30.06.2015 Τρίτη
Είναι μοναδικές αυτές οι καλοκαιρινές (λέμε τώρα) βροχές, όχι οι μπόρες, οι βροχές με σταθερή διάρκεια, χωρίς αέρα και κρύο, πυκνή, σταθερή, χοντρή βροχή που κάνει την γη να μοιάζει με κατσαρόλα που βράζει. Όπως πολλοί από εμάς για να μην πω όλοι που βράζουμε με όσα ζούμε τις μέρες που διανύουμε.
Υγρή η 86η συνεχόμενη ημέρα τρεξίματος, υγρή, λασπωμένη με εικόνα βρασμού. Έτρεχα και απολάμβανα, έτρεχα και δεν ήθελα να σταματήσω, ήθελα να συνεχίσω μέχρι να σταματήσει η βροχή, ήθελα να βγω στο βουνό, δεν μου έφτανε η βάση σήμερα.
Βρασμός, λάσπη, δεν θα υπήρχαν αν δεν υπήρχε το νερό. Πόσο ταιριάζουν όλα με τις δύσκολες μέρες που ζούμε, πόσο ταιριάζουν...
Η λάσπη που πέφτει για να επιτευχθεί ο στόχος, ο κόσμος που βράζει με όλα όσα γίνονται και την λάσπη που λερώνει και αλλάζει το σκηνικό.
Ο φόβος μην λασπωθούμε, ο φόβος μην καούμε. Μα δεν βλέπουμε πως εδώ και χρόνια ζούμε μ' αυτά, είναι κομμάτι αναπόσπαστο για τους περισσότερους από εμάς. Νοιώθω να 'μαστε λασπωμένοι και καμένοι, δεν πάει πιο πολύ, παρόλα αυτά ο φόβος υπάρχει.
Σκεφτείτε πως μπορεί να φύγει η λάσπη, το κάψιμο. Με το νερό, με την βροχή, όχι με τον φόβο. Ας σκεφτούμε την ροή της βροχής, απ' τον ουρανό, πάνω στην γη, πάνω στο πρόσωπό μας. Ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας να βγει στην βροχή δίχως να φοβηθεί, δίχως να αυτοπεριοριστεί.
Όλα αυτά ίσως να ακούγονται ουτοπικά, ίσως ποιητικά, ίσως τρελά. Αυτά σκεφτόμουν καθώς έτρεχα σήμερα. Κι είναι αλήθεια όποτε ρίσκαρα και βγήκα στην βροχή που 'κανε καλό, πολύ καλό. Αυτό προτείνω έτσι θα αναπνεύσουμε, έτσι θα προχωρήσουμε.
http://www.movescount.com/moves/move67624533
~~~~~~~~~~
30.06.2015 Tuesday
Summer rain is so nice. It is raining with fixed duration, without wind and cold, thick, stable rain. The earth looks like a big pot that is boiling. Like people today (the most or all of us) that we are boiling due to what we live nowadays.
The 86th day of running was wet, muddy, boiling. I was running and enjoy it, i was running and i didn't want to stop. I would like to keep running until the rain stops; i wanted to run to the mountain. The base was not enough for me today.
If there was no water, the mud and the phenomenon of boiling would not exist. Match the times we live....to a large extent.
It is the “mud” around...that is used for achieving the goal, the people that feel angry with everything and the mud that dirtying us and change the scenery.
It is the fear, inside the mud, it is the fear of burning. We can't even see that all those years we live like this; it is a part of ourselves (for the most of us). I feel that we are already muddy and burned. We can't be more. Nevertheless the fear is still here, around us.
Think the ways that you can clean yourself or take care of burning. Through water, rain not through fear. Let’s think about the flow of the rain, from the sky, on the earth, on our face. Let's allow ourselves to go out to the rain without fear. Without feeling restrained.
Perhaps all the above sound utopian, poetry, crazy. I was thinking all these while i was running today. It is true that the times that i took the risk, was for good, really good. This is my proposal. Let yourself breathe. It is the only way to move on...
http://www.movescount.com/moves/move67624533
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου