσεις.
Οι μικρές αυτές εντάσεις δεν έχω καταλάβει από που πηγάζουν, ξέρω όμως πως μέσα μου δένουν ουσιαστικά, το νοιώθω κάθε φορά που βγαίνει 30λέπτο με ένταση.
Το κλείσιμο είχε γλυκιά συνάντηση, φαίνεται στην φωτογραφία. Σήμερα ήρθαμε πιο κοντά, ένοιωσα λίγο Μικρός Πρίγκηπας όταν κάθισε και με κοιτούσε δίχως να 'ναι σε εγρήγορση διαφυγής.
http://www.movescount.com/moves/move70232511
~~~~~~~~~~
23.07.2015 Thursday
Maybe you remember an old song (1968) "The Devil" that Charoula Alexiou is singing. Lefteris Hapsiadis wrote the lyrics and Christos Nikolopoulos the music. It says: "I would like to sanctified but i can't. This is my truth, every single moment the small crazy devil stuns my mind". This is the way i was feeling today when i went out to the base for running.
From the beginning i wanted something more. It is not clear if i was feeling pressed or if i had energy. So, after the warm up that lasted for 10 minutes i started uphills. It was the perfect time because a light wind gave the sense that it was not so hot.
I run 5 up hills, 150 meter each one, following a moderate tension. Then i felt more relaxed. The truth is that i would like to run a bit more but the rest of my family was at the park and they were waiting for me. So, i decided to finish doing some exercises and run loose.
I can't clarify the source of these tensions. The only think that is clear to me is that they are essential because i feel it every time i finished a 30 minute training with tension.
At the end i had a sweet meeting as you can see in the photo. Today, we came closer and i felt like the small Prince when she sat down and looked at me without the need to go.
How many experiences running finally offers...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου